Opnieuw bezoek

Ongewenste bezoekers kreeg ik nu al vaak opgedrongen en dat neemt steeds dreigender vorm aan. Liever zie ik mensen die ik zelf uitnodig, of zomaar voor de gezelligheid langskomen.

Brandgevaar?

Buurtgenoten zijn mijn tuin komen bekijken. Nieuwsgierig geworden naar wat de oorzaak kan zijn van mijn problemen met de verhuurder. Had ik soms die houten schutting gezet, vroegen ze. Dat kan mogelijk brandgevaar vormen in combinatie met de barbecue van mijn buren. Daar zou een verhuurder bezwaar tegen kunnen hebben. Maar daar gaat het conflict met de woningcorporatie niet over.

Die schutting is een idee van mijn nieuwe buren. Ik wilde die muur van houten latten niet. En de verhuurder is dol op schuttingen. Achter de schutting zit mijn achtertuin nu een groot deel van de dag in de schaduw. Toch eet ik daar nog wel eens aan de tuintafel.

Bufauw

De buurkinderen kwebbelden graag met mij, omdat hun ouders vaak werken of in huis zitten terwijl de oudste twee kinderen in de tuin spelen. Ook nu er een schutting staat. “Bufauw, ik kan je niet zien.” zei de kleinste van die twee. “We vinden het niet leuk.” zei de oudste. “Ik ook niet, maar we kunnen elkaar wel horen.” heb ik ze gezegd. Nu gaan ze bij de schutting zitten voor hun kindergekwebbel. “Bufauw, heeft kat een achternaam?” “Waarom heeft kat blauwe ogen?” “Waarom heb jij blauwe ogen?”

Inmiddels hebben ze ontdekt dat ze schuin langs de latten van de schutting kunnen kijken. Dan kunnen ze mijn kat zien, die lekker op mijn tuinstoel ligt te slapen. Ze zwaaien als ik in de tuin ben. Drukken hun gezichtjes tegen de ruwe houten latten aan, zodat ze met één oogje door de spleten van de schutting zien hoe de kat geborsteld wordt.

Kattenvoer

De kat waarmee ik mijn woning deel eet graag buiten.Toch zet ik zijn voer meestal binnen. In de schuur of in de badkamer. Wat mij betreft heeft de badkuip mijn voorkeur, want dat is de makkelijkst schoon te maken plek in huis. Hij pakt nog wel eens een stukje vlees uit het bakje, legt het er naast en gaat het dan eten. Daarom leg ik een placemat onder zijn voerbakje. Buiten is zijn geknoei minder lastig, maar in de zomer komen er vliegen op het eten af, wat ik ook niet smakelijk vind.

Een paar dagen terug besloot ik zelf buiten aan de tuintafel te eten, dus vroeg mijn kat ook een bakje buiten. Hij at het half leeg en wilde daarna geborsteld en geaaid worden. Eigenlijk had ik nog wat willen schrijven, maar mijn tablet lag binnen en mijn kat lag tevreden knorrend op schoot. Dat wilde ik niet verstoren. Ik bleef zitten. Alle aandacht gericht op de kat, tot ik iets hoorde ritselen in mijn tuin. Toch niet de volgende ongewenste bemoeizorger ?

Onuitgenodigd bezoek

Ik zag niet direct iemand. Het geluid ging richting kattenvoer. Nu werd het voerbakje balletje voor balletje luid smakkend leeg gegeten. In snel tempo ging het eten naar binnen, waarbij ik af en toe werd aangekeken. Bang was het diertje niet, wel voorzichtig.

Herkansing

Natuurlijk kreeg ik spijt dat ik mijn tablet niet had gepakt. Graag had ik een foto gemaakt. Maar dat kon nu niet. Na een tijdje had het diertje genoeg en het liep weg. Maar dat voerbakje heeft buiten een vaste plek. Dat weet het diertje en het kwam er de volgende dag voor terug. Ik zat buiten te schrijven en de kat at zijn bakje weer niet helemaal leeg.

Een ekster die ook wel eens een stukje vlees uit het bakje van de kat pikt, sprong ongeduldig heen en weer op het dak van de schuur. Ook de kat leek iets op te merken en vroeg mijn aandacht. Ze hadden beiden een voedselconcurrent ontdekt. En daar was de gast waarop ik wachtte. De foto nam ik met mijn tablet. Digitaal ingezoomd, dus niet erg scherp, maar toch wel leuk.

stekelige visite – (foto © Vlierbloesem)

De kat gaf ik nieuw eten. De egel krijgt niet elke dag kattenvoer, want ik wil dat hij ook regelmatig slakken komt vangen. De restjes die de kat laat staan zijn voldoende om de egel reden te geven voor regelmatig bezoek aan mijn tuin.

(tekst en fotografie © Vlierbloesem)