Pech

Terwijl ik wakker werd, waren Kokkies man en de neefjes in gesprek. De man vroeg naar de bezittingen van die oom. Hij werkte niet meer.
“Hij heeft twee huizen en een stuk grond.” hoorde ik de neefjes zeggen. “Hij is rijk.” Zijn bedrijf was verkocht.

De oom was wakker en de voorstelling begon.
“Kom hier zitten.” zei hij en wees op de plek naast hem op de bank.
“Ik zit hier goed.” antwoordde ik en Kokkie schoof op om mij meer ruimte te geven.
Ze pakte mijn arm vast en zei: “Wij zitten goed.”

De presentatie van die dag diende om aan te tonen dat de bijbel een productie van gods hand was. De tien geboden waren aan Adam en Eva mondeling gegeven, zij vertelden het hun nakomelingen, maar geschreven woord kwam pas later. De 10 geboden schreef god persoonlijk, waarna hij mensen inspireerde om de bijbel te schrijven. Niet iedereen heeft er van gehoord of gelezen, maar ook zonder dat wordt de goddelijke basis wetgeving nagevolgd door mensen in verschillende culturen. Wie een ander kwaad doet weet meestal uit zichzelf al dat het niet goed is.

De oom, die boeddhist was, beaamde dat en hij wilde wel van religie veranderen. In Suriname waren genoeg kerken, die ik zou kunnen bezoeken, als ik daar ging wonen. Hij noemde de datum dat hij zou terugkeren van vakantie.
“Dan vlieg ik terug. Ga je mee?”
“Nee”, zei ik met een glimlach.

“Heb je telefoon? Dan kunnen we appen.” Hij gaf me een papiertje met zijn nummer. Ik gaf het nummer van mijn vaste lijn. Via de landlijn bellen tussen Suriname en Nederland is duur, wist ik.

De sjamaan bracht Kokkie met haar man en mij terug naar ons eigen dorp. Kokkie wilde onderweg nog brood ophalen bij iemand die dat gratis weggaf. Zij en ik waren daar al eerder geweest. Soms had ze ook groenten, vlees en zuivel. Ik wilde een half broodje en een pak yoghurt. “Neem alles,” zei de vrouw. Veel broden, pakken yoghurt en vla werden ingeladen.

Met de auto vol gestapeld wilde Sjamaan liefst meteen gaan uitdelen aan de gelovigen. Hij vroeg mij het brood voor de saxofonist te brengen, maar dat wilde ik niet.
“Nee, we hebben een probleem. Hij doet erg onvriendelijk tegen mij. Ik ben er niet meer welkom, dus ga ik er niet heen. Ik wil hem geen brood brengen.”
Sjamaan besloot eerst mij thuis te brengen en daarna bij de saxofonist en Kokkie langs te rijden.

“En?” vroeg Kokkie onderweg. “Ga je met die man op vakantie naar Suriname?”
“Nee,” zei ik. “Ik ga niet met een vreemde kerel naar de andere kant van de wereld.”
“Maar hij is een goede man, rijk en hij wil zich bekeren.”
“Daar heeft hij mij niet voor nodig.”
“Hij zoekt een goede vrouw om te trouwen.”
“In Suriname zijn genoeg vrouwen.”
“Twee huizen en geen pensioen.” merkte Kokkie’s man op. “Dan ben je niet rijk. Die huizen worden een last.”
Waar zij aan toevoegde: “Hij wil het pensioen van Vlierbloesem. Een mooie vrouw met eigen inkomen. Zolang je geen honderd bent kun jij krijgen wie je wilt.”

Sjamaan hoorde het aan en lachte, bekeek ons via de achteruitkijkspiegel en lette niet op de meldingen op het dashboard.
Prompt sloeg de motor af en kwam de auto tot stilstand. Midden op de afslag naar de buurt waar ik woonde.
Starten lukte niet meer.

https://youtu.be/8lERqGULWxs?si=HFkN11xCEY_ySNZg

Sjamaan, een oude fragiele man, stapte uit en probeerde de auto duwend van de kruising af te krijgen. Ik ben geen krachtpatser, maar stapte uit om hem daarbij te helpen. Kokkie en haar man bleven zitten.
“Stap uit” zei ik. “Zonder jullie is de auto lichter.” Ze reageerden niet.

Uit de achterliggende auto’s stapten 2 potige mannen, die de auto van het kruispunt af, de weg over en de berm in duwden.

Daar opende Sjamaan de motorkap. Keek erin en kon niet ontdekken wat daar mis was. Op het dashboard was me een melding opgevallen: ‘coolant level low‘. Dat vertelde ik hem. Misschien moest de koelvloeistof bijgevuld ? Onder de auto zag ik geen plas liggen, dus een lek in het koelsysteem leek me niet waarschijnlijk. Het warme weer was misschien de oorzaak. Op het nieuws had ik die dag juist horen zegen dat de wegenwacht veel oververhitte automotoren moest verhelpen. Sjamaan belde de wegenwacht.

Die service had het druk. We moesten uren wachten. Langskomende automobilisten stopten en vroegen wat er mis was. Daarvan maakte Kokkie gebruik om die mensen een brood te geven en uit te nodigen voor de komende bijbellessen in het kerkzaaltje. Ze wisselde direct telefoonnummers uit en meldde trots haar score. Veel mensen zouden komen. Maar daarmee was het auto probleem niet verholpen.

Een politiewagen stopte. Vroeg wat er mis was.
“We wachten op de wegenwacht”, was voldoende antwoord. Ze reden door.
Thuis stond koelvloeistof voor mijn eigen auto. Bijvullen was er nog niet van gekomen. We stonden daar niet ver van waar ik woonde, dus stelde ik voor om mijn tankje koelvloeistof op te halen.
Er stopte een volgende politiewagen, die ook wilde weten waarom de auto daar stond. Kokkie probeerde dat uit te leggen in haar gebrekkig Nederlands, maar ze verstonden haar niet. Ik vertelde ze, dat de wegenwacht lang op zich liet wachten en ik koelvloeistof voor ze zou gaan halen. De politiemensen gaven me een lift naar huis, ik pakte het tankje en werd weer terug gebracht naar de gestrande auto.

De zon ging onder. Kokkie werd nerveus. Bang dat iemand in het donker duistere plannen zou hebben. Ik herinnerde aan haar trots op de titels die ze ooit behaalde in een vechtsport. Haar taal werd flinker, maar haar man klaagde dat het allemaal te lang duurde. Waarom belde sjamaan niet een garage en een taxi? Hij zat al zo lang. Dat werd ongemakkelijk en het werd tijd om te gaan slapen. Sjamaan kon hem niet helpen. Kokkie belde al haar contacten om hulp, maar niemand had zin en tijd.

We aten van het brood en dronken yoghurt. Eindelijk kreeg Kokkie een familielid te pakken, die wilde helpen. Een auto kwam haar met haar man ophalen om ze thuis te brengen.
Sjamaan vroeg of ze mij ook een lift naar huis wilden geven, maar dat hoefde voor mij niet. Ik woonde niet te ver om te lopen. Als ik wilde kon ik zonder hulp naar huis. Maar het leek me beter om een oude kwetsbare man niet alleen te laten.
“Nee. Iemand alleen krijgt makkelijker een probleem dan als je met meer mensen bent.”
Sjamaan keek me aan en sloeg een hand op mijn schouder . Ik legde mijn hand op zijn hand. De oude man en ik begrepen elkaar. Bijbelcitaten kun je uit je hoofd leren. Je kunt gaan lezen wat volgens de teksten van je verwacht wordt. Je kunt alle bijbelboeken en verzen weten te vinden. Alleen uit je handelen blijkt wie je bent.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Fear Factory – Cars – Official MusicVideo )