De poenie

“Ben je nog maagd?”
“Nee, maar ook geen vrouw die 6 kinderen heeft gebaard.
Ik zal je uitleggen hoe mijn lichaam werkt.”

Van een volwassen man die 6 kinderen heeft verwekt had ik wat meer anatomische kennis verwacht. Maar wie wil leren kan zich verbeteren.

Die uitleg gaf ik niet direct, want ik wilde daar rustig de tijd voor nemen. Hij zorgde de volgende dag weer voor een goede maaltijd en na het eten gaf ik seksuele voorlichting aan een volwassen man. Daarbij had ik afwisselend het gevoel met een nieuwsgierig kind te praten, een buitenaards wezen dat onderzoek deed naar de levenswijze van aardbewoners, en een man die zich uit puur vermaak liet vertellen wat hij allang wist. Maar ik heb wel vaker voorlichting gegeven aan mensen waarvan je zou verwachten dat ze zelf tenminste al ervaringsdeskundig zijn.

“Je weet dat ik nooit kinderen heb gehad. Je kunt je wel voorstellen dat een vrouw die een kind krijgt uitrekt. Bij mij is dat nooit gebeurd. Mijn lijf is zo krap als van een jong meisje. De buitenkant is wat dikker dan vroeger en de zwaartekracht heeft ook invloed op mij, maar verder is er weinig veranderd. Ik was altijd al tenger gebouwd en dat ben ik nog steeds. Alle in- uit- en doorgangen zijn bij mij krap. Altijd geweest en krapper dan van de meeste vrouwen. Als je daar goed mee om gaat voelt dat juist heel prettig. Ik zal je vertellen hoe een vrouwenlichaam in elkaar zit. Daarna kunnen we het weer proberen. Als we dan een beetje trainen, komt het wel goed met ons.”

Sommige lezers zullen nu denken aan de veronderstelde correlatie tussen huidskleur en maatvoering van organen en dat was ook zijn zorg. Maar dat is minder waar dan vaak wordt gedacht. Daar lag ook het probleem niet.

Ik vroeg hem met zijn tong en vinger de binnenkant van zijn mond af te voelen en daarna de uitwendige huid. Het verschil tussen binnen en buiten werd duidelijk. Ik liet hem een snoepje proeven, om te voelen hoe in zijn mond spontaan speeksel werd aangemaakt. Een kersenbonbon deed al speeksel opwekken terwijl ik die langzaam zijn richting liet komen. In de poeni (Surinaams voor vagina) speelt zich iets vergelijkbaars af als in de mond. Alleen inwendig. Uitwendige huid kan dat niet.

De tollie van een man heeft uitwendig een gewone droge huid, evenals de gehele buitenkant van een vrouw. Alleen het inwendige van de mond en de poeni kunnen natuurlijk glijmiddel aanmaken. Ik liet hem voelen dat het niet prettig is om iets tegen je lippen aan geduwd te krijgen om het je mond in te krijgen. Hij begreep ook dat toast eten met een droge mond niet lekker is, maar voor de kersenbonbons kwamen zijn lippen graag van elkaar.

Ook vertelde ik over de baarmoederhals die inwendig en dus ongezien altijd in mijn lichaam aanwezig is, iets omhoog en omlaag kan bewegen, zonder dat ik daar controle over heb. Dat er recht tegenaan stoten pijn kan doen, maar dat het prettig voelt als hij daar zijdelings contact mee maakt. Hij begreep de uitleg, dat hij door zijn heupen te bewegen de prettigste aanraking kon bieden. Hij beloofde “Ik ga echt mijn best doen.”

Het kostte mij wel hersteltijd voordat een nieuwe poging kon volgen. Ik kocht een nieuw Aloë Vera plantje. Ondertussen stelde hij mij veel vragen over het functioneren van een mensen lichaam. Ook de kennis over zijn eigen lichaam had in een streng christelijke opvoeding te weinig aandacht gekregen en dat was tot nu toe nog niet veel verbeterd. Hij zocht antwoorden via internet en vroeg mij dan of ik dacht dat de informatie correct was. “Ik wil nu alles weten.”