Uit mijn warme bad, in mijn koude huis, zo goed mogelijk afgedroogd, aangekleed, snel door de koude regen over mijn tuinpad de auto in. Die stond al lang stil, vanwege de hoge benzineprijs. Waarschijnlijk moest ik bougies wisselen. Maar dat was ik die avond niet van plan.
Starten wilde niet lukken. Ik belde mijn slaperige vriend die me vanuit zijn bed in zijn warme huis had uitgenodigd. Wilde hij me komen ophalen?
“Ik lig hier zonder kleren in bed.”
“Ik wil niet door de koude regen lopen. Jij hebt geen zin om me op te halen. Dan blijf ik thuis. Of je trekt even een trainingsbroek en een jack aan en haalt me met de auto op.” Hij koos het laatste. Onderweg zei hij “Ik dacht je bent bij je ‘second lover’ “. Ik wist niet of hij een grap maakte of echt dacht dat ik een ander had. Bijna had ik gezegd dat hij zelf mijn ‘second lover’ was, omdat ik samenwoonde met mijn kat, die mijn belangrijkste geliefde was. Maar dat slikte ik in, want dat zou hem minder belangrijk maken dan een dier. Ik zei niets en glimlachte.
Het was aangenaam warm in zijn huis.
“Wil je eerst wat drinken?” Ik pakte een glas water.
Hij liep direct door naar boven. Ik deed de verlichting beneden uit en volgde.
De TV stond aan. Met een dekentje tot aan zijn kin opgetrokken lag hij in bed.
“Ik slaap altijd aan deze kant, neem jij de andere kant van het bed.”
Ik kon gekleed naast hem op bed gaan zitten, zoals ik had gedaan toen hij ziek was. Maar de bedoeling van de uitnodiging leek me duidelijk. Zijn reactie was onverwacht.
“Doe je meteen alles uit?”
Hij sloeg het dekentje weg, waar hij onder had gelegen met een hemd en soort korte broek aan, zoals hij meestal gaat slapen. Zelf slaap ik zonder kleding, tenzij het te koud is. We konden televisie kijken, praten, of iets anders doen.
Dubbelzinnige taal begrijp ik vaak niet. Over mijn bananen allergie had ik hem verteld, waarop hij had gereageerd met de opmerking dat ik zijn banaan misschien wel kon eten. Dat nam ik letterlijk, maar dacht achteraf dat hij het niet over zijn kookkunst had.
Via de telefoon was hij iets vrijer in zijn spraakgebruik, maar face-to-face durfde hij seks niet goed te benoemen. Al vaak had ik zijn toespelingen op orale seks niet begrepen omdat ik de gekozen woorden letterlijk nam. We hadden al eens besproken dat hij zich te geremd voelde om me daar duidelijk om te vragen, maar graag wilde dat ik het zou voorstellen.
Nu leek hij voor zijn doen ongewoon direct. Hij sloeg het dekentje van zich af, deed alle kleding uit en zei: “Kijk, ik heb geen stijve.” Nog steeds zei hij niet precies wat hij wilde, maar explicieter zou hij niet worden, dacht ik. Met zijn eerdere toespelingen in gedachten ging ik tegen hem aan liggen, streelde zijn kale kop, hals en borst. “Wat ben je warm.” zei hij. Dat voelde ik zelf ook. Nog maar net uit mijn warme bad had ik een warm lijf, waarvan de temperatuur op zijn lichaam afstraalde. Mijn hand ging over zijn buik en de rest van zijn lichaam. Een man die zijn ballen scheert wil daar aangeraakt, dacht ik. Maar ik vroeg hem niks. Mijn tong en lippen warmden hem op. Wat volgde verdiende meer tijd dan het kreeg. Hij draaide zich met zijn rug naar me toe. “Ik ben niet tevreden.” zei hij. “Ik had eerst wat met je willen spelen. Waarom zo snel?”
(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Wenzl McGowen)
Vlierbloesem 