Wantrouwen

Op een middag werd ik gebeld met de vraag:
“Hoe komt het dat mijn geld uit die portemonnee is?”
Daarmee voelde ik me overvallen.

https://www.youtube.com/live/6_9-HPZe6BY?feature=share

“Is je zoekgeraakte portemonnee leeg terug gevonden ?”
Nee, die was zoek gebleven. De portemonnee die ik hem geleend had, met €50 er in, die lag nu leeg in een kast.
“Kun jij dat verklaren?”
“Nee, dat kan ik niet.”
“Ik leg het hier in de kast neer, met geld erin. Ik moet nu gaan solliciteren en de portemonnee is leeg. Alle geld is weg. Weet jij daar iets van?”

Is het logisch om iemand te steunen als hij niks meer heeft, eten te geven, geld te lenen en dan van een paar tientjes te beroven? Geld uit een portemonnee te halen die ik hem zelf met inhoud heb geleend?
Dat leek mij niet.

Toch was het duidelijk dat hij mij verdacht. Het voelde als een beschuldiging. Zelf wilde ik niemand rechtstreeks beschuldigen, maar waarom verdacht hij mij en niet de andere mensen die in zijn huis waren geweest?
“Jij bent boven geweest. Je was alleen boven.”

Ik was boven geweest. Een paar dagen terug had ik op zijn computer mail doorgestuurd naar mijn adres. Correspondentie met het bedrijf dat niet wilde betalen. Dat was nodig voor het opstellen van een goed onderbouwde inhoud van die aangetekende brief. Daarna hadden we per telefoon en mail nog samen gewerkt aan de tekst. Ik was nog met boodschappen bij hem geweest, maar niet meer boven. We waren op de benedenverdieping gebleven. Die brief was inmiddels geprint en verzonden. Ik was niet in de gelegenheid geweest om van hem te stelen en vond het een belediging dat hij mij verdacht.

Hij verdacht me nu van diefstal en ik verdacht hem van een valse beschuldiging om een aanleiding te hebben contact te verbreken en de lening niet terug te betalen. Dat voelde niet goed. Eerder had ik gedacht dat hij eerlijk was. Mijn portefeuille was met alles erin verdwenen. Hij was in de gelegenheid geweest om het uit mijn tas te pakken, ik had hem verdacht, maar het idee verworpen en hem niet beschuldigd. Hij was er de persoon niet naar om dat te doen. Maar ik kon het mis hebben. Wat als hij niet eerlijk zou zijn?

Even later bedacht ik, dat ik door zijn toedoen ook nog wiet in huis had. Dat beetje wiet dat zijn zoon hem gaf en waar hij van af had gewild. Waarvan hij had gevraagd dat ik het zou weggeven.

Ik dacht terug aan die ongebruikte joint die iemand in mijn compost container had gelegd, kort vóórdat de politie een inval in mijn huis deed. Eén van de agenten toonde destijds bij vertrek merkwaardige interesse in mijn container, waar die joint had gelegen. Ik had het al weg gegooid, dus er was niets bij mij te vinden. Dat voorval leek een set-up. Maar ik had geen duidelijk motief kunnen bedenken.

Dat politie bezoek in mijn woning was het gevolg van een melding van mijn nieuwe buurvrouw. Die buurvrouw die kinderen had met de oudste zoon van de muzikant en had gemeld dat ik een vereenzaamde demente bejaarde was die al lang geen contact meer had met de buitenwereld, slecht ter been was en misschien al lange tijd dood in huis lag. Dat was voor mij een duidelijk verzinsel geweest, maar ieder ander ging uit van haar goede bedoelingen. Niets van haar melding was juist geweest. De herrie tijdens de bouw van haar schutting maakte dat ik een dag niet in de achtertuin had gezeten. Er mankeerde mij niets en over haar werkelijke redenen had ik zelf twijfels.

Ik bedacht wat er kon gebeuren als die hele familie kwade bedoelingen had. Wat zou er gebeuren, als ik nu met die wiet liep naar degene aan wie ik het had willen geven? En wat kon er gebeuren als ik het nog langer in huis had? Werd ik nu met dat beetje wiet, dat ik voor de saxofoonspeler zou wegwerken, weer in de positie gebracht dat een huiszoeking voor mij problemen zou opleveren? Kon ik nu een nieuwe politie inval verwachten?

Een beetje wiet voor eigen gebruik is wettelijk toegestaan in Nederland. Maar ik gebruik geen wiet. Een groter probleem is de bepaling in mijn gewijzigde huurcontract. Het is volgens dat contract niet toegestaan in de woning hennep te hebben of drugs te gebruiken. Wat wettelijk is toegestaan, kan gebruikt om een huurder het huis uit te zetten. Een vreemde kronkel in de Nederlandse wetgeving, maar nu vooral een ongemakkelijke situatie voor mij. Terwijl ik zelf geen wiet gebruik.

Dat probleem werd de zelfde avond nog opgelost door een volgend boos telefoontje van de saxofonist. Hij wilde die wiet terug en kwam het direct ophalen. Zijn auto stond achter mijn huis. Ik schoof het spul door zijn raampje naar binnen. Blij er weer vanaf te zijn. Maar ik wilde weten waarom hij er nu ineens zo zeker van was dat ik die paar tientjes had gepakt.

“Denk daar eens over na,” zei ik nog.
Maar hij vond dat hij niet hoefde te denken.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Wayn Shorter)