In de vroege ochtend belde hij me wakker.
“Er is iets niet goed in dit huis.”
Die nacht had hij bijna niet geslapen.
“Ik heb vreselijk eng gedroomd. Ik geloof dat god mij iets wil vertellen.”
“Kun je me zeggen wat je droomde?”
“Ik weet het niet meer precies. Ik ben de droom vergeten, maar het was eng. Ik geloof iets met drugs.”
Hij kijkt vaak naar Opsporing verzocht en Border security. Een jarenlang verzamelde reeks aanhoudingen van drugssmokkelaars die in oneindige herhaling wordt vertoond.
“Je moet andere TV programma’s gaan kijken”, zei ik, “Als je steeds die drugsmokkelaars ziet vlak voordat je slapen gaat, dan kun je daarvan gaan dromen. Zoek iets leukers.”
De eerstvolgende avond dat ik bij hem was, zapte ik van TV naar Youtube. Het algoritme bood hem gospelmuziek aan. Ik startte een Zuidafrikaans mannenkoor. Mooie donkere stemmen.
Hij was ondertussen druk aan het solliciteren via internet op zijn telefoon. Bijna had hij een baan aangenomen als voorman in de plantsoenendienst. Inzetbaar in heel Nederland. “Misschien een auto van de zaak” dacht hij.
Op eigen kosten had hij weer naar een kennismakingsgesprek gemoeten, waar bleek dat hij niet rechtstreeks voor een groenbedrijf of gemeente zou gaan werken, maar voor een outsourcing bureau als oproepbare voorman die in het hele land ingezet zou worden. Geen werkzekerheid en betaling alleen op dagen dat hij opgeroepen zou worden. Eigen vervoer was voorwaarde. Minimumloon en een reiskostenvergoeding van maximaal 3 euro per dag. Dat zou lang niet kostendekkend zijn. Hij vroeg de mensen die in de wijk aan het plantsoen werkten, wat zij verdienden. Het bedrag dat hem werd geboden maakte ze aan het lachen. Bovendien werd het werk stil gelegd, vanwege slecht weer.
“Dat zijn dagen waarop je geen werk hebt, dus geen geld.” legden de mannen uit.
Het bedrijf dat hem nog geld schuldig was betaalde eindelijk. Veel te laat en veel te weinig. Dat was meteen op aan automatische afboekingen en nog niet genoeg voor alle vaste lasten. Nu zat hij zonder werk, zonder inkomen en het wilde met solliciteren niet erg lukken.
Hij besloot zich in te schrijven bij het UWV. Inloggen lukte niet, waarschijnlijk door een storing op de website. De volgende dag kwamen we er samen wel doorheen. Formulieren waren lastig, soms onduidelijke vragen en te weinig ruimte om te antwoorden. Als een document bijgevoegd was bleef er gevraagd worden om dat document. Een slordig ontworpen formulier. Een functieloze button kon omzeild met de Return toets van het toetsenbord. Een programmeur was vergeten die button een functie toe te kennen. Het lukte me langs de bugs heen te werken en hij was ingeschreven, de gegevens opgeslagen.
“Jij bent goed met de computer.”
“Nee, eigenlijk niet. Maar ik heb vroeger websites ontworpen en ik maakte soms de zelfde fouten als de ontwerpers van deze website. Als gebruiker moet je om de beperking van het ontwerp heen werken.”
“Je bent koppig. Als ik zeg hou er maar mee op, dan ga je toch door.”
“Ik begrijp dat mensen fouten maken en zoek een weg daaromheen.”
Twee jaar recht op een UWV uitkering bleek hij te hebben opgebouwd. Dat betekende inkomen. Zekerder inkomen dan al die tijdelijke contracten en oproepdiensten. Na alles ingevuld en bijgevoegd te hebben, kwam er een overzicht van zijn gegevens. Naam, geboortedatum, enzovoort. Maar ook gegevens over de bedrijven waarvoor hij gewerkt had.
“Wat staat daar? 20 uur, 15 uur? Dat soort contracten heb ik nooit gehad. Ik heb altijd 40 uur of meer gewerkt.”
Bedrijven hadden iets anders doorgegeven dan ze hem hadden verteld. Waarschijnlijk was daar achteraf niet veel meer aan te doen. Dat waren gegevens van langer geleden. Ook ontbraken er bedrijven. Mogelijk was het afdragen van ingehouden loonbelasting en premies uitgespaard.
Het meest opvallend was het laatste bedrijf waarvoor hij had gewerkt. Dat gaf aan het zesvoudige te hebben betaald van wat ze in werkelijkheid hadden overgemaakt. Bovendien was een deel van de gewerkte periode niet vermeld. In de piepkleine tekstvelden kon dat nog opgemerkt.
Een ontdekking die hem weer een beetje vrolijk maakte. Dat bedrijf rommelde aantoonbaar met gegevens en een salarisverschil van een paar duizend euro gaf hoop op nabetaling. Eerst nog een verzoek om uitbetaling sturen aan het bedrijf. Ik ging schrijven terwijl hij beneden nieuwe nummers ging instuderen.
Het leek wel mee te vallen met de voorspellende waarde van zijn enge dromen.
(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Ladysmith Black Mambazo, Gallo Record Company)
Vlierbloesem 
Het is sowieso allemaal heel krom , een van mijn werkgevers zoekt ook personeel , als je als vaste werknemer een nieuwe werknemer binnenhaalt krijg je een bonus, breng je een werknemer op de werkvloer binnen dan krijg je een bonus van 250 euro , de eerste 125 euro als ze beginnen, de 2e 125 euro als ze na 3 maanden proeftijd blijven. Maar haal je een nieuwe werknemer op managerniveau binnen dan krijg je 500 euro . Hoe krom is dat? Om maar even een voorbeeld te geven, mijn locatie leider heeft 7 managers boven zich zitten, terwijl zij in haar eentje meer dan 20 locaties onder zich heeft. Om het helemaal leuk te maken , hebben die managers allemaal een andere werkwijze. Bovendien ken ik als werknemer op de werkvloer alleen maar mensen die ook op de werkvloer aan de slag kunnen voor een minder dan modaal inkomen dus zou ik heel misschien als ik heel veel mazzel heb een keer die 250 euro kunnen verdienen, terwijl de mensen die misschien iemand kennen die als manager aan de slag kunnen zelf ook zulke banen hebben en dus al een behoorlijk salaris verdienen, maar die kunnen dan ook nog eens 500 euro binnenharken. En komen ze niet op het betere idee om het huidige personeel op de werkvloer eens iets meer te laten verdienen.
LikeLike
En wat jouw bedrijf te koop heeft is dat wat op de werkvloer wordt gedaan.
Jammer dat ze niet beseffen dat daar hun geld wordt verdiend.
LikeLike
Hij blijft zijn werk nog steeds in de verkeerde hoek zoeken. Er moet wat beters te vinden zijn.
LikeLike
Het probleem lijkt te zitten in de wildgroei aan uitzend-, bemiddeling-, outplacement-, loopbaan-, headhunters-, payroll bureaus. Geen bedrijf zoekt meer zelf personeel. Ze besteden het uit aan al die bloedzuigers die op zoek gaan naar wie voor het minste geld het slechtste werk wil doen. Bovendien worden mensen met een bijstandsuitkering tegenwoordig gedwongen om 1 of 2 dagen te werken voor bijna niets. Dat stimuleert niet de bereidheid te betalen voor werk. Banen die vroeger goed betaald werden, is nu allemaal minimumloon geworden en omdat ze met wegwerp personeel werken, zijn ze niet zuinig op mensen.
LikeLike
Het is een schande! En dat in het rijkste land ter wereld. Bedrijven moeten weer beseffen dat het personeel hun bedrijfskapitaal is.
LikeGeliked door 1 persoon
De hele sociale structuur die in de vorige eeuw is opgebouwd, wordt afgebroken. Als mensen niet meer kunnen leven van hun werk dan gaat dat grote problemen opleveren. Voor de mensen individueel, maar ook voor de maatschappij als geheel.
Je ziet het resultaat terug in statistieken. Veel daklozen. Veel mensen met problematische schulden. Veel mensen zonder werk en veel vacatures. Dat wordt vaak uitgelegd als de onwil om te werken en dus moeten mensen met een uitkering gedwongen om te werken. Daarmee wordt het probleem alleen maar erger.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb afgelopen week een cursus gevolgd over de extra geld regelingen die er zijn. Ik wist dat een alleenstaande bijstandsouder met kinderen extra toeslagen kon krijgen. Maar toen wij alle gegevens van de casus hadden ingevuld stond zelfs ik paf. Ze hebben door alle toeslagen en andere regelingen een maand inkomen van bijna € 2000,- netto. Het stimuleert het aannemen van een betaalde baan niet echt op deze manier. Dat gemeenten dan zeggen, je gaat 1 à 2 dagen in de week werken voor je uitkering is dan heel erg logisch.
Ook ik moet 2 dagdelen werken met behoud van uitkering. Ik ben voor 50% afgekeurd en kan nooit meer uit de uitkering komen. Ik vind het dus ook normaal dat ik iets terug doe voor degenen die mijn uitkering betalen.
LikeLike
Als voor werk niet betaald hoeft te worden, dan stimuleert dat niet om een goed loon te betalen aan mensen die elke dag werken voor hun inkomen. Het bevordert dat iedereen afhankelijk wordt van een uitkering. En dat bedrijven geen loon willen betalen.
LikeLike
In mijn gemeente wordt gekeken naar de persoon die de uitkering ontvangt en wat hij/ zij leuk vindt qua werk. Dit wordt o.a. gedaan door de verplichting om iets terug te doen voor je uitkering. Zo kun je uitproberen of je geschikt bent voor een bepaalde sector. Daarna gaat de gemeente kijken of je dit werk betaald kunt gaan doen. Op die manier stimuleren ze de arbeidsdeelname van degenen die een bijstandsuitkering ontvangen. Wil je niet meewerken dan zijn er consequenties. Kun je niet meewerken, bijv. door ziekte of omdat je mantelzorg verleent, dan nog willen ze dat je iets doet voor je uitkering. Al is het maar een potje kaarten met de bewoners van het verpleegtehuis of een kopje koffie gaan drinken met iemand. Op die manier heb je toch nog iets van een sociaal leven buiten je beperking om.
LikeLike
Hoeveel voordeel een alleenstaande moeder heeft zal waarschijnlijk per gemeente verschillen. Het is niet verkeerd om gebruik te maken van geboden regelingen, maar het effect ven werken voor een uitkering, heeft een negatief effect op de arbeidsmarkt. Gebruik maken van geboden regelingen doet ook iedereen die kennis heeft van belastingwetgeving. Veel regelingen deugen niet en dat kan individueel voordeel of nadeel opleveren. Het is de taak van de politiek om eerlijke regelingen te maken.
LikeLike
En wat betreft die extra toeslagen , veel mensen zijn niet voldoende op de hoogte van wat er beschikbaar is. Zelfs niet de mensen die diegene begeleiden die recht hebben op die toeslagen. Zo kwam mijn dochter die aanvullende bijstand heeft en daarom dacht dat zij niet overal recht op had er pas na een paar jaar achter dat ze extra toeslagen had kunnen krijgen , maar was haar eerdere begeleider daar niet van op de hoogte en met terugwerkende kracht kun je veel toeslagen niet meer aanvragen. Had mijn dochter dat eerder geweten had ze veel minder stress gehad vanwege financiele tegenslagen. Nu had zij nog het geluk dat zij mij als vangnet heeft, maar veel mensen hebben dat niet. Maar ook het feit dat zij mij om hulp moest vragen bracht haar onrust, omdat zij mij niet wil opzadelen met haar problemen.
LikeLike
Er is inmiddels een tool ontwikkeld waarmee in één keer alle mogelijkheden om extra geld te krijgen zichtbaar wordt. Steeds meer gemeenten sluiten zich bij dit particuliere initiatief aan. Je vult één keer alle gegevens in en dan krijg je meteen te zien of je ergens recht op hebt en hoe je het kunt aanvragen. Soms wordt er rechtstreeks verwezen naar de juiste website waarop je dit kunt aanvragen. Bijvoorbeeld de toeslagen via de belastingdienst. In deze tool staan ook de bedragen genoemd waarop je recht hebt. Je ziet dus in één oogopslag hoeveel je erbij kúnt krijgen. Het aanvragen doe je zelf of eventueel samen met degene die in de tool kan werken. De tool heet Voorzieningenwijzer. Vraag na bij de gemeente of ze de tool gebruikt en bij wie je moet zijn om deze in te vullen. Soms is het Maatschappelijk werk, soms de gemeente etc.
LikeLike
Kijk, dat is nou precies het probleem: Vraag na bij de gemeente …
Ik woon in een gemeente die mensen afwijst voor regelingen die andere gemeenten wel toepassen. Ze weigeren zelfs de aanvraagformulieren, om te voorkomen dat je kunt aantonen dat ze die regeling weigeren toe te passen.
LikeLike
Alleen al dat zinnetje , vraag na bij de gemeente. Moet je wel een gemeente hebben die bereid is om alles correct uit te voeren en dan moet die gemeente ook nog eens voldoende betrokken mensen in dienst hebben en dan heb ik het niet over de mensen die je te spreken krijgt maar over diegene die de beslissingen neemt. Mijn dochter heeft al meermalen ervaren dat degene die je te spreken krijgt maar al te bereid is om te helpen, maar zij zijn afhankelijk van de medewerking van degene die bepaald wat er mogelijk is. Mijn dochter is al zo vaak van het kastje naar de muur gestuurd en weer terug dat zij weinig vertrouwen heeft in de gemeente. En de ervaring leert dat zij niet de enige is die dit zo ervaart.
LikeLike
Als je zoekt op de Voorzieningenwijzer word je als niet gemachtigde voor deze tool doorverwezen naar een andere website nl. datgeldtvoormij.nl Daar vind je ook al een groot aandeel van de mogelijkheden om aan meer geld te komen. Het verschil met de Voorzieningenwijzer is dat deze alle mogelijke toeslagen, extra geldregelingen enz heeft. Hij is completer.
Johmar, ik vind het heel vervelend voor je dochter dat zij zo behandeld wordt. Helaas kan ik daar niets aan doen, maar ik kan haar wel wijzen op deze Voorzieningenwijzer. Alles wat daarin staat is gecontroleerd door degenen die hem onderhouden. Verder staan er in die tool ook normbedragen, welke mede bepalend zijn voor wel of niet in aanmerking komen voor een bepaalde regeling.
Wat ik je nu ga vertellen is een “vies” trucje om de gemeente beter mee te laten werken. Laat je dochter contact opnemen met Maatschappelijk werk. In meerdere gemeenten, zo heb ik me laten vertellen door een insider, werkt de gemeente eerder mee als Maatschappelijk werk meekijkt.
LikeLike
Johmar, dat jij het vangnet voor je dochter bent is zo belangrijk. Jij kunt voorkomen dat ze door het ijs zakt als het systeem weer eens niet functioneert. Helaas moet je vaak stiekem helpen. Als de hulp bekend wordt dan is het systeem er snel bij om af te pakken en te straffen.
Ik kan me dus goed indenken dat mensen allerlei constructies bedenken om de bestaande regelingen te kunnen benutten. Waar ik bezwaar tegen heb, is dat degenen die ik hier beschrijf een constructie benutten om zelf voordeel te halen, maar een ander die veel minder te besteden heeft niet vergoeden voor de extra kosten die bij hem terecht komen.
LikeLike