Mensen zijn warmbloedige dieren met een bloedsomloop, zenuwgestel, spijsverteringskanaal, ademhalingsorganen.
Een lichaam dat voornamelijk onbewust wordt aangestuurd om de basisfuncties te onderhouden. Soms is daar iets van te horen, zien, ruiken. Soms is het mogelijk de onbewuste functies te beïnvloeden door het bewuste deel van de hersens. Na drinken van koolzuurhoudende dranken komt er door allerlei openingen weer wat koolzuurgas naar buiten. Dat onderdrukken lukt maar beperkt zodat er vaak een verontschuldiging achteraan komt. Waarom moeilijk doen over het functioneren van je lichaam?
Al snel na de eerste ontmoeting met mijn muzikale vriend liet hj merken me vaker te willen ontmoeten. “Als we elkaar regelmatig zien, zullen we dan afspreken dat we niet moeilijk doen over mensgeluiden zoals een boertje of een scheet? Dat hoort bij de werking van een mensen lichaam. Je hoeft je niet te verontschuldigen dat je een mens bent.” stelde ik voor. We dronken samen water en mijn vlierbessensap, wat door een mensenlichaam beter verdragen wordt dan cola en bier.
Als hij op pad ging om op te treden parfumeerde hij zich zwaar. “Als ik moet blazen en kracht zet, dan wil er wel eens wat ontsnappen. Dat hoeft niet iedereen te merken. Geluid wordt overstemd door de muziek en de geur door mijn parfum.” Dat luchtje irriteerde mijn neus. “Ik weet hoe een mens ruikt, daar ga ik niet van niezen,” had ik gezegd tijdens een luide stormkrachtige niesbui, “maar je parfum is adembenemend.” Sindsdien gebruikte hij thuis alleen een neutrale deodorant en de dingen die mannen op hun gezicht doen na het scheren.
Lange tijd was hij bang dat hij zou stinken als we iets deden waarbij mensen gaan zweten. “Oud zweet stinkt.” zei ik “Er zijn mensen die van zichzelf een vies luchtje hebben. Jij bent erg schoon. Je wast je regelmatig. “
“Hoe weet je dat?”
“Dat ruik ik.”
“Wanneer dan?“
“We lagen in bed. Terwijl je sliep heb ik even aan je gesnuffeld. Jouw zweet ruikt gewoon naar zweet. Een normale mensenlucht. Je stinkt niet.“
“Zo doen vrouwen.” antwoordde hij en vertelde dat zijn vrouw vóórdat ze gingen trouwen zijn hele lichaam heeft onderzocht, besnuffeld en afgevoeld. “Ze wilde weten of ik gezond was en helemaal in orde. Ik moest laten zien wat ik kon. Zo is je buurman verwekt. Ze liet me ook opdrukken, tillen en rennen. Vroeger kon ik goed hardlopen. Ze wilde een gezonde man en kinderen. Weg uit Suriname, trouwen en naar Nederland. Dus dat heb ik gedaan.”
Michael Wilbur
Hij was moe van het werk en al slaperig, maar hij wilde nog niet naar bed. We vertelden elkaar verhalen. Ik ging in een hoek van de bank zitten, met de armleuning en een kussen in mijn rug. Hij lag met zijn hoofd in mijn schoot.
“Ik wil een stabiel leven. Ik ga naar mijn werk en als ik thuis kom zie ik mijn vrouw. We hebben een stabiele relatie. We eten en we slapen samen. Ik speel saxofoon waarvoor ik thuis moet oefenen. Mijn vrouw heeft daar begrip voor omdat ze van me houdt. Dat is wat ik wil.”
“Moet je vrouw altijd thuis zijn?”
“Nee, maar als ze er nooit is dan vind ik het niet leuk. Als ik thuis kom en haar kan omhelzen maakt dat elke dag goed. Als zij wil hebben we seks. Alleen als zij dat wil. Net zo lang en zo vaak als ze wil. En we gaan samen op vakantie. Dat is wat ik wil.“
Langzaam viel hij in slaap.
Hij had me niet gevraagd wat ik wilde. Maar ik had ook geen duidelijke plannen. Was nog herstellend van het verlies van mijn 40 jaar durende relatie, de dood van mijn vriend, de vernietigingsdrang van de woningverhuurder en hun voortdurende inbreuk op mijn privacy, de stress van die eeuwigdurende rechtszaak.
Deze man deed me soms lachen, soms genieten, soms verbazen. Maakte me soms boos, bood me ook troost en rust. Maar ik wist niet of ik in zijn droom paste.
Ik liet hem slapen en keek TV. Zijn zoon kwam thuis. Het geluid van de voordeur maakte hem wakker. Hij voelde zich wat ongemakkelijk om samen liggend op de bank te worden gezien door de jongen. Die groette zonder naar ons te kijken en liep door naar zijn eigen kamer.
“Was ik in slaap gevallen?”
“Ja”
Hij ging naar het toilet. Deed even later de deur open terwijl hij nog op de pot zat. Zo vertrouwd voelde hij zich dus al met me. “Heb ik gesnurkt?”
“Ja.”
“Dat is niet zo mooi hè?”
“Ik vind het niet zo erg dat je een mens bent.”
“Een mens”, herhaalde hij.
Hij leek tevreden met die uitspraak.
(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Michael Wilbur)
Vlierbloesem 
Ik vind parfum alleen lekker als het subtiel aanwezig is, je hebt van die mensen die je op afstand al ruikt en ook niet iedereen gebruikt een parfum dat bij hem/haar past. Soms vind ik een luchtje wat mijn dochter op heeft erg lekker, maar probeer ik het dan bij mijzelf dan ruikt het ineens veel minder lekker. En dat een parfum duur is zegt niets over het feit of het bij je past. Ook zonder parfum kunnen mensen lekker ruiken dan heb ik het natuurlijk niet over een zweetlucht van een paar dagen oud, maar ieder mens heeft van zichzelf een bepaalde geur die ook bepaald of je iemand aantrekkelijk vind.
LikeLike
Een lichte parfum kan wel lekker zijn, maar ik heb snel last van geurtjes. In de supermarkt moet ik uit de buurt blijven van de zeepafdeling, anders krijg ik niesbuien met orkaankracht.
LikeLike
Een kunstmatig geurtje kan best lekker zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, maar je kunt er ook mee overdrijven. Als ik er van moet niezen heb ik het liever niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach die kunstmatige geuren van mensen. Ik ruik ze soms op straat,terwijl de drager al lang weg is.
LikeGeliked door 1 persoon
Zelfs in de buitenlucht moet ik soms niezen als een zwaar geparfumeerd iemand langs gelopen is. Ik heb liever dat mensen wat minder opdringerige geurtjes gebruiken en helemaal niks vind ik ook niet verkeerd. Gelukkig houdt deze man daar rekening mee.
LikeLike