Bedrijven werkten ooit met vaste contracten en collectieve arbeidsovereenkomsten. Die bestaan nog, maar voor lang niet iedereen.
Voor het gewone werk via een uitzendbureau is het niet meer genoeg dat het bureau de kwaliteiten van sollicitanten beoordeelt en de bedrijven koppelt aan de werkkracht. Zo ging dat vroeger. Nu moet voor elk tijdelijk uitzendbaantje eerst een sollicitatiegesprek gevoerd op het bedrijf waar misschien voor korte tijd betaald werk is. Tijd en reiskosten worden niet vergoed. Als het gesprek werk oplevert dan is dat voor mijn donkere vriend slecht betaald werk en vooraf moet hij zelf zorgen voldoende geld te hebben om de auto te laten rijden. Daar ontbreekt het wel eens aan.
Als saxofonist wordt hij gebeld om te komen spelen. De reiskosten zijn door de hoge brandstof prijzen hoog. Die moet hij eerst zelf betalen en bij aankomst krijgt hij die vergoed.
Soms leende ik hem een paar tientjes om te tanken. Anders kon hij niet naar het adres komen waar hij moest spelen. Bij aankomst kreeg hij benzinegeld en de volgende dag betaalde hij mij terug.
Omdat andere muzikanten niet kwamen opdagen speelde hij de afgelopen dagen meer uren dan vooraf was afgesproken, waardoor hij ook meer betaald kreeg dan verwacht. Een meevaller die hij goed kon gebruiken. Zijn instrumenten zijn oud en moeten soms gerepareerd. Het mondstuk is sleets, waardoor er soms een toon uit komt die niet is zoals bedoeld. Het is al een paar keer gerepareerd, maar aan vervanging toe. Het blijkt niet makkelijk om dat soort onderdelen goed bij elkaar passend te vinden.
Hij betaalde mij het geleende geld terug en vroeg of ik mee wilde naar een grote muziekwinkel waar misschien te koop was wat hij nodig had. Onderweg passeerden we vrachtwagens en inhalende auto’s die niet altijd de meest verstandige manoeuvres uithaalden. “Moet je nou kijken, hij rijdt de hele tijd langzaam en als ik inhaal gaat die ineens hard rijden en van rijstrook veranderen.” Zelf trek ik me nooit zo veel aan van wat andere bestuurders op de weg doen: “Je druk maken over wat anderen doen, gaat je eigen rijgedrag beïnvloeden. Gewoon veel afstand houden, dan raakt niets je. “
De vorige avond hadden we muziek geluisterd, lekker gegeten, een goed gesprek en heerlijke seks. “Heb jij dat ook, dat je na goede seks ook de volgende dag nog steeds een lekker gevoel hebt?” vroeg ik. “Jaaa”, antwoordde hij met een big smile. “Ik ook.” zei ik. Hij keek me aan en zei: “Nu moet ik even bidden.” En dat deed hij. Hij boog zijn hoofd en sloot zijn ogen. Rijdend op de snelweg, temidden van een rij auto’s die een vrachtwagen inhaalden.
“NEE”, riep ik. “Dat kun je nu niet doen!“
“Ik kijk weer, maar dan moet ik hardop bidden.”
“Ga je gang, maar je ogen dicht terwijl je rijdt, dat mag je nooit meer doen.”
“Ik zal het niet doen.”
“Ook niet als je alleen rijdt.”
“Dat beloof ik.”
“Of met iemand anders.”
“Afgesproken.”
Zo luisterde ik mee met zijn hemels gesprek. Hij had veel wensen. Vroeg zo veel van Jezus, dat ik het eigenlijk ongepast vond. Tegen een imaginaire vriend kun je natuurlijk alles zeggen wat je wilt, maar als je gelooft dat die vriend echt bestaat, zou je toch wat bescheidener mogen zijn. Ik stelde me voor, hoe Jezus in een callcenter al die biddende gelovigen moest aanhoren, met al hun wensen. Verschrikkelijk, om dat te moeten doorstaan, nadat je al op gruwelijke wijze gemarteld en vermoord bent. Maar mijn vriend neemt die vrijheid en ik meng me daar niet in. Hun onderlinge relatie moeten ze zelf maar regelen. Die is gecompliceerd genoeg.
Hij gaf een spontane uitleg: “Je mag god nooit om iets vragen, dat moet via Jezus, die het aan zijn vader voorlegt. God wil zelf niet meer met mensen praten, want ze hebben zoveel verkeerd gedaan, dat hij dat niet meer wil.” Ik heb daar wel begrip voor.
Zo hoor je nog eens wat. Elk gezin kent problemen. De hemel niet uitgezonderd.
“God is almachtig. Hij kan zo veel. Je mag Jezus alles vragen en als je iets echt heel graag wil, dan krijg je het. Ik geloof dat hoor. Ook jij bent door god gezonden.”
Kennelijk ben ik een soort kerstcadeautje.
(tekst © Vlierbloesem)
(muziek Ehrling, NoCopyright Music: https://goo.gl/Bmn3r4)
(Genre: #Saxhouse )
- Tracklist:
- 🎵 00:00 Ehrling – Ocean Champagne
- 🎵 03:00 Ehrling – Dance With Me
- 🎵 05:30 Ehrling – Chasing Palm Trees
- 🎵 08:08 Ehrling – Sthlm Sunset
- 🎵 11:09 Ehrling – Ocean
- 🎵 13:36 Ehrling – Tequila
- 🎵 16:29 Ehrling – Heart
- 🎵 19:06 Ehrling – S.A.X.
- 🎵 22:26 Ehrling – Palm Trees With You
- 🎵 25:50 Ehrling – Breeze
- 🎵 29:23 Ehrling – Lounge
- 🎵 32:37 Ehrling – Mood
- 🎵 35:40 Ehrling – All I Need
- 🎵 38:16 Ehrling – Road Trip
- 🎵 41:46 Ehrling – Adventure
- 🎵 44:04 Ehrling – Questions
- 🎵 47:23 Ehrling – X-Rated Stay Forever Ft. Yohanna Seifu
- 🎵 50:42 Ehrling – This Is My Passion
- 🎵 54:20 Ehrling – Sax Education
- 🎵 56:52 Ehrling – No Worries (Feat. Timon & Pumbaa)
- 🎵 01:00:07 Ehrling – Loungee
Vlierbloesem 
Boeiende serie
Ik blijf je volgen/lezen.
Stille groet,
LikeLike
Oliver Twist werd oorspronkelijk ook als feuilleton uitgebracht. De sociale context was de gewone dagelijkse werkelijkheid, die indertijd iedereen bekend had kunnen zijn. De consequenties van wetgeving en sociaal handelen, die men zich pas realiseerde toen het geromantiseerde verhaal gepubliceerd werd.
Zelf loop ik tegen het samenspel van de huidige wet- en regelgeving aan, waarvan ik eerder wel wist en waarvan ik de constructie heb meegemaakt. Maar vaak lijkt het alsof ik me daarvan als enige bewust ben.
LikeLike
Hij kan via Jezus vragen om loonsverhoging. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Heeft hij gedaan. Dat verhaal komt nog …. 🙂
LikeGeliked door 3 people
Wat triest,dat gebrek aan reisvergoeding. Zou de huidige personeelskrapte misschien iets gaan verbeteren?
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kun je denk ik wel vergeten, lonen worden ook niet ineens hoger door personeelsgebrek eneen van mijn werkgevers legt steeds meer druk op bestaand personeel om maar zoveel mogelijk in te vallen bij vakanties en ziekte. Zo heb ik een collega die al 38 uur in de week werk , maar nog regelmatig aan gesproken word om in te vallen. En wij werken in de schoonmaak met toch al veel werkdruk. Zelf kan ik niet invallen omdat ik voor 2 werkgevers werk. Degene die vaak om inval vraagt heb ik meermaals gevraagd om meer uren bij hen te mogen werken zodat ik maar 1 werkgever heb, maar die uren krijg ik dan weer niet. Dus ga ik ook niet schuiven bij mijn andere werkgever om toch voor hen in te kunnen vallen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is het probleem bij die bedrijven. Ze vragen veel en hebben er niets voor over.
LikeLike
Helemaal triest toen ik gisteren van een collega verteld werd wat de winst van het afgelopen jaar was ruim 3 miljoen. Helemaal als je bedenkt dat het helemaal niet zo’n groot bedrijf is. Bovendien maak ik schoon op een zorglocatie en de opdrachtgever koos ervoor om ook ons als schoonmaak in aanmerking te laten komen voor de zorgbonus, nu hoorde ik dat onze werkgever aangegeven had dat dat niet nodig was. Gelukkig koos de opdrachtgever ervoor om ons dat wel te gunnen en ons dat ook rechtstreeks uit te betalen, ik vrees als zij dat via onze werkgever hadden gedaan, wij geen cent gezien hadden.
LikeGeliked door 1 persoon
Als je meer uren vast zou werken, dan moeten ze je ook meer rechten geven. Daar zijn ze te gierig voor. Liever laten ze je extra uren als overwerk doen. Slechte wetgeving, die de bedrijven die mogelijkheid laat.
LikeLike