Naar de rechtbank

Zoals trouwe lezers weten, moest ik mij verdedigen bij de rechtbank.

De verhuurder van mijn woning beweerde dat ik wanprestatie gepleegd zou hebben door mijn tuin niet te onderhouden. Daar ben ik het niet mee eens. Terwijl het bedrijf een chaos creëerde bij de ontruiming van de woning van mijn overleden buurman, in de tuin en op de openbare weg puin en glasscherven liet liggen, vonden ze dat mijn tuininrichting de verhuurbaarheid in de wijk aantastte. Hoe ze mij lastig vielen en wat ik daarvan vond is terug te lezen in mijn eerdere blogteksten.

Behandeling door de rechtbank werd uitgesteld, de verhuurder wilde het nu weer opnieuw uitstellen, maar ik gaf de voorkeur aan behandeling op de nu vastgestelde datum. Anders werd het een gebed zonder eind, dacht ik.

De zitting diende in een andere woonplaats. Ik moest er zijn, omdat een vonnis in mijn afwezigheid waarschijnlijk in mijn nadeel zou zijn. Na een paar forse regenbuien startte ik de auto. Zonder succes. Mijn muzikale vriend had me al maanden geleden beloofd te zullen zorgen voor vervoer als ik dat nodig had. Inmiddels vele baanwisselingen verder, werkte hij op de tijd dat ik vervoer nodig zou hebben. Hij wilde geen risico lopen het werk weer kwijt te raken door snel na de start bij een ander bedrijf alweer vrij te nemen.

De zigeuner die dichtbij woont had me kort tevoren gezegd dat hij en zijn vrouw me wilden helpen, nu ik overal alleen voor sta. Ik ging om hulp vragen. Onderweg kwam ik een andere buurtgenoot tegen die vroeg hoe het ging. Meestal verwachten mensen dat je “goed” antwoordt op die vraag. Ook als je in problemen zit. Maar ik vertelde wat er aan de hand was. Hij bleek ongeveer het zelfde probleem te hebben. Ook zijn auto wilde niet, maar twee buren waren bereid hem naar zijn werk te brengen zolang hij zelf geen vervoer had. Hij regelde dat ze ook mij een lift aanboden. “Je moet elkaar helpen, anders sta je machteloos tegenover de grote bedrijven.”

Toch ben ik hulp van de zigeuner gaan vragen, want die had al bij voorbaat aangeboden te helpen als dat nodig was. Hij vertelde zelf geen druppel benzine meer te hebben, maar dat kon ik wel betalen. Als ik het nodig had zou hij me brengen en hij wilde dan ook de zitting bijwonen. Maar hij kwam met nog een oplossing. “Er is vaak nattigheid bij de carburateur na zo heel veel regen.” Hij had gelijk. Met de compressor blies ik alle vocht weg bij de carburateur, de bougies en accu. Mijn banden gaf ik gelijk wat extra lucht. Daarna heb ik de accu opgeladen en de auto startte zonder probleem.

https://youtu.be/bD46Wd__exc

De volgende dag ging het starten ook goed, ik ben gaan rijden en heb de auto geparkeerd bij de supermarkt, bracht minstens een uur door in de winkels zodat de situatie vergelijkbaar was met naar de rechtbank rijden en na een zitting van een uur weer kunnen starten om naar huis te gaan. Alles werkte zoals dat hoort.

De dag van de zitting reed ik naar het station, met de trein naar de plaats van de rechtszitting en ging lopend verder. Zo liep ik geen risico dat de auto ver van huis op een duur betaald parkeerterrein zou stranden. Iedereen wenste me sterkte en succes.

Vanaf het station liep ik de richting die me was verteld. Onderweg vroeg ik nog een paar keer of ik de goede richting uitliep naar de rechtbank. Ook die mensen wensten me allemaal succes. Gelukkig was ik vroeg, want ik kreeg ook nog de weg naar de hemel gewezen door een dame die met folders van een mij onbekend kerkgenootschap in de winkelstraat stond om voorbijgangers op haar eigen uitleg van de bijbel te wijzen. Zij wenste me succes en steun van de hemel.

Het kon niet meer misgaan, zou je zeggen.
Maar de rechtszitting moest nog komen.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Michael Wilbur)

Advertentie