“Dat is niet netjes” zei mijn religieuze eetvriend in de deuropening van zijn huis staand.
“Ik zie je borsten bewegen.”
Het was een warme dag. Ik droeg een ruime werkbroek van mijn overleden vriend en een mouwloos hemd. Een hemd bedoeld voor dames, maar het model lijkt op een mannenhemd. Hij vindt dat ik een BH moet dragen, maar daar heeft een man zich niet mee te bemoeien. Een man die zelf geen toilet kan repareren en daar mijn hulp voor nodig heeft, moet accepteren dat ik op een warme dag niet kom klussen in een avondjurk.
Borsten, gewone natuurlijke vrouwenborsten, die bewegen bij het lopen.
“Iedereen ziet je. Zo kan je niet over straat. Je bent niet netjes.” vond hij.
“Jij wil god verbeteren.” zei ik.
Die was raak. Zo raak, dat hij boos werd.
“Die grote borsten kun je niet zo laten zien.”
“Ik loop niet naakt. Ik draag een hemd en een broek. Mijn borsten zijn bedekt en alles daaronder ook. Tot en met mijn tenen. Je ziet mijn gezicht en mijn armen. Dat is alles.”
“Doe een BH aan. Of een vestje.”
“Het is warm. Hoe ik er onder mijn kleding uitzie kan iedereen raden, zelfs als ik een boerka zou dragen. Wat jij nu onder mijn kleding ziet is je eigen fantasie.”
Ik weet niet of hij dat meteen begreep. Misschien moet hij er wat langer over nadenken om te zien dat zijn fantasie over mijn borsten voor mij niet maatgevend kan zijn. Misschien weet hij niet wat een boerka is. Hij is geen moslim maar een gelovig christen. Zoals iedereen geeft hij aan zijn geloof een eigen invulling. Elk geloof kan ik respecteren, maar als dat betekent dat ik me voor mijn lichaam moet schamen dan is mijn grens overschreden. Dan word ik zelf niet gerespecteerd.
Volgens de vrouw die laatst een hartfilmpje maakte zag ze niet vaak een vrouw van mijn leeftijd met stevige borsten. En zij ziet er veel. Elke dag. Na het onderzoek bleef ze kijken wat ik aantrok. “Zonder BH blijven borsten steviger”, zei ze. Ik heb geen flaptieten die alle kanten op zwiepen. Zelfs op mijn leeftijd zijn mijn borsten nog stevig. Maar bewegen doen ze wel. En ze vastbinden wil ik niet.
“Vroeger had ik kleine borsten en nu heb ik borsten die jij groot vindt. Dat is vanzelf zo gegroeid. Ik heb ze nooit laten aanpassen. Ik verander niet wat ik ben. Ik accepteer hoe god me heeft gemaakt.”
Helemaal eerlijk was dat niet. Ik geloof niet in zijn god. Voor hem is dat een onzichtbare man die zijn overleden vader vervangt. Die hem als kind hielp en op latere leeftijd terug kwam om hem na een traumatische ervaring weer op weg te helpen om verder te leven. Hij gelooft daar in en vergeet dat het de mensen van een kerk waren die hem hebben geholpen. Zijn god is almachtig en gaf hem de hulp van die mensen. Hij heeft het nodig dat te denken. Ik respecteer zijn geloof maar geloof er zelf niet in.
Ik denk dat die mensen zelf besloten iemand te helpen. Dat mijn lichaam niet door een geest is geboetseerd, maar wordt gevormd door een combinatie van genen, eetgewoonten en lichamelijke belasting. Voor iedereen heeft de eigen natuurlijke vorm grenzen. Wie daar ontevreden over is kan zich verbergen in opgevulde of knellende lingerie, of zich operatief laten aanpassen. Maar dat is niet mijn keuze. Nooit geweest.
En ik laat me niet beperken door een volwassen man die nog niet heeft geleerd onderscheid te maken tussen zijn fantasie en de werkelijkheid.
(tekst © Vlierbloesem)
Vlierbloesem 
Sterk relaas.
LikeLike
Dank je.
Blijf je ook volgen?
LikeLike
En zo gaan ook de verhalen verder.
Lees maar mee, de komende dagen…
LikeGeliked door 1 persoon
Met zo iemand ging ik niet in discussie.
Overigens zijn er genoeg mensen zonder religie die dergelijke ideeën aanhangen.Mijn vader haalde zijn (katholieke) god er niet bij maar ergerde zich zeer aan de korte rokken en blote halzen van de vrouwen in zijn omgeving. Een buurman in bloot bovenlijf verfoeide hij. ‘Ze lopen in hun nakie,’ vond hij.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben een geduldig mens. Echt waar. Mijn overleden vriend verbaasde zich er over hoe veel geduld ik met hem had en hij was intelligent genoeg om sommige dingen te veranderen. Soms moet iemand gewoon zijn ogen open doen. Of zijn hersens afstoffen.
LikeGeliked door 1 persoon
Kun je lang wachten, bij de meesten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is waar, maar ik kan het vaak niet laten om zo iemand wakker te schudden.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh wat is dit een blog naar mijn hart, op vele lagen! Je legt vingers op heel wat ‘zere plekken’ in onze maatschappij. Hoe mannen hun eigen fantasie projecteren. De rol van ‘de kerk’ (ik zal het maar algemeen houden…) hierin. Eigenlijk ging het al mis bij Adam en Eva hè? En Eva kreeg natuurlijk, in de patriarchale kliek van toen, de schuld – en dat is nog steeds zo. In kerkelijke kringen dan. ‘Niet netjes’… ik zou ter plekke ontploft zijn. Of ik had mijn hemd uitgetrokken…
Verder ben ik jaloers op je. Ik heb wel flaptieten die alle kanten opzwiepen zonder bh (en dat gevoel vind ik niet prettig, soms doet dat zeer), dus ik draag altijd ‘steun’ – maar zou dat liever niet doen. Maar ja, ik ben nu eenmaal gezegend met een zeer dun en slap velletje (overal) en wel veel veel borstweefsel.
Tenslotte: mooi project, die Bare Reality! Het wordt eens tijd dat alle vrouwen trots worden op hun eigen mooie buitenkant – en ALLES waar een vrouwenlijf toe in staat is, in plaats van zich te spiegelen aan de plastic fantasieën van (over het algemeen mannelijke) reclamemakers… of zich te verbergen achter welk ‘vijgeblad’ dan ook…
LikeGeliked door 1 persoon
Ons wordt nog steeds geleerd dat we schaamte voor ons lichaam moeten hebben. We zijn gelukkig niet allemaal het zelfde en hoeven niks te verbergen of aan te passen. Mijn zusje heeft haar lichaam mishandeld door operatieve aanpassingen en ze is er niet mooier op geworden. Ik heb dat nooit gewild en mijn lichaam gerespecteerd voor wat het was en is.
LikeGeliked door 1 persoon
Aan mijn lijf ook geen polonaises, op dit gebied.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit las ik met verbazing. Waar kijkt hij naar en bemoeit hij zich mee.
LikeLike
Precies wat ik dacht.
LikeLike