Misverstanden

In de smalle strook zonlicht die de schutting nog in mijn tuin overliet had ik de enige teakhouten ligstoel gezet die de verhuurder me gelaten had. De rest was door de ontruimers van het naastgelegen huis uit mijn tuin gehaald, ingeladen en afgevoerd.

Ik zat te schrijven, maar de verbinding met mijn thuisnetwerk viel steeds weg. Vanachter de schutting werd gevraagd: “Buurvrouw, heb jij mijn vader de laatste tijd nog gesproken?” We hadden een week of langer geen contact meer, wat ik hem antwoordde. Buurman zei niets, sloot snel zijn deur, rende naar zijn auto en reed weg. Zou er iets aan de hand zijn?

https://youtu.be/PynZJhE0or8

Wat voor betekenis zou het voor mijn buurman kunnen hebben dat ik niet meer met zijn vader omging? Is die soms het type dat van de beëindiging van een relatie depressief wordt of zelfs suïcidaal? Er werd ineens veel heen en weer gereden bij mijn buren. Ze vertelden me niks. Er was dus niks aan de hand, of ze vonden dat het me niet aanging.

Er ging een dag voorbij. Het bleef me dwars zitten. Ik ging me steeds somberder scenario’s voorstellen en van niemand zou spontaan antwoord komen. Het was al laat op de avond toen ik besloot de saxofonist te bellen. Nu nam hij direct de telefoon op.

“Zijn wij nog vrienden?” vroeg ik hem.
“Wij zullen altijd vrienden blijven.” was zijn reactie.
“Gaat het goed met je?”
“Nou gewoon.”
“Hoe is gewoon?”
“Ik ben net thuis. Ik heb gespeeld in Rotterdam.”
“Speel je nu veel?”
“Ja, maar niet genoeg.”
“Ben je gezond?”
“Ja, maar dat kan beter.”
“Ben je gelukkig?”
“Nee, ik ben alleen.”

“Heb je nog last van je vingers?”
“Die ene nagel ben ik kwijt.”
“Heb je pijn aan je vingers?”
“Ik kan er wel mee spelen.”
“Heb je pijn?”
“Nu niet.”
“Ben je boos? Heb ik je gekwetst? Heb ik je beledigd?”
“Nee, waarom?”
“Waarom belde je niet meer?”
“Je had gezegd dat eerst mijn handen genezen moesten zijn.”

Dat had ik inderdaad gedaan. Bij alles wat hij deed had hij er pijn aan, hij zat er steeds aan te prutsen, wat een beschadiging verergert. Ik vond dat hij zijn handen met rust moest laten om te kunnen helen. Maar ik bedoelde niet dat we elkaar niet meer konden zien of spreken.

“Je belt me niet terug en de laatste keer was je nogal afstandelijk.”
“Je kwam onverwacht. Ik was aan het werk en stonk naar zweet, ik had niet gebaad en zelfs mijn tanden niet gepoetst.”
“Was dat alles? Dat kun je dan toch zeggen?”
“Ik dacht je wil me nooit meer zien. Ik had je pijn gedaan.”
“Daar hebben we toch over gesproken? We kunnen dat toch samen verbeteren?”
“Hoe is je poesie nu?”
“Die ligt lekker naast me te knorren. Hij heeft net een muis gevangen en opgegeten. Ik moest het staartje opruimen, want dat laat hij liggen.”

“Ik bedoel die andere poes. Heb je nog pijn?”
“Nee, dat is allang weer goed, maar zijn je handen nu geheeld?”
“Alleen die ene nagel nog niet. Dat duurt lang.”
“Ja bij mij duurde het ook lang voordat mijn nagel weer goed was. Het deed nog lange tijd pijn. Heb jij nu pijn?”
“Nee, maar het gaat beter als er wat vocht op komt.”
“Je bedoelt de Aloë vera ? Wil je wat van mijn plant?”
“Ik bedoel poessievocht, dat zou heel goed helpen.“
“Zou dat geneeskrachtig zijn?”
“Ja, dat weet ik zeker. Wat vind jij daar van?”
“Lijkt me een goed plan. Wanneer gaan we dat doen?”
“Nu?”
“Het is al laat en erg warm.”
“Nee, het heeft net geregend. Het is niet meer warm.”
“Mijn huis is nog erg warm.”
“Bij mij is het koel. Ik heb de gordijnen gesloten gehouden.”
“Ik ben nat van het zweet. Zelfs mijn haar is nat.”
“Heerlijk, dan lik ik je af.”
“Wil je dat ik nu naar jou kom?”
“Ja. Als de dokter komt voel ik me direct beter.”
“Ik kom niet als dokter. Ik ben geen dokter.”
“Je bent te serieus. Zal ik de Ferrari laten voorrijden of kom je met de Tesla?“
“Het is laat en warm. Wil je toch dat ik nog kom?”
“Ja, ik voel me nu al beter. Kom alsjeblieft.”
“Dan pak ik de old-timer.”

Het had inderdaad flink geregend. De kletsnatte Rozemarijn was zwaar van al het water. Schade die de schuttingbouwer aan de struik had veroorzaakt was door gewicht van het vocht nog verergerd. Gescheurde takken waren ver over mijn pad gaan hangen. Door de natte struik opzij te tillen nam mijn kleding ook flink wat water op. Er vielen nog wat lauwe regendruppels uit de donkere hemel. Ik wilde niet van zijn vervoer afhankelijk zijn en ook niet door de regen lopen, dus ik startte de oude en nog steeds betrouwbare auto die ik in gebruik heb.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Jimmy Sax)