Met het dagelijks werk van de saxofonist ging het niet goed. De start van zijn nieuwe baan werd steeds uitgesteld. Het bedrijf was papieren kwijt geraakt en alles moest opnieuw ingestuurd.
Privacy gevoelige gegevens waren dus ergens gaan rondzwerven. Het risico van identiteitsfraude is niet denkbeeldig. Ondertussen werd hem via uitzendbureaus niets anders dan vuil en gevaarlijk werk aangeboden. Het soort werk dat je lichaam beschadigt en vergiftigt. Maar zonder inkomen kun je niet overleven.
Hoewel hij steeds vaker werd gevraagd als saxofonist op te treden leverde ook zijn muziek weinig op. Het was geen theater en festival werk, meer de hossel, de schnabbels. Spelen op bruiloften en partijen, voornamelijk begrafenissen omdat zijn repertoire bestond uit religieuze muziek, protestants christelijke koralen. Ik liet hem wat andere saxofoon muziek horen.
“Kun je ook andere stijlen muziek spelen?”
“Ja, ik kan toch noten lezen? Ik kan dat spelen.”
“Maar doe je dat ook? Speel je andere muziek en oefen je het?”
“Vroeger speelde ik verschillende stijlen. Ik trad op met een eigen band.”
“Ga dat nu weer oefenen,” raadde ik hem aan. “Breidt je repertoire uit, speel voor je plezier, experimenteer met nieuwe muziek. Ga weer eigen composities schrijven.”
Tijdens optredens ontmoette hij mensen met wie hij jaren geleden had gespeeld. Sommigen herkende hij totaal niet. Met anderen had hij direct weer goed contact. “Je bent weer terug.” werd gezegd. Natuurlijk waren die mensen van vroeger even veel jaren ouder geworden als hij zelf, waardoor hij zijn eigen leeftijd minder als belemmering ging zien. “Ik wil weer op mijn oude niveau komen.”
Zelf was ik nog niet toe aan mijn eigen muziek. De meeste keyboards had ik nog, mijn vingers waren voldoende hersteld om weer te kunnen oefenen. Ook met een kromme vinger en een bijna gevoelloos vingertopje is te spelen. Maar zonder koppeling aan de rest van de studio apparatuur komt er uit een professioneel keyboard geen muziek. De belangrijkste computer van de studio was meegenomen door een oud ijzer handelaar, omdat het personeel van de verhuurder me belette die zelf mee te pakken.
Op de schijf daarvan stond mijn muziek en software waarvan ik de licentie heb. Een ander kan er niets mee. De Amiga 2500 met midi interface, geluidskaart, video digitizer, harddisc, Bernoulli drive en geheugen uitbreidingen, waaraan ik duizenden Deutschmarken heb besteed, zijn voor een ander waardeloos en inmiddels waarschijnlijk bij het elektronisch afval terecht gekomen. Die aanschaf kan ik niet opnieuw doen. Indertijd was het al moeilijk de goede componenten bij elkaar te zoeken, nu is het zo veel jaren later waarschijnlijk echt onvindbaar geworden en de moderne versies voor mij nu onbetaalbaar.
(tekst en fotografie © Vlierbloesem)
Vlierbloesem 
Je zou voor die diefstal toch bijna een rechtszaak gaan voeren…
LikeGeliked door 1 persoon
Dan zou ik moeten bewijzen wie het heeft meegenomen. Dat is onmogelijk, vrees ik.
Op mijn klacht bij de verhuurder kreeg ik al de reactie dat het personeel dit ontkende en dat ik maar aangifte bij de politie moest doen. Ik kan wel voorspellen dat politie daar niets aan zou doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap het. Je kunt gewoon geen kant op.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach…. je hebt veel pech. Je op andere muziek richten, eenvoudiger instrument?
LikeGeliked door 1 persoon
Op een slecht klinkend instrument spelen is een gruwel.
Een goed keyboard moet aangesloten op een geluidssysteem. De aansturing van de apparatuur en opslag van de data heeft een computersysteem nodig met de nodige software, waar je mee moet leren omgaan. Alles vernieuwen is duur en lastig. Bovendien kom ik nog niet makkelijk toe aan de inrichting in mijn huis, nu er zo veel druk is van de verhuurder. Bij alles wat ik aan de herinrichting doe, heb ik twijfels of straks niet alles weer vernield wordt door het verhuurbedrijf.
LikeGeliked door 1 persoon