Geen seks

Ik was uitgenodigd om te komen eten, nam druiven mee en een fles vlierbessensap.

Hij had allerlei Surinaamse hapjes die hem waren meegegeven na afloop van een feest waar hij had gespeeld. Meestal wilde hij op de bank voor de televisie eten, maar de installatie deed het niet. “Is je apparatuur kapot?” vroeg ik. “Nee, ik ben afgesloten. Niet betaald, daarom kan ik geen TV kijken.”

Voor een zwart scherm zitten is ongezellig vond ik en ging aan de eettafel zitten, waar hij alle hapjes, een bord en bestek voor mij neerzette. “Eet je zelf niet?” “Nee, ik heb al gegeten.” Hij wilde ook mijn fruit en sap niet. “Ik drink water.”

“Zonder internet kun je niet mailen, niet solliciteren en de reacties erop niet zien, geen belasting aangifte doen, geen bankoverzichten zien?” Maar internet deed het nog wel. “Heb je internet op je TV aangesloten?” Dat had hij. “Dan kun je gratis films kijken, gratis muziek luisteren, van alles gratis zien op YouTube. Ook TV programma’s kun je er zien en zelfs je favoriete prediker heeft een gratis Youtube kanaal. Daarvoor heb je geen uitbreiding van je TV abonnement nodig.” Hij koos een filmpje dat als titel had: ‘Rustgevende muziek’.

Na het eten kwam ik bij hem op de bank zitten, bood hem weer druiven aan, maar die wilde hij nog steeds niet. “Als je iets anders wil zien”, hij gaf me de afstandsbediening. Het gezochte filmpje vond ik en raakte even zijn been aan om zijn aandacht te vragen, waarop hij reageerde alsof hij door een wesp was gestoken. Hij schoof zo ver van mij weg als de bank toeliet. “Ik heb geen zin in seks” zei hij.

“Eigenlijk dacht ik niet aan seks. Ik raakte je aan om je aandacht te vragen voor wat ik je wil laten zien.” “Ik blijf even zo zitten”, zei hij vanaf het uiterste puntje van de bank, terwijl ik de bedoelde video startte. “Je hoeft niks. We hadden afgesproken dat we alleen zouden doen waar we allebei zin in hebben. Deze video vind je vast leuk.”

(Lezers, start die video. Het is echt leuk.)

2saxy walk of fame
https://youtu.be/YoM2jYBFAlY

Hij keek, kwam uit zijn hoekje naar het midden geschoven. “Ze zijn goed.” Hij begon een beetje te ontspannen. “Lopen doe ik ook, als de ruimte waar ik speel dat toelaat. Maar zo veel, kijk eens wat een afstand ze afleggen. En hoe ze dansen. Dat is mooi. Ze spelen goed. Allebei.”

Het YouTube algoritme liet hierna automatisch een hele serie saxofoon muziek horen die hij nog niet kende. Ik vond de filmpjes leuk om te zien, maar ook zijn reactie daarop. Hij genoot. “Als ik jong was zou ik die stijlen volgen.” “Hetzelfde als een ander doen is nooit zo’n goed idee, maar misschien inspireert het je om een nieuwe eigen stijl te ontwikkelen.” suggereerde ik. Hij bekeek de beweging van de vingers en speelde op een virtuele saxofoon na wat hij zag doen. “Ja, dat kan ik doen.”

Er volgden uren muziek luisteren en kijken. Hij zocht de namen van de spelers op. Hun leeftijd, opleiding, connecties. Het werd laat en we werden slaperig.

“Ik moet je nu nog naar huis brengen, maar ik val in slaap”, zei hij.
“Ik wil nu niet meer naar huis lopen.” zei ik, “We kunnen hier gaan slapen.”
“Ik wil geen seks.” was zijn antwoord.
“Dat hoeft ook niet. We kunnen toch slapen zonder seks?”
“Dan moet ik je vóór het licht wordt nog naar huis brengen, anders weet iedereen dat je hier geslapen hebt.”
“Wie wil nou helemaal de moeite nemen om daarvoor wakker te blijven? En wat maakt het uit?”
“Ze gaan denken dat we seks hebben gehad.”
“Het kan mij niet schelen wat mensen denken. Vind jij het wel belangrijk?”

Het was alsof ik iets heel nieuws en ongebruikelijks voorstelde. “Naar bed gaan om te slapen, geen seks?” Hij leek dat spannend te vinden. In bed bleef hij nog een tijdje naar Youtube kijken. “Welterusten”, zei ik. “Ga je meteen slapen?” “Ik weet niet hoe snel ik slaap, maar ik ben moe en jij ook.” Zelf sliep ik snel. Ik voelde ’s nachts dat hij me toedekte met het dekentje dat weggegleden was.

In de ochtend had hij een belangrijke afspraak.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © 2SAXY)

Advertentie