In de middag spraken we het probleem nog eens door. De gevonden brieven en zijn notitieblok pakte hij mee, zijn oude en nieuwe telefoons en wat hij aan belangrijke papieren in huis had. Pakte zijn sleutels, zocht zijn portemonnee, maar vond die niet.
“Heb je nog geld voor benzine?” vroeg ik.
Hij dacht dat er genoeg in de tank zat.
“Als je onderweg moet tanken, hoe betaal je dan?”
Hij kon me bellen als hij onderweg door geldgebrek ergens zou blijven steken. Dan zou ik een tientje naar zijn bankrekening overboeken en kon hij met zijn telefoon betalen. Hij bracht mij naar mijn auto, ik reed naar huis, hij zou langs de bank gaan en naar een afspraak die mogelijk werk kon opleveren.
Later op de dag belde hij me vanuit zijn auto, voor de deur van zijn huis staand. Hij was naar het juridisch loket en naar een bankfiliaal geweest, had een sollicitatiegesprek gevoerd waarvan hij het resultaat moest afwachten.
“Mijn nieuwe telefoon heeft gewoon een chip erin. De chip uit de oude telefoon kon eruit en overgezet in de nieuwe. Ik had geen nieuwe chip hoeven kopen.”
De man van het bankfiliaal bevestigde dat een nieuwe gebruikersnaam en inlog code waren ingesteld en bevestigd met zijn eigen oude telefoon, waarna een ander telefoonnummer was ingevoerd voor bevestiging bij internetbankieren met de computer. Dat was niet zijn telefoonnummer.
Die gewijzigde toegangscode en telefoonnummer waren gebruikt voor zijn bankrekening. Of daarmee geld was overgeboekt kon de bank niet zeggen, maar die mogelijkheid werd direct door de bank geblokkeerd. Hij kreeg hulp met het overzetten van de chip, zodat alle gegevens in zijn nieuwe telefoon stonden. Hij hoefde niets moeizaam handmatig over te zetten. Voortaan kon het inloggen op internetbankieren weer met zijn eigen toegangscode en met zijn eigen nieuwe telefoon bevestigd.
Zijn zoon had die chip ook voor hem kunnen overzetten. Maar de telefoon die hem in vertrouwen in handen was gegeven, gebruikte de jongen om wijziging van wachtwoord en gebruikersnaam te bevestigen. Misschien zijn gegevens overgezet naar een telefoon van die jongen. Één van zijn vele telefoons, die in de kinderkamer lagen.
“Ik zag hem bezig met stapels telefoontjes. Hij had er veel.”
Waarschijnlijk niet allemaal eigen telefoons, dacht ik. Ook die van mij kan in die stapel gelegen hebben. De extra chip die hij zijn vader had laten kopen was nog een extra bonus geweest voor de jongen. Maar de bank had nu gebruik van andere telefoontoestellen geblokkeerd.
Zijn zoon wilde hij geen dag meer in huis, maar de oudste zoon wilde hem niet helpen. Hij stond er alleen voor.
“Je moet niet komen, het is niet veilig hier.” liet hij me weten vanaf de parkeerplaats voor zijn huis.
“Als je het nodig hebt kun je naar mij komen.”
“Nee, jij woont te dicht bij mijn andere zoon.”
Het juridisch loket had hem advies gegeven over het achterstallig loon dat het bedrijf niet wilde betalen. Dat geld moest op tijd worden opgeëist, zodat zijn rechten niet zouden vervallen. Hij kon juridische bijstand vragen en een advocaat toegewezen krijgen, waarvoor hij naar draagkracht moest betalen.
“Ik weet niet wat voor inkomen ik dan moet opgeven.”
“Dat hoef je zelf niet te doen. Je geeft je BSN nummer en dan vragen ze je gegevens op bij de belastingdienst. Dat kan ook vooraf, zodat je weet wat het je kost, voordat je aan een rechtszaak begint.”
Voor de aangetekende brief die hij moest sturen hadden ze een voorbeeldbrief meegegeven.
“Daar heb ik wel je hulp bij nodig. Maar het is hier niet veilig.”
We spraken af dat hij de gegevens zou doorsturen naar mijn mail adres, zodat ik de brief thuis kon schrijven.
De buurvrouw waarmee hij een probleem had, bleef bij zijn huis rondhangen. Keek door zijn ramen het huis in. Hij vroeg zich af wat er te zien was, maar bleef in zijn auto wachten tot ze vertrok. Zijn zoon was binnen, dacht hij. De auto die bij huis stond geparkeerd kon van die jongen zijn, die zijn auto pas had ingeruild voor een nieuwe.
“Ik ga nu naar binnen. Ik bel je later.”
Die dag hoorde ik niks meer van hem.
Ook de volgende dag bleef het stil.
(muziek © Nathan Allen)
(tekst © Vlierbloesem)
Het leest als een spannend boek. Ik hoop voor jullie op een goede afloop…
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe het afloopt weet ik zelf nog niet.
LikeLike
Het zou een netflix-serie kunnen zijn. Helaas is het werkelijkheid
LikeGeliked door 1 persoon
Het zou kunnen dat deze dingen vaker voorkomen. Ook bij andere mensen.
Ik zou er niets van geweten hebben, als ik hem niet was gaan helpen.
Vreemd gedrag van die zoon was me wel opgevallen, maar ik wilde er niks van zeggen.
Ik had het kunnen herkennen, maar toch dacht ik niet aan de dingen die nu blijken te spelen.
LikeLike
Bijna ongelofelijk verhaal en wordt nog vervolgd natuurlijk. Hoop toch wel op een goede afloop
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, het gaat verder. Niet alleen in tijd.
Wat er gebeurde gaat ook heel ver.
Voor mijzelf ook niet allemaal leuk, maar het is zoals het is.
LikeLike
Als het een boek was dan zou het een mooi spannend verhaal zijn , als werkelijkheid is het behoorljk schokkend.
LikeLike
Ja, en het werd steeds gekker.
Toch had het ook een positief effect.
Het heeft de aandacht afgeleid van het overlijden van mijn vrienden, de ontruiming en de inbreuk op mijn leven door de woningverhuurder;
LikeGeliked door 1 persoon