Rubber

Er lag een rubber onder de auto op mijn parkeerplek. Het was gescheurd, had losgelaten en gelukkig zag ik het liggen.

De uitlaat van de auto die ik gebruik is opgehangen met een combinatie van metalen haken en rubber ringen. Die ringen slijten en rubber verliest elasticiteit. Deze auto gaat al lang mee, dus er zijn allerlei ringen gepasseerd. Naast de originele uitlaatrubbers hebben wel eens tentrubbers en de dikke elastieken van de post dienst gedaan als tijdelijke oplossingen. De rubber die het nu begaf kwam van de oldtimer specialist die universele uitlaatrubbers voor bijna alle soorten en merken auto’s gebruikt.

Een tweede rubber leek nog goed. In de winkel met auto onderdelen liet ik het kapotte rubber zien en de verkoper riep de winkelier. “Dit is iets voor jou.” riep hij hem toe. Tegen mij: “Jouw auto vindt hij erg interessant.”

De winkelier zocht in zijn computersysteem het originele rubber op. Liet me in de computer kijken hoe de rubbers volgens de tekening geplaatst zijn. Twee dichtbij de achterbumper en een derde meer naar de voorkant. Voor die derde zou ik onder de auto moeten gaan liggen. Ik besloot eerst maar eens de twee achterste te gaan vervangen. Zonder naar gegevens te vragen had de winkelier het goede auto model, jaartal en kenteken al ingetikt.

“Die auto vergeet ik niet. Er zijn er niet veel van en als ik jou zie ben ik altijd benieuwd of je daar nog steeds in rijdt.”
Hij liep met mij de winkel uit, om mijn auto te bekijken.
“Die gaat al lang mee hè?”
“Ja,” zei ik “maar ik zelf ook.”
“Nog helemaal origineel?” vroeg hij.
“Ik wel, maar de auto niet.”

Oorspronkelijk was achter de grill van de carrosserie alleen een papieren filter geplaatst om de radiator te beschermen tegen stof en gruis van de weg. Wie dat wilde kon makkelijk door grill en filter heen de radiator beschadigen. En kennelijk wilde iemand dat. De radiator werd lek gestoken. Na vervanging plaatste ik samen met de andere gebruikers van deze auto een geperforeerde aluminium plaat als filter. Dat gaf meer bescherming.

Ook de benzineleiding werd ooit opzettelijk beschadigd. Doorgeknipt waar het van buitenaf makkelijk bereikbaar is. De oude leiding werd in zijn geheel vervangen door een solide koperen leiding, op maat gemaakt en gemonteerd door iemand van de onderdelen winkel waar ik nu die uitlaatrubbers kocht.

Nieuw zag de auto er mooi uit, wat tot jaloezie leidde bij een autoloze buurtgenoot. Ze jutte haar kinderen op om spijkers en schroeven achter de autobanden te leggen, modder en zand op de ruiten te smeren en in alle bereikbare openingen te proppen. Daarom werd de originele benzinedop vervangen door een model met een sleutel. Met een verlengde tuinslang spoot ik telkens de zooi van de auto, totdat de vrouw aan de milieupolitie meldde dat ik de auto waste. Autowassen mag in Nederland niet op de openbare weg. Tot op heden blijft ze die meldingen doen. De milieupolitie blijft er voor komen. Haar kinderen zijn inmiddels opgegroeid en vertrokken. Ik gooi af en toe een emmer water over de auto als dat nodig is. Bij de benzinepomp was ik de ruiten schoon.

Het bouwjaar van die auto is nog van ver in de vorige eeuw. Origineel zat er een spoiler onder de voorste bumper. Dat gaf een betere wegligging en misschien ook minder benzine verbruik. In de spoiler zat 1 mistlamp ingebouwd. Indertijd was het in Nederland verboden om 2 mistlampen te hebben, dus was er speciaal voor Nederland een afwijkende spoiler met maar 1 lamp.

De Nederlandse eisen werden jaren later gewijzigd. Sindsdien moesten 2 mistlampen in de spoiler of geen. Mistlampen zijn niet verplicht, maar de mistlampen die gemonteerd zijn moeten het doen. Die ene mistlamp verwijderen kon niet zonder beschadiging van de spoiler. Hoewel een auto alleen hoeft te voldoen aan de keuringseisen die gesteld werden bij toelating als wettig vervoermiddel, kennen de keurmeesters en de RDW zelf die bepaling zelden en ze zijn ook niet bereid dat op te zoeken. Voor de keuring moest die spoiler er dus af.

Na een beschadiging moest de voorbumper vervangen. Het originele model was op dat moment niet beschikbaar. Er werd een bumper van een volgend model geplaatst. Dat past ook, maar het is niet het originele model.

De achterruit had een eigen ruitenwisser. Iemand in het dorp kreeg last van een psychisch mankement, dat hem of haar ertoe aanzette om alle ruitenwissers van bijna alle auto’s krom te buigen. De voorste 2 konden makkelijk terug gebogen worden, de achterruit wisser niet. Ook het motortje was beschadigd. Een vervangend exemplaar was op dat moment niet verkrijgbaar. Het is uitgemonteerd. De lege opening achterop de auto heb ik opgevuld met de kurkdop van een sherryfles.

De achterruit zelf is op een nacht kapotgeslagen, maar die kon weer door een originele ruit vervangen worden.

De motor had een automatische sproeier. Dat zorgt voor de juiste toediening van benzinedamp bij de start en tijdens het rijden. Bij een keuring vond een keurmeester het nodig de sproeier te verstellen met een schroevendraaier, wat nuttig kan zijn bij een auto die dat deel niet geautomatiseerd heeft. Maar hiermee maakte de keurmeester het systeem kapot. Ik heb de sproeier moeten vervangen voor een minder luxe model.

Origineel konden de koplampen gericht worden vanuit de cabine. Ik vond dat handig. Een knopje verbonden met elektromotortjes liet dat heel makkelijk bedienen. Totdat een APK keurmeester vond dat de koplampen niet goed gericht waren en niet wist van het knopje waarmee dat aangepast moest worden. Hij ging aan de slag met een schoevendraaier en maakte het mechanisme kapot. APK keurmeesters zijn niet aansprakelijk voor de schade die ze aanrichten tijdens de verplichte keuring. Sindsdien is 1 koplamp niet meer verstelbaar. Omdat het knopje dat beide koplampen bediende nu nog maar 1 koplamp kan stellen, moet voor elke keuring dat knopje verwijderd worden. Want alle knopjes die niet (volledig) functioneren leiden tot afkeuring. Daardoor zijn beide koplampen niet meer verstelbaar.

Het stalen frame van de auto is gegalvaniseerd, wat een uitstekende roestbescherming geeft. Om die bescherming niet aan te tasten is het nummer van de auto in een paatje geponst dat onder de motorkap is gemonteerd. Dat werd indertijd goedgekeurd en de importeur van het merk bevestigde dat schriftelijk. Toch raakte een keurmeester in paniek nadat hij de auto had afgemeld met het nummer dat ook op het kenteken staat. Daarna kwam een RDW keurmeester voor een steekproef op de keuring, die hij niet kon vertellen waar het nummer in de auto zelf te vinden was. Hij zocht het nummer op de omschreven plek volgens kenteken registratie. Krapte daarbij het geluidsisolatie materiaal weg, in de veronderstelling dat dit over het nummer heen gelijmd zou zitten. De herkeurende RDW keurmeester wees pas daarna op het gemonteerde plaatje onder de motorkap. De geluiddemping is niet meer zoals het was.

Vele jaren later wist kennelijk bij de RDW niemand meer van het nummerplaatje. Na de zoveelste keuring kon alweer een keurmeester niet vinden waar het nummer te zien was. De auto was goed, maar werd niet afgemeld. Ondanks een schriftelijke verklaring van de officiële vertegenwoordiger van het automerk wilde de RDW niets anders accepteren dan een in het frame gegraveerd nummer. Ik moest met de auto naar de RDW met bewijzen van aankoop (tig jaar geleden) die ik gelukkig nog had bewaard. Er werd een nieuw nummer in de gegalvaniseerde bodem van de auto gegraveerd. Daarmee is de galvaan bescherming voorgoed aangetast op een punt waar oude auto’s gaan doorroesten. Nederlandse wetgeving zorgde voor beperking van de levensduur van een auto met respectabele leeftijd, die wat mij betreft nog niet aan vervanging toe is.

De zelfde mensen die afgunstig waren op de auto toen die nieuw was, vinden het nu schandalig dat ik een oude auto gebruik. Maar deze doet het nog steeds, terwijl zij ondertussen al heel wat autootjes versleten hebben. Plaatsing van de uitlaat rubbers moest in het weekeinde, want de jaloerse buurtgenote hangt nog steeds aan de telefoon zodra ik iets aan de auto doe. De milieupolitie komt graag om autowassen en wat ze “sleutelen” noemen te beboeten. Maar niet op zondag. Dan zijn ze vrij.

Gelukkig zijn er ook andere buren.
Beide oude rubbers had ik verwijderd. De nieuwe geplaatst aan de haakjes die daarvoor aan de autobodem gelast zitten. De stevige nieuwe rubberringen moesten ingeknepen en tegelijkertijd iets uitgerekt worden om aan de beugel van de uitlaat vast te haken. Dat vroeg meer kracht dan ik in mijn handen heb. Een oude en nieuwe rubber deed ik met mijn gereedschap in een tas, want het is in deze buurt niet veilig gebleken om gereedschap in de auto te laten liggen. Met die spullen ging ik op weg naar de zigeuner die dichtbij woont. Hij heeft verstand van auto’s en helpt me wel vaker.

Onderweg kwam ik de Marokkaan tegen die me kort geleden de hele wettelijke procedure had uitgelegd voor verweer tegen de woningverhuurder. Hij kon ook helpen. Ik liet de rubbers zien en legde het probleem uit. In een halve minuut had hij de rubbers op hun plek. Zijn vriend die een paar huizen verderop woont kwam even later nog inspecteren of het werk goed was uitgevoerd. Het kreeg zijn goedkeuring en ook de mijne.

Van hen hoor ik geen afkeuring omdat ik een auto rij die al op leeftijd is. Net als de man van de onderdelen winkel konden ze bewondering opbrengen voor iets dat niet al na een paar jaar naar de schroothoop moet.

Beide uitlaatrubbers zijn nu weer vernieuwd en van het originele model.

(tekst © Vlierbloesem)