Na overlijden van buurman en vriend heb ik in haast nog wat spullen gered. Soms dingen waarvan ik niet had verwacht dat ik dat alleen zou kunnen.
Twee bankjes, die ik niet kon tillen, maar wel kieperen. Een grote koel-vries kast en daar bovenop een zware magnetron. Een wasdroger.
Ik had niet gedacht dat ik dat kon, maar ik deed het, zonder ze te kunnen tillen. Door te bedenken hoe mensen vroeger de menhirs op hun plek kregen, zijn me die dingen gelukt. Maar wie had gedacht dat ik een 40 jaar oude boom kon verplaatsen?
In opdracht van de verhuurder werden de tuinen vernield waarbij de vruchtbomen en notenbomen werden gekapt en in stukken gezaagd. De wortels met grof geweld kapot gemaakt. Eén van de buren haalde een paar stukken van de gezaagde stam op, om rond de barbecue te kunnen zitten. Zelf verplaatste ik één stuk van de stam van één van de beide walnotenbomen naar wat overbleef van mijn tuin. Het massief stuk notenhout was erg zwaar. Tillen kon ik het niet, rollen wel.
Ik dacht het als hakblok te gaan gebruiken, maar voorlopig heb ik er een grote bloempot op gezet, waarin ik een paar oude uitgelopen aardappelen liet uitgroeien tot een verzameling verse krieltjes. Die krielaardappeltjes heb ik inmiddels opgegeten. De pot wilde ik met iets nieuws beplanten. Het notenhouten hakblok kreeg ik niet meer verplaatst. Ik dacht dat het misschien veel regenwater had opgezogen en daardoor extra zwaar was geworden.
Van 2 vernielde kiwiplanten had ik 30 stekken afgenomen en in potten aarde gezet. Omdat ik niet wist hoe een kiwi stek de beste kans zou maken had ik grote en kleine stekken, oude en nieuwe takken gebruikt. Op goed geluk in veel potten in de tuin gezet, wat de verhuurder natuurlijk weer als rommel aanmerkte. Maar ik heb geweigerd die potten met stekken weg te doen. Als alles weg moet wat personeel van de verhuurder niet begrijpt, blijft er niets over.
Van alle kiwi stekken zijn er nu twee aangeslagen en goed aan de groei. Nog te kwetsbaar om uit te planten, maar ze maken nu vers nieuw blad en zijtakken die slingerend steun zoeken tegen de stevige metalen buizen die ik in de pot heb gestoken. De stekken zijn een natuurwondertje waar ik blij mee ben. Maar stekken is niet echt heel bijzonder en het lukt met veel planten.
Eén van de rozenstruiken die uit de grond gerukt werden en neergekwakt om te sterven tussen het puin, had ik opgetild en meegenomen. Een plekje in mijn tuin gegeven. Maar de mannen die maanden later een schutting plaatsten tussen de nieuwe buren en mij, vonden mijn struik in de weg zitten. Opnieuw rukte iemand die roos uit de grond. “Wat je hier nou mee moet?” had hij mij geringschattend gevraagd terwijl hij de ontwortelde struik uit mijn beplanting trok en op mijn pad kwakte.
Er was aan die stronk geen groen blaadje meer te bekennen, laat staan de witte bloempjes die voorheen de hele zomer tot in de winter doorbloeiden. Een speciekuip met tuinaarde, regenwater en geduld deed die roos toch weer opleven. Rondom zet ik af en toe wat plantjes daarbij. Het bewortelde restje van een prei stengel, lente uitjes, een paardenbloem, een weegbree, het is een gevarieerd gezelschap aan het worden. Maar de roos leeft, heeft weer verse groene blaadjes en de eerste witte bloempjes.
Het echte onverwachte wonder openbaarde zich toen ik de laatste rode bessen ging plukken, waarbij ik meestal gelijk de bessenstruiken snoei. Tussen die bessen en de rabarber had ik het stuk boomstam geplaatst. Geplant, moet ik misschien zeggen. Want nu zag ik waarom dat notenhouten hakblok niet meer verplaatsbaar was. Uit het hout groeien nu verse takjes met onmiskenbaar vers walnotenbomenblad. De onderkant van de stronk is ook uitgelopen. Het heeft wortel geschoten. De boom is gewoon verder gaan groeien vanuit dat ene stuk van de stam.
Het stekken van een 40 jaar oude boom door eenvoudig een afgezaagd stuk van de stam op de aarde te zetten, dat had ik niet voor mogelijk gehouden. Hoe lang het duurt voordat zoiets opnieuw noten gaat geven weet ik niet. Maar alleen al het blijven doorgroeien van de boom vind ik toch wel een klein wonder.
Ik laat de notenboom staan. Wat er van komt dat wacht ik gewoon af. Ik zal eens op bezoek gaan in de tuin waar de andere boomstamdelen zijn neergezet. Ik ben benieuwd wat daar nog is blijven leven.
Maar nu kan ik zeggen dat ik in mijn eentje een volgroeide 40 jaar oude walnotenboom heb verplaatst. Ik kan wonderen verrichten.
(tekst en fotografie © Vlierbloesem)
Vlierbloesem 
Geweldig, wat een mooi verhaal. Hoe sterk de natuur is, maar ook onze wilskracht inderdaad… Ik bloei er bij wijze van spreken ook helemaal van op als ik lees hoe jij van alles gered hebt dat nu ‘gewoon’ doorleeft. Spul dat ‘vermoord’ ofwel voor dood achtergelaten werd. Ik vind het prachtig. Dit zouden meer mensen moeten doen… wonderen verrichten. Dat we het kunnen als we maar willen blijkt wel
LikeGeliked door 1 persoon
Een heuse boom geplant zonder het te beseffen. Prachtig.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kon niet accepteren dat een boom die ik 40 jaar lang heb verzorgd zomaar weg gegooid werd, daarom wilde ik een deel ervan in mijn tuin zetten. Soms moet je iets gewoon maar doen. Ook als je niet precies weet waarom.
LikeGeliked door 2 people
De natuur is sterker dan al die idioten bij elkaar
LikeGeliked door 2 people
Gelukkig wel.
LikeLike
Met wilskracht kun je vaak meer dan met spierkracht , daar ben ik in de loop der jaren dat ik alleen ben wel achter gekomen. Ik ben niet in het bezit van een auto en om hulp vragen vind ik lastig. Dus men heeft mij hier in de buurt al heel wat toeren zien uithalen op de fiets of lopend. Vorige maand zag ik dat bij een van de huizen verderop in de straat iemand een grote houten plantenbak met scherm voor klimplanten klaar had staan voor het grof vuil , een beetje gammel en loeizwaar , maar toen ik het ding al kantelend bij mij in de tuin had gekregen bleek al snel dat een paar stevige schroeven dit prima konden oplossen verder was het ding nog helemaal gaaf. De week daarvoor stond er bij mijn kringloop een regenton , waar heeft u de auto? vroeg de verkoper mij dan zet ik hem er wel even voor u in. Nou ik ben met de fiets antwoorde ik en de man keek een beetje twijfelachtig terwijl ik het ding al fietsend meenam. Het is mooi om te zien dat mijn dochter die mentaliteit van mij overgenomen heeft , alles wat je zelf kunt gewoon ook zelf doen, dat geeft zelfvertrouwen en voldoening. Maar dat hoef ik jou niet te vertellen als ik dit stuk zo lees.
LikeGeliked door 1 persoon
PS, planten zijn soms net als mensen als je ze maar genoeg liefde en aandacht geeft dan overleven ze vaak heel wat. Mijn buren deden jaren geleden een rozenstruik weg, hartstikke dood zeiden ze, nou het heeft even geduurd, maar hij bloeide toch weer op. Net als de 2 afgedankte kerstboompjes van vorig jaar, een redde ik er toen hij naast een stortcontainer bij de flat van mijn dochter stond en een werd er op mijn werk afgedankt , mijn toenmalige vriend riep een beetje pissig die halfdode krengen ga je toch niet in je tuin zetten ? Ja, ik wel en ben er blij mee want beide boompjes doen het geweldig , zelfs met deze hitte en maar sporadisch sproeien.
LikeGeliked door 1 persoon
Soms zetten mensen iets juist naast een container in plaats van er in, omdat ze het eigenlijk zonde vinden het weg te gooien.
LikeLike
En ik ben maar wat blij dat ze dat doen
LikeGeliked door 1 persoon