Mijn eetvriend belde om af te spreken voor de volgende dag.
“Vroeg opstaan morgen, dan gaan we iets leuks doen. Ik bel je.”
fountain pens
Die dag werd helemaal niet leuk. In de vroege ochtend nam ik een bad en voordat ik me gekleed had werd ik overvallen door politie mannen in mijn huis. Volgens de voorste man van die ploeg kwamen ze af op een melding: Ik zou een ziekelijke demente bejaarde zijn, slecht ter been, waarschijnlijk al dagen dood in een brandgevaarlijke vervuilde woning.
Na hun vertrek ben ik in de buurt gaan vragen wie die melding kon hebben gedaan. Weer thuis zag ik in mijn telefoon de melding van een gemiste beller.
Ik belde terug.
“Je nam niet op, sliep je nog?”
“Nee, ik was vroeg vanmorgen. Maar ik had merkwaardig bezoek. Ik kwam net uit bad en hoorde lawaai buiten. Vanuit mijn slaapkamer kan ik de voordeur zien. Maar daar was niemand. Ineens hoorde ik voetstappen op de trap. Ik was nog niet gekleed en daar stonden 6 agenten in mijn slaapkamer en ik in mijn blootje met al die mannen.”
“Dan moet je meteen iets over je heen doen.” reageerde hij.
Was mijn blote lichaam zijn grootste zorg? Hij vroeg niet waarvoor ze kwamen.
“Ik ben me gaan aankleden. Maar ze hadden de vrouwlijke agent eerst kunnen laten kijken of er iets aan de hand was.” Hij was het niet met me eens: “Dat begrijp ik wel. Ze weten niet wat ze zullen aantreffen. Er kan gevaar zijn dus sturen ze eerst die mannen.”
“Die vrouw heeft de zelfde opleiding en functie. Ze moet het zelfde kunnen als de mannen.” vond ik. “Iemand had een melding gedaan”, vertelde ik verder, “Een ziekelijke demente bejaarde, slecht ter been, die al dagen dood lag.”
“Ze waren ongerust.” was zijn reactie.
“Niemand kan echt ongerust zijn geweest, want ik ben elke dag buiten, ook gisteren nog. Ik heb mensen gesproken. Niet iedereen gezien en niet vannacht. Maar genoeg mensen weten dat me niks mankeert.”
“En wat nu?”
“Nu ben ik gaan vragen wie die melding deed. Daarom was ik niet thuis en heb je telefoontje gemist.”
“En, weet je nu wie dat heeft gemeld?”
“Nee. Niemand van de buren heeft iets gemeld, zeggen ze. Maar ze zijn ook niet allemaal thuis dus ik heb nog niet iedereen kunnen vragen.”
“Ik heb je gewaarschuwd, je moet spullen verkopen. Het is te vol in jouw huis.”
“Uitzoeken kost tijd. Ik ga een bijna complete muziekstudio niet weg doen. Die wil ik weer opbouwen.”
“Wat vonden ze van je huis?”
“Ik weet niet wat ze denken.”
“Niks gezegd?”
“Daar kwamen ze toch niet voor?”
“Als je dood gaat ben je alles kwijt. Je kan het beter verkopen. Dan heb je nog wat geld.”
“Als ik dood ben heb ik aan geld ook niks.”
“Je denkt dat je niet dood gaat, maar alleen god bepaalt wanneer je gaat.”
“Iedereen gaat een keer. Maar er was geen reden voor zo’n melding. Er mankeert me niks en in mijn familie worden vrouwen ouder dan honderd. Ik ben nog lang niet dood.”
“Dat denk jij.”
(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Michael Wilbur)
Vlierbloesem 
Je verhalen fascineren mij ook wel, en de dialogen zijn goed te volgen. Je eetvriend wordt wel een steeds vreemdere persoon, dus ik ben wel benieuwd waar dit eindigt…
LikeGeliked door 1 persoon
Buiten het feit dat het optreden van de politie vreemd is vind ik ook de reactie van de eetvriend behoorlijk vreemd. Moet bekennen dat ik al snel mijn geduld zou verliezen met die man. Ten eerste toont hij eerder begrip voor het politie optreden dan dat hij het vanuit jou standpunt bekijkt. Maar verder lijkt hij ook erg overtuigd van het feit dat hij weet wat het beste voor jou is en wat jij moet gaan ondernemen volgens hem. En zeker dat laatste is voor mij een struikelblok in elke relatie ook als dat alleen een vriendschappelijke is. Voor mij de reden dat mijn laatste relatie beeindigd is. Het ging er constant over wat ik aan me zelf zou moeten veranderen. Kijk je mag het oneens zijn met me en dat ook kenbaar maken, maar ga me niets opdringen, dan ben ik weg. Als een mens al moet veranderen is dat omdat je daar zelf voor kiest niet omdat het anderen beter uitkomt. Relaties of dat nu vriendschappelijk is of meer dan dat moeten voor beide kanten prettig voelen, en niet een iemand die zich aanpast aan de ander om die het naar de zin te maken.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vond het ook een rare reactie. Later vielen me meer dingen op die niet klopten.
Maar let op, ik schrijf hierover in de verleden tijd. Over wat al gebeurd is.
LikeLike
Vind je blogs in ieder geval heel interresant en ben heel benieuwd wat er verder nog komt. Je schrijft heel beeldend en dat spreekt me erg aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik dacht zelf dat er misschien te veel dialogen in staan. Wat vind jij daarvan?
LikeLike
Juist die dialogen zijn volgens mij de kern van waar je verhaal overgaat. Zou je dat in een zin samenvatten komt niet over wat er gaande is lijkt mij
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat klopt.
Maar als lezer kun je makkelijk de draad kwijtraken.
Dat je niet meer weet wie wat zegt.
Zou je het voorlezen, dan kun je met de intonatie het onderscheid aangeven welke persoon iets uitspreekt. In alleen geschreven tekst is dat lastiger duidelijk te maken.
LikeLike
Dat is waar, maar voor mij was het duidelijk wie wat zei.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, en ze vertellen niet waar de meldingen vandaan komen. Bovendien, vind ik het achteraf ook vreemd waarom ze zo veel van die mannen stuurden. Een hele ploeg stuur je toch alleen als er iets gevaarlijks is. Een ziekelijk oud vrouwtje zou niet heel veel gevaar opleveren voor een getrainde politievrouw of man.
LikeGeliked door 1 persoon
Er is iemand die jou moet hebben…
LikeGeliked door 1 persoon
Tja….
LikeGeliked door 1 persoon
Ik blijf het een vreemd bezoek vinden. Zoveel politie,hebben ze geen andere klus?
LikeGeliked door 1 persoon
Dat dacht ik nou ook. Ga iets nuttigs doen, van mijn belastinggeld. Het gebeurt vaak genoeg dat er echt iets aan de hand is en ze niet of veel te laat komen.
LikeLike