Duivels en demonen

“De duivel is gemeen.” hoorde ik hem zeggen. “Hij bedient zich van mensen. Je ziet hem niet aankomen en ineens heeft hij je te pakken.”

“Wat kun je daartegen doen?”
“De heer dienen en om hulp vragen. Bidden en vasten.”

Hij blijkt nu overal demonen om zich heen te zien. Buren aan weerskanten van zijn woning worden door de duivel tegen hem opgezet. Aan de ene kant zijn ze al wekenlang aan het timmeren. Hinderlijk, maar ik zou er geen duivels plan in herkennen. Aan de andere kant tikt zijn buurvrouw steeds op de vloer en op de muren. Dat heb ik gehoord, het is waar. Ze leeft al jaren in onmin met hem en besteedt daar kennelijk veel energie aan.

Yarden Saxophone – Demons (muziek met getik en getimmer op de achtergrond)
https://youtu.be/92GlHgHfuMk

Nu hoorde hij in zijn eigen huis steeds maar zacht tikken op de vloer. “Hoor je dat?” Nee ik hoorde niks. Zelf ben ik niet zo ingesteld op het luisteren naar allerlei woongeluiden. In het huis van mijn buurvrouw was zijn zoon wekenlang laminaat aan het vast tikken. Een langdurig karwei, hinderlijk geluid, maar ik heb geen moment duivels en demonen als oorzaak vermoed. “Daar is het weer.” Hij liep naar het raam, haalde zijn vinger over de vloer en pakte iets kleins op. “Kijk, kleine bommetjes. Ze komen uit het niets en je hoort ze tikken.”

Hij pakte mijn hand, vroeg “Zijn het spinnetjes?” en legde het in mijn handpalm.
Ik bekeek het. “Nee, het beweegt niet. Er zitten geen pootjes aan.”
“Kun je dat zien? Moet je je bril niet opzetten om te kijken?”
“Nee die heb ik voor autorijden. Zonder bril kan ik de afslag borden pas op 300 meter afstand lezen. Deze kleine dingen zie ik beter zonder bril.“
“Zijn het geen spinnetjes? Kun je dat zien?”
“Ja. Of eigenlijk, nee ik zie geen pootjes.“
“Je bent niet bang voor spinnen.“

“Nee spinnen in huis zijn goed. Die vangen muggen en mijten.“
“Ze maken vieze spinnewebben.”
“Niet allemaal. Wolfspinnetjes maken geen web, die rennen op hun prooi af om ze te vangen. Die heb ik graag in huis. Maar hier zit een uitsteekseltje aan. Ik denk dat het een zaadje is met een klein worteltje dat naar buiten groeit.”
“Hoe weet je dat?”
“Dat weet ik niet. Ik zie een klein stekelig balletje, diameter van ongeveer een halve millimeter, met een heel klein wit uitsteekseltje dat niet beweegt. Niet op aanraking reageert. Dat zou een zaadje kunnen zijn. Een zaadballetje waar al een worteltje aan groeit, of een klein vruchtje met een steeltje.”

“Demonisch zaad.”
“Waarom demonisch? Zaad is gewoon zaad. Dat denkt niet en heeft geen bedoelingen.”
“Kan het uit de wiet gevallen zijn?”
“Als die vervuild is wel. Het is geen wietzaad.”
“Dat ken je wel?”
“Ja, heb ik wel eens gezien. Je zit vaak genoeg met wiet naast me op de bank.”
“Zie je dat dan?”
“Ja, dat kan geen verrassing zijn. Je zit ermee vlak naast me.”
“Kun je de zaadjes dan zien?”
“Natuurlijk.”
“Zonder bril.”
“Ja, op die afstand wel.
Hennepzaad is groot. Soms een millimeter doorsnee denk ik.”
“Heb je dat gemeten?”
“Nee.”
“Ergens gelezen?”
“Geschat. Ik weet ongeveer hoe groot een millimeter is en hoe een hennep zaadje er uitziet. Het hoort niet in de wiet te zitten die ze verkopen. Dat moeten ze er uit halen als het een beetje kwaliteit is. Het zat vaak in jouw wiet.”

“Je bent een behoorlijke dopie geloof ik.”
“Nee. Jij rookt het, niet ik. Bijna iedereen in de wijk rookt wiet. Ik zie het genoeg om te herkennen en ik kende iemand die het kweekte. Die had een tuinbouwopleiding gevolgd en was echt een vakman op dat gebied.”
“Heb je zelf gebruikt?”
“Wel eens geprobeerd, maar ik vond het niks. Het gaf geen leuk gevoel en ik werd er een beetje dom en paranoïde van. Niks voor mij.”
“De duivel zit overal. Hij maakt gebruik van mensen. Iemand kan een goed mens lijken, een mooie vrouw, maar dan ineens zit de duivel erin.”
“Als je bang bent voor die zaadjes moet je gaan stofzuigen en bidden. Dat zal je helpen.”

“Blij dat jij het nu ook hebt gezien. Ik beeld me niks in.
Wat voor zaad is het?”
“Ik ken dit zaad niet. Nog nooit eerder gezien.”
“Waar komt het vandaan? Dat moet toch van de duivel zijn.“
“Uit je plafond zullen geen zaadjes komen. Van buiten lijkt me ook vreemd als de wind niet op je raam staat.”
“Zou iemand het naar binnen gooien? Dat raam staat vaak open.”
Op de vloer zag ik meer van die balletjes liggen, liep er naar toe en bekeek het plafond er boven, het raam, de gordijnen, en zag niets dat de bron van die balletjes kon zijn.

“Ga je nu al weg?”
“Nee, nog niet. Ik kijk even naar die dingetjes.”
Een meter verder, vanaf de bank niet zichtbaar, stond een plant op een klein krukje. In het hart zag ik minuscule onopvallende bloempjes en zaadjes. Die zelfde kleine zaadjes. Zo simpel was het. De zaadjes kunnen uit de plant gevallen zijn. Het kleine witte uitsteekseltje is misschien een springmechanisme dat het zaad in de omgeving verspreidt. Er zijn meer planten die zaad laten wegspringen.

Ik liet het hem zien. Zwijgend pakte hij een stoffer en blik. Veegde het zaad op, kruipend over de vloer veegde hij de hele kamer en wist niet wat hij met het stof met balletjes moest doen. “Gooi maar in de toiletpot, spoel het weg, dan is het je huis uit.” Hij leegde het stofblik.

“Jij bent door god gezonden. Je bent een demonen verdrijver.“
We lachten er samen om.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Yarden Saxophone Demon)

Advertentie