Compromis voorstel ?

Binnenkort dient dat proces tegen mij, bij de rechtbank die moet oordelen of mijn tuin echt zo verschrikkelijk is als de woningverhuurder beweert.

Familie

Het was alweer avond dat ik naar mijn brievenbus in de voortuin liep. Geen post. Mijn plantjes deden het goed en zagen er met al die groene en rode tomaatjes leuk uit. Een paar flinke puntpaprika’s waren nog groen.

Proces

Volgers van dit blog weten dat ik al sinds de corona lockdowns een probleem heb met de verhuurder van mijn woning. Terwijl iedereen verplicht binnen zat liet het bedrijf mensen de wijk door lopen om de netheid van tuintjes te controleren. Ze kletsten zich bovendien bij veel huurders de woning binnen.

Hondenpoep

Terwijl ik de auto parkeerde stoof iemand het huis uit. “Niet hier hè!” hoorde ik roepen. Ik begreep niet wat er aan de hand was en reed bijna een hond aan die plotseling de weg overstak, een man aan een touwtje achter zich aan trekkend. Mijn remmen doen het gelukkig goed en mijn reactievermogen is ook nog in orde.

De saxofonist

Nog maar een paar maanden geleden wilde hij zijn muziek instrumenten verkopen. Met alles wat er bij hoorde stonden ze klaar in koffertjes.

Een warm bed

Volgers van dit blog weten dat ik de laatste tijd veel vrienden verloren heb.

Het proces

De tekst, voor wie het wil lezen:

Verwarde bejaarde

In de stromende regen stond iemand voor de deur. “Kom binnen, hier is het droog.” Hij antwoordde “Bedankt voor het vertrouwen.” Waarop ik zei “Dat moet nog blijken.”

Meldingen

Op aanraden van mijn advocaat heb ik de laatste maanden foto’s gemaakt van mijn eigen tuin en veel andere tuinen. De verhuurder had namelijk beweerd dat alle bewoners hun tuin inrichtten zoals de verhuurder dat wenste en dat ik de enige afwijker was.

“negatieve uitstraling en verloedering van de wijk”

Dubbele pech

De buurvrouw van die plastic zak, die heb ik gisteren gesproken. Ze is niet dood, ze leeft. Ze heeft haar rug gebroken.