Gezond

Hij mankeerde nu van alles. Huiduitslag, wondjes, spierpijn, overbelaste armen, benen, handen.

Moon Hooch – RAR
https://youtu.be/gMpnLD2jEXw

Op het werk hoorde hij van de andere mannen, dat ook zij wondjes hadden opgelopen. Over hun hele lichaam en op intieme plekken. Daarom waren ze persoonlijke bescherming gaan dragen, een zakbeschermer of toque. De wondjes op de beschermde plek waren snel genezen en niet terug gekomen. Bij hem moest dat nog genezen. Tot die tijd kon seks voor hem niet prettig zijn.

De oorzaak van de wondjes was gevonden. Zijn huiduitslag werd waarschijnlijk veroorzaakt door cementstof in de werkruimte. Ook daar hadden de andere mannen last van. Inademen van lucht die de huid irriteert leek me ook niet wenselijk. Er was verandering nodig en daar werd al aan gewerkt.

Ik stelde voor om ook een SOA test te laten doen bij de GGD, dan hoefden we daar geen zorgen over te hebben. Die testen had ik ook samen met mijn vorige vriend laten doen. Het was gratis geweest en anoniem. Ik zou uitzoeken of dat nog steeds zo ging. Op het internet las ik bij de algemene informatie van GGD Nederland dat de test nog steeds gratis en anoniem bij de GGD kon, zonder vermelding in het medisch dossier waar de overheid inzage in heeft.

De dag daarop belde ik met de plaatselijke GGD. In mijn woonplaats blijkt die mogelijkheid alleen te worden geboden voor ‘de doelgroepen’. Hun doelgroepen zijn homo’s, lesbiennes, minderjarigen tot 17 jaar. Anderen kunnen die testen alleen aanvragen bij de huisarts en dan komt alles in het digitaal medisch dossier, dat voor veel instanties toegankelijk is en binnenkort zullen ook de banken het raadplegen. Nee, geen complot theorie. Het is de Nederlandse werkelijkheid op dit moment.

(Bekijk “State Of Control” lees Slaven van het systeem en De verdachte consument)

We gingen ieder naar de eigen huisarts. Gelukkig was de uitslag negatief. Geen van beiden besmet. Een zorg minder.

“Als je gezond leeft, je lichaam verzorgt en goed eet, kun jij ook wel honderd jaar worden.“ zei ik. Maar de overbelasting van zijn lichaam was steeds nadrukkelijker merkbaar geworden. Met het zware werk moest hij stoppen om zijn lichaam de kans te geven te helen. Doorbetaald ziekteverlof kreeg hij er niet voor. Dat hadden we ooit wel geregeld in Nederland, maar met flexwerk en uitzendwerk werden die rechten omzeild.

Een contract voor een aantal maanden werk met aanzienlijk minder gezondheidsrisico bood uitkomst. Computerwerk, controleren, regelen, zitten en lopen. Eindelijk zou hij werk krijgen dat zijn gezondheid niet sloopte. Geen giftige dampen, geen bovenmatige fysieke inspanning, geen roofbouw op zijn lichaam. Hij kon de volgende maand beginnen en de tussenliggende tijd bleef hij thuis om te herstellen. Op eigen kosten, dat wel. Daarom kocht ik boodschappen, bracht die mee naar zijn huis, waar hij kookte voor ons beiden. Voor hem was het even krap, zonder inkomen, maar het leek haalbaar.

Het was belangrijk om wel te blijven bewegen. Hij wilde niet te dik worden na het stoppen met fysiek zwaar werk en zou weer gaan trainen, zoals hij ook deed toen zijn vrouw nog leefde. Hij liet me de oefeningen zien. De spullen die hij er vroeger voor gebruikte had hij al die jaren bewaard en weer opgezocht.
“Ik hoef niet naar de sportschool. Dat doe ik gewoon thuis.”

Ook zijn voedsel moest aangepast. Minder koolhydraten, meer groenten en fruit. Hij vond mijn salades lekker. Ik at zijn nasi graag. De combinatie zou ons beiden goed doen. Nu was hij minder bezig met het levenseinde en leven na de dood. Hij richtte zich op gezond blijven leven. Zag weer toekomst.

Een donkere schaduw wierp de ontwikkeling in geopolitiek, proxy oorlogen, voedselschaarste, waarvan we een begin konden waarnemen. Veel voedingswaren verdubbelden in prijs. Gas was te duur geworden om het huis te verwarmen. Maar geweld kregen we hier nog niet te verduren. Wat konden wij doen als die oorlog lange tijd zou duren? Als het dichterbij kwam?
Ik dacht dat we daar niet aan dood hoefden te gaan. “Wat mijn moeder, grootmoeder en overgrootmoeder hebben overleefd, dat kunnen wij ook aan, als we elkaar helpen. Mensen zijn taai.” Zij hadden economische crisis, armoede, honger en oorlog doorstaan. Ze bleven op hoge leeftijd zelfstandig wonen en mijn overgrootmoeder passeerde ondanks alles de honderd jarige leeftijd. “Wij kunnen dat ook als we elkaar helpen.”

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Moon Hooch)

Advertentie