Krachtmeting

“Kijk nou, straks moet ik nog een BH gaan dragen.” Ik voelde of het een spierbundel was of vet. En inderdaad, hij was mantieten aan het ontwikkelen.

“Dat wil ik niet hoor.” Hij ging fanatiek verder met zijn oefeningen.

https://youtube.com/shorts/fao4mbZq1cA?feature=share
willekeurige kracht trainer

Na de armen en borstspieren volgden knie buigingen.
“Jij gaat diep.” stelde ik vast.
“Ja dat moet. Ik heb het veel te lang laten verzwakken allemaal. Vroeger deed ik krachttraining. De jongens hebben dat van mij. Ze doen het allemaal.”

Hij liet foto’s zien van een zoon die aan bodybuilding wedstrijden meedeed. De spierbundels leken echt, maar de verhoudingen van het skelet klopten niet. Zijn heupen te smal om bij de rest te passen. De trechtervormige ribbenkast als van een korsetdragende dame van een paar eeuwen geleden. Photoshop had hier een beetje geholpen, dacht ik. Maar hij was er van overtuigd dat de jongen er echt zo uitzag. Hij had wedstrijden gewonnen. De jury was toch niet gek?

“Dat is de pose.” legde hij uit. Een standje dat de heupen van opzij laat zien en de torso van voren. Zo lijken de spierbundels van het bovenlichaam groter. Hij was trots op zijn jongen. Die jongen was allang geen kind meer, maar een grote volwassen man. Voor hem bleef het zijn kleine jongen.
“Jammer dat hij zo ver weg woont. We zien elkaar alleen nog op foto’s.”

Hij liet me een video zien.
“Die woont dichtbij, je kent hem wel.“
Op het filmpje showde mijn buurman zijn spierballen.
“Zo was ik vroeger ook. Dat ga jij ook weer zien hoor. Ik heb het allemaal laten sloffen, maar wil geen uitgezakt lijf. Ik sport weer.”
Ik heb niet de illusie dat hij weer dat jonge lijf terug krijgt, jaren veroudering tover je niet zomaar weg. Voor mij hoeft hij ook niet uit alleen maar spieren te gaan bestaan. Maar beweging is gezond en hij voelt zich er lekker bij. Dat is goed.
“In de ochtend doe ik twee rondjes. Zo over de brug en de dijk, dan rondom en weer terug. Vroeger deed ik die zelfde loop. In de ochtenddauw, die vochtige koude lucht is lekker. Die kan ik in mijn longen voelen. Frisse schone lucht. Ik ben blij dat ik niet meer rook. Dat voel ik. En dat komt door jou.”

Hij had sportschoenen van een zoon gekregen. Een bekend merk, maar ik zou er niet op kunnen lopen. Een harde rechte zool. Stug materiaal langs de zijkant van de voet. Zelf loop ik alleen op schoenen die zacht zijn aan mijn voeten, met een buigzame zool en zacht leren bovenwerk. Deze schoenen deden hem pijn. Hij had ze verwisseld voor een paar goedkope Aldi schoentjes van zacht materiaal. Zelf koop ik ook wel schoenen in de supermarkt. Schoenen mogen me niet pijn doen en mijn voeten niet beschadigen. Het merk maakt me niet uit.

“Er liep vanochtend een oud vrouwtje met een klein hondje, die riep ‘Goed zo meneer.’ Dat vind ik zo leuk.”

Zijn kleine jongens waren flink gegroeid. Hij liet een foto zien waarop hij met één van zijn zoons poseerde. Nu begreep ik waarom hij zichzelf klein vond. Naast die grote jongen leek hij een dwerg.
“Ze zijn allemaal groter en sterker dan ik nu.”
“Ja, dat zie je veel. In Nederland wordt elke generatie groter dan de vorige. Je hebt ze goed verzorgd, daardoor zijn ze nu groot en sterk.”

Op aarde krimpen mensen als ze ouder worden. De zwaartekracht trekt voortdurend naar beneden en drukt ze in elkaar. Maar het grootste verschil tussen jong en oud ontstaat door het groter groeien van de nieuwe generaties. Zelf ben ik groter dan mijn moeder was. Zij groeide groter dan mijn oma, die ook weer groter was dan haar moeder.

Hij was trots op zijn mooie kinderen, maar niet alles was positief.
“De jongste maakt me soms bang. Hij heeft driftbuien. Dan slaat hij dingen kapot in huis.”