Zelf had ik nog nooit vlierbloesemthee gemaakt of zelfs maar gedronken. Ik heb er van gehoord. Ik heb ernaar gezocht. Dit kwam ik tegen: vlierbloesemthee
Erg makkelijk, maar het trok me niet aan. Munt thee is wel lekker. Watermunt ontdekte ik in de sloot voor mijn huis. Een paar takjes in een theepot, water erbij, 3 minuten in de magnetron en je hebt een lekkere frisse zomerdrank. Je kunt er suiker, honing of zoetstof bij doen. De plantjes wortelen in de zachte natte kleibodem van de sloot en komen langs de oever boven water. Bij het plukken raakten er vaak takjes los, die verder met de stroom mee dreven en daar doorgroeiden. Zo vermeerderde de munt zich snel. Het kan gaan woekeren als je het in de tuin zet, maar na een droge zomer is het ineens verdwenen. Ik heb geen munt meer in de tuin, niet in de sloot, en nergens waar ik het heb uitgezaaid en aan de waterstroom heb meegegeven.
Vlierbloesem ben ik nu ook maar gaan proberen. Bloemschermen geplukt, heet water opgegoten, even laten trekken en dan in een kopje gieten. Water met een mooi lichtgroen kleurtje en een vage bittere smaak. Ik vond het niks. Dan maar eens de hele theepot in de magnetron en een paar minuten koken. Het kleurtje werd donkerder, maar verder… Nee, die thee is niks voor mij.
Hier las ik nog meer vlierbloesem recepten: http://www.vlierbessen.nl/recepten/vlierbloesemsiroop/
Dat heb ik ook geprobeerd. Maar dan zonder citroen. In de recepten wordt aan de bloemen schijfjes citroen toegevoegd, met schil. Dat geeft smaak en samen met de bloemengeur krijg je een bijzondere limonade. Vanwege de kleurstoffen en bestrijdingsmiddelen op de schillen van citroenen wil ik die niet gebruiken.
Om de smaak van de vlierbloesem zelf te ontdekken heb ik een 10 liter emmer vol verse gave schone vlierbloesem geplukt. Beestjes er uit laten kruipen en de groene steeltjes weg geknipt. De bloemen in een 2 1/2 liter pot met deksel gepropt en daar water van 60 graden op gegoten. Na 24 uur koel wegzetten de pot geopend en de geur was licht, maar goed. Het water door een zeef in een pan gegoten en dat gekookt. Veel smaak zat er niet aan. Inkoken versterkt de smaak en het moest siroop worden, dus ik heb er 100 gram suiker in gekieperd. Na 20 minuten had ik een pan met bitter suikerwater. Echt niet lekker. Alleen de geur was aantrekkelijk.
Mijn eigen mandarijn plantjes maken sterk geurende en gemeen zure vruchten, waarvan ik niet goed wist wat ik er mee moest. Vorig jaar heb ik die maar in de vriezer gedaan, in afwachting van een lumineus idee. Die mandarijntjes zijn schoon en kunnen zonder bezwaar met schil en al in het vlierwater gekookt om extra smaak en geur te geven. Na 20 minuten roeren en koken vond ik het allemaal wel genoeg werk. Gezeefd en in flesjes gegoten, had ik totaal 1 liter van dit vreemde sap.
Een week later pakte ik een flesje uit de koelkast en het was een wonderlijk lekker drankje geworden. Iets te zoet naar mijn smaak, maar wel lekker. Geurig door de bloesem en de sterk geurende mandarijntjes. De bittere ondertoon doet het prima bij het zuur van de vruchtjes en het zoet van de suiker.
Zoals alle vruchtensapjes uit de winkel, is dit natuurlijk gewoon suikerwater met geur en smaak. Je kunt niet verwachten dat dit erg gezond is. Maar wel lekker en niet giftig. Goed genoeg om het volgend jaar nog eens te proberen, maar dan met minder suiker. Vlierbloesem oogsttijd is weersafhankelijk, dus niet precies te voorspellen. Begin is ergens in juni, 1 á 2 weken lang, en in juli is het alweer voorbij. Ik zet het in de agenda.
Vlierbloesem 