zoekt en gij zult vinden

Hij liep al dagen rond met het probleem.

Omdat hij op eigen kosten hersteltijd had moeten nemen, zat mijn muzikale vriend al een tijdje zonder inkomen. De eerste van de maand kon hij bij het andere bedrijf beginnen. Goed werk, niet zwaar, zonder gevaar en giftige stoffen. Maar voorlopig zat hij zonder geld en wist er niks aan te doen.

Jimmy Sax – No man No cry
https://youtu.be/89_KXT5ztTU

Thuis zat hij weer voor een TV met zwart scherm. Geen ontvangst. Het ding reageerde nergens op. Hij had zijn zoon gevraagd er naar te kijken, die zou dat doen. Maar zoals dat kan gaan, de zoon had geen tijd, geen zin, moest zelf ook werken. Er gebeurde niets. De TV bleef op zwart.

Terwijl ik over de telefoon met hem in gesprek was zei hij ineens: “Kan jij even naar die TV kijken?”
“Ik wil wel kijken, maar ik weet niet of ik hem aan de praat krijg.” antwoordde ik. “Nee, ik vroeg dat aan mijn zoon. Die loopt net de deur uit. Hij belooft wel, maar doet het niet.”

Omdat hij geen geld had kocht ik ook de boodschappen voor hem. Dan kookte hij en we aten samen. Met mijn auto vol boodschappen op het terrein van een supermarkt wilde die auto niet meer vertrekken. Ik belde mijn vriend, hij reed er naar toe, bracht me met mijn boodschappen thuis.
“Je moet een andere auto kopen. Deze bezorgt je alleen maar hoofdpijn.”
Met de boodschappen die voor hem bestemd waren reed hij me naar zijn huis, waar hij weer voor een uitstekende maaltijd zorgde. Hij kan goed koken. Van auto’s heeft hij geen verstand.

Aan mijn auto bleek niet veel te mankeren, ontdekte ik nadat één van de buren mij een dag later naar mijn auto bracht, die met een startkabel weer op weg werd geholpen. Onder de motorkap bleek een kabeltje zo losjes op de accu pool geschoven dat die bij het rijden over een bult kon los wippen. Thuisgekomen deelde ik een flinke tik uit met een rubber hamer. Probleem opgelost, geen nieuwe auto nodig.

Een week later belde mijn vriend me met de vraag of ik hem met mijn auto wilde ophalen en thuis brengen. De remmen van zijn auto deden raar. Ze maakten lawaai en de auto stond met vertraging stil als hij remde. Een veel te lange remweg. Dat is gevaarlijk.
“Natuurlijk” zei ik. “Waar sta je?“
Die auto heeft hij nodig om naar zijn werk te gaan. Als hij aan zijn nieuwe baan begint moet hij over vervoer beschikken. Reparatie aan de remmen is iets wat ik niet aandurf. Daarvoor zou ik zelf ook naar een garage gaan, maar dat kost geld. Moeilijk, nu hij zonder inkomen zat.

“Heb je geld om de garage te betalen?” vroeg ik, want ik wist dat hij niks meer had. Geen inkomen tot aan zijn nieuwe baan. Ook hij zou 2x 190 euro energiekosten compensatie gaan krijgen, maar zijn energiebedrijf wil de compensatie gaan verrekenen met de jaarafrekening. Daar heeft hij dus voorlopig ook geen geld van te verwachten.

Zelf had ik de compensatie van mijn leverancier al op mijn bankrekening ontvangen. Ook kreeg ik compensatie van de gemeente. Hij kreeg die niet, want hij heeft nog kinderen op zijn adres ingeschreven staan, die ergens anders op kamers wonen. Ze staan al jaren op een wachtlijst voor zelfstandige woonruimte en kunnen zich bij de bevolkingsadministratie niet inschrijven op het adres waar ze als onderhuurder wonen. Bovendien woont zijn jongste zoon in zijn huis. Hun inkomen wordt bij zijn inkomen opgeteld voor de inkomenstoets. Terwijl hij zelf op de peildata ver onder het minimumloon bleef en nu zonder inkomen zat, kwam zijn gezinsinkomen boven de norm voor de inflatiecompensatie.

“Ik help je” zei ik. “Eerst een prijsopgave vragen. Als het niet te duur is kan ik het je lenen.” Dat zou hij doen. De garage ging het onderzoeken, ik haalde hem op. De kosten vielen mee. Met een paar tientjes was het klaar. “Ik ben dankbaar.” zei hij.

We reden samen naar zijn huis. Hij was blij, maar daar wachtte weer een teleurstelling. Zijn TV deed nog steeds niks. Niemand had er nog naar gekeken.
“Heb je alle stekkertjes stuk voor stuk nagekeken?” vroeg ik.
“Dat ga ik nu doen.”
Samen controleerden we alle kabeltjes van TV en audio installatie, kabelaansluiting en stroom. We rommelden net zo lang tot de TV weer iets ging doen. Er bleken 2 stekkertjes niet helemaal goed in de ingang te zitten, dus het probleem vroeg niet meer dan een beetje geduld en het werd opgelost.

“Prijs de heer.” riep hij, “hallelujah !”
Hij ging op zijn knieën zitten met zijn armen in de lucht.
“Nu weet ik hoe je zo lenig blijft.”
“Vanmorgen ging ik bidden en de bijbel lezen. Ik zal je de tekst laten zien.”

Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden. Want een ieder, die bidt, ontvangt, en wie zoekt, vindt, en wie klopt, hem zal opengedaan worden. Of welk mens onder u zal, als zijn zoon hem om brood vraagt, hem een steen geven? Of als hij een vis vraagt, zal hij hem toch geen slang geven? Indien dan gij, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader in de hemelen het goede geven aan hen, die Hem daarom bidden.

Matthëus 7:7

“Jezus heeft me laten zien dat ik mijn problemen zelf kan oplossen. Ik hoef het maar te vragen en ik wordt geholpen. Ik hoef maar te zoeken en ik ga het vinden. Dank de heer.”
Had hij dat zonder bijbel ook niet uit zichzelf kunnen bedenken? Was het voor hem nodig om het initiatief bij Jezus te leggen en zag hij niet meer dat ik ook wat had bijgedragen?
Hij was blij, kon weer TV kijken en had weer vervoer. Hij kon weer gaan spelen en binnenkort met de auto naar zijn nieuwe baan.
“Wil je eten?” vroeg hij.

Hij kookte, wij aten. Tussendoor hing hij zijn wasgoed op een rekje en dweilde zijn vloer, tot de telefoon nog meer goed nieuws bracht.

“Alles komt goed nu. De auto is weer goed, de TV doet het, nu is me ook weer gevraagd te komen spelen. Een andere groep, andere mensen. Ik rij naar het verzamelpunt, dan gaan we samen verder met een busje. We spelen in België. Als ik weer thuis ben heb ik wat geld verdiend en kan ik je al meteen terugbetalen. Ik ben dankbaar.”

Na het eten zei hij: “Ik heb geen toetje.”
“O, dat is erg” antwoordde ik.
“Het spijt me, ik heb geen ijs, niks.”
“Dat vind ik heel erg.” zei ik weer.
“Alles was op en ik kon niets gaan kopen.”
“Dat is echt een probleem.”
“Ik had er geen geld voor, anders was ik wel naar de winkel gegaan.”
“Dat is toch wel een ernstige tekortkoming.”
Ik lachte, aaide zijn rug, gaf hem een zoen. Toen pas begreep hij dat ik dat toetje niet echt belangrijk vond en moest hij ook lachen.

Hij pakte een saxofoon om te spelen. “Dat moet ik elke dag doen. Zonder oefening hou ik het geen uurtje vol. Dan zou mijn mond al snel te moe worden. Er is me gevraagd om 6 uur te spelen. Dat is te veel. Twee of drie uurtjes, dat is wat ik nu kan.“ Hij speelde zijn licks. “Ik kan er veel mee, al zeg ik het zelf. Als ik veel oefen word ik weer net zo goed als vroeger.” Daarna maakte hij het instrument schoon, borg het zorgvuldig op. “Ik ben dankbaar.” zei hij weer.

Geld uitlenen is riskant. Je kunt er geld en vrienden door verliezen. Het kan een oplossing bieden aan een vriend in nood. Het leert je ook wie geen vriend is. Een lening van een paar tientjes noteer ik. In de computer hou ik bij wanneer en hoeveel wordt terugbetaald. Voor grotere bedragen wil ik dat er een contract wordt getekend.

Een lening tussen privé personen onderling is een ‘onderhandse lening’. Hoewel het privé is, kunnen de bank en de belastingdienst zich er mee gaan bemoeien. Het is van belang om een goede overeenkomst op te schrijven, die je beschermt tegen onderlinge onenigheid later, tegen bemoeienis van de bank, tegen belastingheffing op iets waar je niets mee hebt verdiend.

Een voorbeeld overeenkomst plaats ik in een volgend blogbericht.

(Bijbeltekst © Jezus)
(Overige tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Jimmy Sax)