Duivelse invloed

“Sorry dat ik je bel, je wilde geen contact meer, maar ik heb hier een probleem en jij bent het enige nog levende contact in mijn telefoontje. Alle anderen zijn dood.”

De saxofonist was achterdochtig. Vroeg of Kokkie me opdracht had gegeven om te controleren of hij thuis was. Dat verbaasde me. Ging het haar iets aan, waar hij was? Hij vroeg of ik contact had met Prinses en Kokkie. Of ze over hem spraken. Prinses had ik al lange tijd niet meer gezien. Kokkie zat naast me. Ze was bang om alleen in de auto achter te blijven en wilde daarom niet dat ik naar huis zou lopen om burenhulp te vragen. Ze bleef het proberen met haar vele contacten.

“Alle andere contacten in mijn telefoon zijn dood.” legde ik de saxofonist uit.
“Heb je nu een nieuwe telefoon?”
“Nee, dit is dat kleine oude ding dat je van mij kent.”
“Heb je nu een nieuwe vriend?”
“Nee, ook niet.”
Ik had hulp nodig en vroeg dat van hem.
“Ik ben onderweg.” liet hij weten. “Het duurt minstens een uur voordat ik bij je ben en mijn auto kan die van jou niet trekken.”
“Dat hoeft ook niet, ik heb alleen een lift naar huis nodig, dan helpen mijn buren me wel verder. Zelf kan ik desnoods naar huis lopen, maar Kokkie haalt die afstand niet. Ze durft ook niet alleen in de auto te blijven terwijl ik hulp zoek.”
Hij verontschuldigde zich, wilde wel helpen, maar was nog lang onderweg. Eigenlijk kon hij ook niet bellen terwijl hij reed. Dat was verboden en de verzekering monitorde telefoongebruik onder het rijden. Hij zou me bellen als hij thuis was, dan zou hij helpen als het nog nodig was.
De ruis van de autoweg was hoorbaar.
“Het is echt waar.” wilde hij me overtuigen.
“Ik geloof je.” 
“Hij is een leugenaar.” mompelde Kokkie.

Ondertussen had Kokkie het aangedurfd om de eigenaar te bellen van het bedrijf waar ze werkte, maar ze kwam moeilijk uit haar woorden en vroeg mij het gesprek over te nemen. Het was een vriendelijke vrouw, die na mijn uitleg van de situatie besloot in de auto te stappen om ons een lift te geven. Eerst werd ik thuis gebracht, daarna Kokkie.

Ik liep direct naar de vuilnisman, die beloofde in het weekeinde naar mijn auto te komen kijken. Slepen kon hij niet, want hij reed zelf een lichte sportwagen.
De zigeunerfamilie was niet thuis, maar ik had een vermoeden waar ze konden zijn. Naarmate ik daar dichterbij kwam hoorde ik de zang steeds luider worden. Verstaan deed ik het niet, maar dat was niet van belang.
Ik belde aan en klopte, waarna de muziek verstomde.
“De muziek is al zachter, maar sommigen hebben een harde stem.” werd me zachtjes verteld.
“Ik heb geen klachten, daar kom ik niet voor.”
Het duurde even voor ik de man te spreken kreeg waarvoor ik kwam. Hij wilde meteen komen helpen, maar net als de hele familie had hij stevig gedronken vanwege het feest.
We maakten een afspraak voor de volgende dag.

Kokkie belde me zodra ik mijn eigen huis weer betrad. Ze wilde dat ik afspraken voor haar ging verzetten. Dat beloofde ik. De kat wilde zijn voerbak gevuld. Zelf wilde ik ook wel wat eten, maar ik kwam niet verder dan een glas water. Mijn kleine mobieltje liet horen dat iemand me wilde spreken.

De saxofonist was thuis gekomen en vroeg waar ik stond met de auto. Maar ik was zelf al thuis. Hij wilde weten wat het probleem was. Via de buurt roddel had hem een bericht bereikt dat politie aan mijn huis was geweest en mij had meegenomen. Zijn zoon had hem gevraagd of hij en ik problemen hadden.

“Nee, niks ernstigs.” liet ik weten, “Ik heb weer eens uitgeleend wat ik zelf nodig had.”
“Gaat het over die lening? Ik betaal toch alles terug?”
“Nee, het gaat over koelvloeistof die ik voor mijn eigen auto had staan, maar daar heb ik de sjamaan mee geholpen. Zijn auto raakte oververhit en kwam stil te staan. Politie gaf me een lift naar huis om koelvloeistof op te halen en ze brachten me weer terug naar die auto. Ze hebben gewoon even geholpen. Die vloeistof zit dus niet in mijn eigen auto. Zo kwam ik zelf ergens onderweg tot stilstand in een oververhitte auto. Maar voor mij was er geen hulp, tot Kokkies baas ons thuis wilde brengen.”

“Ik zou je geholpen hebben als ik kon. Echt. Ik heb god gebeden om raad en vergeving, toen we die onenigheid hadden. Want ik wist dat ik fout was, maar niet hoe ik je dat kon zeggen. Ik vond geen oplossing en heb het aan god gegeven. Toen belde jij vanavond.”
“Ik hoop niet dat god mijn auto vaker stil zet.”
“Als ik kan zal ik je helpen met die auto.”
“De zigeuner helpt me morgen de auto naar huis te slepen. Dan kan ik kijken wat er aan de hand is.”
“Dingen waar jij niet sterk genoeg voor bent, kan ik voor je doen. Je hoeft die mannen niet altijd te vragen. Ik zal je helpen. Jij hebt er verstand van en ik heb de kracht. Als jij zegt wat er moet gebeuren, dan kun je mijn kracht gebruiken.”
“Dat hou ik aangeboden. Als we samenwerken kunnen we veel.”
“Ik mis onze gesprekken. Met geen ander kan ik een volwassen gesprek voeren. Op het werk komen ze niet verder dan platte grappen. Geen zinnig woord komt er uit die mannen.”

“En de muziek?”
“Ik speel zo veel als ik kan, maar soms levert het niks op. Parkeergelden zijn moordend en ik kreeg een boete doordat ik geen parkeerautomaat kon vinden. Maar ik kan wel vaak maaltijden meenemen. Die heb ik voor je bewaard in de vriezer. Ik heb ze niet meer gebracht, maar ik heb wel aan je gedacht. Ik wilde je eten brengen, maar we hadden een onenigheid.”
Hij wilde dat ik weer bij hem thuis kwam eten. 
“Dan ga ik weer voor je koken. Ik mis dat. De gezelligheid en onze gesprekken.” 
“Maar dat mocht toch niet meer van jouw god?”

“Jawel. Dat mag wel. Maar ik heb niet goed geluisterd. Niet naar god. Mij werden dingen verteld die niet deugden en ik heb dat geloofd zonder god te raadplegen. Nu pas heb ik god gevraagd. En zie, nu ben jij er weer. Jij bent door god gezonden.”
“Maar dat was ik toch al? En ineens was niks meer goed aan me. Wat was dat dan?”

https://youtu.be/Jwtyn-L-2gQ?si=y-cBZCbeX8FRzJsj

“Dat kwam van de duivel. Die gebruikt mensen om je op een dwaalspoor te brengen en deze man is erin getrapt. Deze man was dom. Maar god is goed.” 
“En ik?”
“Ik wist niet hoe ik het moest zeggen. Ik durfde je niet te bellen. Maar ik heb voor je gebeden en jij belt. Zie je hoe god werkt?”

Dat was niet precies mijn idee. Zonder mijn nieuwsgierigheid direct te laten blijken, wilde ik weten wie door de duivel was gebruikt en waarom dat zo’n invloed op hem kon hebben. Dat zou geduld gaan vragen.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Stones )