“Je ziet er anders uit.”
“Ik kom net uit mijn bed. Jij ziet er moe uit.”
“Ben ik ook. Ik heb 5 uur gespeeld. Je haar zit mooi.”
Ik lachte. “Dat zeggen ze wel vaker als ik het nog niet gekamd heb.”
“Ik weet niet wat ze van me gaan denken als ik steeds iets moet verzinnen. Het is niet altijd op een doordeweekse dag dat ik gevraagd word te spelen. Bijna elk weekeinde is al besproken, maar dan moet ik naar de sabbat dienst.”
“Het zaaltje is niet voor de hele dag gehuurd. De kerkdienst is in de ochtend, daarna gaan ze wat praten en eten, schoonmaken en dan moeten ze weg. Jij hoeft daar niet de hele dag te zijn. Je kan direct na de dienst vertrekken.”
“Maar ik mag niet werken op de sabbat.”
“Jouw optreden is meestal in de avond. Met zonsondergang is de sabbat alweer voorbij. Dan mag je dus ook weer werken en daarvoor betaald worden.”
“Ik moet toch al onderweg zijn dan.”
“Zelf zijn ze ook onderweg. Ze nemen de bus en de trein, waarvoor betaald moet worden. Ze betalen het kaartje, of ze tanken benzine. Ze laten dus ook nog anderen werken op die dag. Als dat mag, dan mag jij ook naar je voorstelling reizen.”
“Daar denken zij anders over hoor.”
“Zij zijn god niet. Ze kunnen zich zoveel inbeelden, maar zij zijn god niet. Ze mogen niet oordelen.”
Hij moest lachen.
Een mens lacht vaak als tegenstrijdige gedachten tegelijkertijd opkomen.
“Er wordt betaald voor mijn muziek. Geld mag ik eigenlijk niet aannemen op de sabbatdag.”
“Dan kunnen ze het vooraf of achteraf betalen, of via een overboeking op de bank.”
“Maar dat mag dan ook niet. Het is voor werk dat ik tijdens de sabbat heb gedaan.”
“Denk je dat de kerk niet voor het zaaltje betaalt? Dat wordt speciaal voor de sabbat gehuurd. De beheerder moet die dag overwerken. De gastsprekers krijgen betaald en die reizen niet gratis. Daar betalen ze ook voor. Zo gaan ze zelf met die regels om. Heiliger dan de kerk hoef jij niet te zijn.”
Dat moest hij eigenlijk wel zijn, bedacht ik. Want kerken handelen niet altijd moreel correct. Maar ik vond het beter om niet alles te zeggen wat in me opkwam.
“Je hebt gelijk. Ik ben blij dat ik jou gesproken heb.”
“Ga naar huis, ontspannen en lekker slapen.”
“Jij bent een rustige, ontspannen vrouw. Maar ik kan niet meteen slapen als ik thuis kom.”
“Eet wat, drink warme chocolademelk, ga douchen, in je bed liggen, dan word je slaperig. Denk aan iets leuks, dan krijg je mooie dromen.”
“Ja.” lachte hij, ” Ik ben weer helemaal wakker.”
“Nu naar huis. Je hebt slaap nodig. En ik ook. Welterusten.”
“Welterusten.”
Hij strekte zijn arm naar mij uit, leek me een hand te willen geven, maar ik pakte zijn arm beet en kneep hem even, in plaats van een handdruk.
“Ga lekker slapen..”
“Ja, Bloempje.”
Vlierbloesem 
Wat triest,als je steeds je eigen belemmeringen opwerpt
LikeLike
Ik dacht dat het kwam door angsten vanuit zijn kindertijd.
Later heeft hij me eens gezegd: “Ik was zo bang iets fout te doen.”
LikeLike
Mij lijkt het dat erover liegen erger is dan de zonde ,als je het al een zonde kunt noemen, zelf. De regel op zondag niet werken is niet te doen als je een baan hebt Met de huidige 24 uurs economie zijn er steeds meer beroepen bijgekomen waardoor werken op zondag voor heel veel mensen geldt, waar dat vroeger niet zo was. En eigenlijk is het een hele kromme regel als je bedenkt dat een dominee, pastoor , predikant etc. toch ook niet gratis op zondag de dienst opdraagt.
LikeLike
Zo is dat. Hij worstelt nog met dat idee.
Want als je iets voor de kerk doet, vinden kerkmensen dat ineens iets heel anders en gelden er andere regels.
LikeLike
Het is ook raar dat hij wel de behoefte heeft om steeds iets te verzinnen als hij gaat spelen, gaat toch ook tegen de regels in?
LikeLike
Hij twijfelt of het goed of slecht is. Wil het voor die mensen nog verborgen houden.
LikeLike