Een eindejaarsbonus, dertiende maand, of een ander extraatje in december. Dat is elk jaar weer leuk, voor wie het krijgt.
Ik groeide op in een gezin waar december vooral een maand was met extra rekeningen die betaald moesten worden. Extra geld was er niet.
Toch werd Sinterklaas altijd gevierd. Vooraf kwamen er al schoencadeautjes. Mandarijntjes, appels, snoepjes, pepernoten.
Sinterklaas avond begon altijd met bezoek, dat kwam als mijn moeder net even naar de keuken was. Dan zagen we een hand door een kier van de huiskamerdeur gestoken. Schuimpjes en pepernoten vlogen ons om de oren. Maar de persoon die aan de hand vast zat kregen we nooit te zien.
Het lukte me een keer die hand stevig vast te grijpen. Maar ik bleef met alleen een handschoen achter. Mijn moeder was daar blij mee, want ze kon die handschoen goed gebruiken. Ze was er nog maar kort geleden één kwijt geraakt, vertelde ze. Mijn tante lag dubbel van het lachen, maar ik begreep niet wat daar zo leuk aan was.
Waarom Sint of Piet zo snel weer weg ging, dat wisten we niet. Daar vroegen we ook niet naar. Het was gewoon zo. Als het strooigoed kwam renden wij naar de deur, want de cadeautjes stonden altijd in een zak op de gang. Soms was mijn moeder daar eerder en had zij die zak al te pakken als wij de gang in stormden.
Met de zak vol geschenken gingen we op de vloer zitten, dicht bij de brandende kachel. En dan begon het uitpakken. Er waren altijd veel kleine pakjes. Mijn moeder pakte ze uit de zak en las de namen. Vaak was er kleding. Een warme trui, een paar schoenen, een jas, een jurk. Piet had die kleding vaak zelf gemaakt, dat kon je zien. De beer van mijn broertje kreeg ooit nieuwe oren. Hij was in één dag naar Spanje gegaan en ingepakt weer terug gekomen.
Er zat vaak een banketletter in die zak. In stukjes gesneden werd die verdeeld. In chocolade kreeg ieder de eerste letter van de eigen naam. Meestal, maar niet altijd. “Dat is Piet weer vergeten”, zei mijn moeder dan. “Geeft niks, we hebben een extra grote letter en die breken we in stukjes. Dan hebben we allemaal wat.”
De echte verrassingen kwamen soms later. Het kon één of meer dagen duren, voordat mijn moeder ontdekte dat Sint en Piet een tweede zak met letters en speelgoed had neergezet. Die bleek dan in het kolenhok te staan, of verstopt onder de aanmaakhoutjes. Het waren niet altijd de goede letters, maar ook Sint kon zich vergissen, zei mijn moeder dan. Het was niet belangrijk. Als de letters waren opgegeten zagen ze er toch allemaal hetzelfde uit.
Elk jaar zijn er kinderen die niet hun naam in chocoladeletters krijgen. De eerste winkeldag na Sinterklaas hebben de supermarkten nog overgebleven letters, met fondant gevulde chocolade kikkers en muizen. Ook Sinterklaas gaat daar wel eens gauw wat van inkopen. Voor de kinderen waarvan hij de letters was vergeten. Ze smaken dan nog minstens zo lekker.
Als alle december feestdagen voorbij zijn, komt veel kleding en speelgoed afgeprijsd in de winkels. Sinterklaas en Kerstman komen dan wel eens wat geschenken inkopen. Die brengen ze naar de adressen waar ze iets vergaten af te leveren. In de haast hangen ze wel eens een tasje aan de buitendeur. Het is altijd leuk om onverwachts toch nog iets te krijgen.
(tekst © Vlierbloesem)
Vlierbloesem 
Wat leuk dat er aandacht was voor Sinterklaas, ook al was het financieel krap!
LikeGeliked door 1 persoon
Bij ons was er ook niet veel geld, maar sinterklaas vieren vergeet ik nooit meer. Het speelgoed was 2ehands maar dat zagen mijn broertje en ik niet , we waren dolgelukkig met ons nieuwe speelgoed. Ik weet nog dat ik eens een plastic naaimachientje oh wat was ik daar blij mee. We vierden sinterklaas meestal met een oom en tante en neefjes en nichtjes, Die neefjes en nichtjes waren behoorlijk wat ouder dan mijn broer en ik en ik riep enthousiast oh Mieke zie je dat , ik heb hetzelfde naaimachientje als jij hebt gekregen. Jaren later snapte ik pas dat het haar naaimachientje was en toen we het er eens over hadden zei ze , ik moest me echt inhouden om niet te verraden dat het inderdaad precies hetzelfde naaimachientje was. Ik vind het nog steeds fantastisch hoe mijn ouders ons met het weinige geld dat er was toch steeds een magisch sinterklaasfeest wisten te geven. Wij hebben als kinderen nooit echt beseft hoe moeilijk mijn ouders het financieel meestal hadden.
LikeGeliked door 1 persoon
Sint.. pyama. Wollen sokken, van bergen van botter IJsselmuiden. Leesboek. Gezelschapsspel. Muts en sjaal of wanten.
Mijn moeder zette onze ( te kleine, want we hadden allemaal maar 1 paar schoenen en 1 paar laarzen en die droegen we beide dagelijks ) schoen in alle winkels die dat aanboden. Wat daarin werd gestopt.. dat was er aan lekkers tijdens pakjesavond en op de dag van de tv aankomst mochten we een schoen thuiszetten. Daarin vonden we dan een mandarijn en een kleine chocoladeletter van 50 cent. Die dag kregen we dan geen fruit van thuis.
De week erna aten we altijd 3 keer hutspot. Om die zak winterwortels op te eten.
Ik denk dat die stortvloed aan meuk van tegenwoordig meer armoede is dan onze zouden we toch wel krijgen cadeautjes.
LikeGeliked door 2 people
Zo ging dat. ‘Vergeten’ l etters en snoepgoed maakte ik niet mee maar het was heel slim van je moeder! ☻
LikeGeliked door 1 persoon