Grijze vlekken

Het werk van de speler was zwaar, door de onregelmatige werktijden en het grote aantal uren dat hij beschikbaar moest zijn. Regelmaat in werk, slaap, eten en vrije tijd was er niet.

Het werk werd ook nog belemmerd door slecht materieel. De ‘auto van de zaak’ moest gedeeld met anderen. Als zijn werk was gedaan, moest hij de auto naar een collega rijden die hem er weer mee thuis bracht. Zo wisselde het personeel elkaar af. Die auto’s stonden nooit stil. Personeel en auto’s werden intensief benut. Gevolg was ziekteverzuim en autoschade.

Ze gebruikten om beurten auto’s met steeds meer mankementen. Een defecte versnelling, een klemmende deur, defecte verlichting. De baas van het kleine bedrijf vroeg begrip, want klanten betaalden te laat. Daardoor moest onderhoud en reparatie uitgesteld, maar ook was er vertraging bij uitbetaling van de lonen. Nieuwe klanten zouden binnenkort voor hogere bedrijfsinkomsten zorgen, dan werden de lonen met een bonus uitbetaald. Er zouden nieuwe auto’s worden aangeschaft.

Een collega nam ontslag omdat beloften waren gebroken en niet alle uren werden uitbetaald. Op het werkrooster stonden de consignatiediensten niet vermeld. In het contract stond nergens hoeveel de toeslagen waren voor die onregelmatige en nachtelijke werkuren.
Ik zocht er de wetgeving op na en schrok.

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/werktijden/vraag-en-antwoord/welke-regels-gelden-bij-oproepdiensten-consignatie

Consignatiediensten, onregelmatige werkuren waarvoor iemand buiten normale werktijden kon worden opgeroepen, hoefden anno 2023 volgens de Nederlandse wetgeving helemaal NIET te worden betaald. Al die extra uren konden dus voor niets gewerkt zijn. Ik adviseerde om direct de baas aan te spreken over de betaling. Ze spraken, maar er werd geen concrete toezegging gedaan.

De auto die werd meegegeven na een late dienst was in zo’n slechte staat, dat hij bij het huis van de speler moest blijven staan. Er mee rijden was onverantwoord. “Ik stop er mee. Dit is gevaarlijk werk. Er moeten kantoorpanden en winkels in de gaten gehouden, maar ik moet ook een gebouw in aanbouw inspecteren, waar geen verlichting is. Een bouwterrein waar van alles rondslingert. Een kraakpand waar mensen slapen en rondlopen. Allemaal moet ik dat alleen doen in de nachtelijke uren. Ik kan er nauwelijks iets zien. Het is gevaarlijk en het moet nog snel gedaan ook. Op hoge snelheid van het ene adres naar het andere met een auto in slechte staat.”

De ondernemer en hij gingen zonder ruzie uit elkaar. Ze spraken af, dat hij incidenteel nog wel eens te hulp zou schieten, maar dan wel tegen een redelijke betaling. De defecte dienstauto bleef voorlopig bij zijn huis geparkeerd, de werkkleding en het pasje bleven ook bij hem thuis, zodat hij in een noodgeval nog een keer kon inspringen. Hij kreeg ook betaald over de voorbije dagen, maar of het overeenkwam met het aantal gewerkte uren, was niet meer te controleren. Het was in ieder geval iets.

Gelukkig werd hij weer vaker gevraagd om te komen spelen. Zo kwam er nog wat geld binnen.

https://youtu.be/zmONODnZnEY?si=McBoowUCUM9zfa_k

Ondertussen had hij vrije tijd om bij te komen van het hectische werk en opnieuw werd er gesolliciteerd. Ook naar werk dat hij nog nooit had gedaan.

Er was veel vraag naar personeel, maar vaak boden verschillende bedrijven de zelfde baan aan. Het waren allemaal uitzendbureaus en detacheringsbedrijven die mensen zochten om te kunnen aanbieden bij bedrijven die het personeel werkelijk wilden inzetten. Hij was genezen van het idee, dat hij in vaste dienst zou komen als hij erg zijn best deed. Het bemiddelingsbedrijf inde het verschil tussen betaalde lonen en ontvangen lonen, plus een bonus. Op die basis werkte hij al jaren, maar ik kon hem nu pas duidelijk maken, wat het verdienmodel van de bemiddelingsbedrijven was.

Er werden ook veel ZZP-ers gevraagd. Dan moest hij ingeschreven staan als zelfstandig ondernemer en zelf alle lasten over zijn loon afdragen. Hij kende mensen die op die basis werkten en veel beter verdienden dan wat het zelfde werk voor een uitzendbureau opleverde. We bespraken de voor- en nadelen van het werken als zelfstandig ondernemer.

Hij reageerde op verschillende banen, in loondienst, via een uitzendbureau en als zelfstandige. Hij selecteerde het werk dat hem wat leek. Schreef een paar trefwoorden voor zijn motivatie brief, op basis waarvan we samen een goed klinkende sollicitatie schreven. Daarna was het afwachten, welk bedrijf met het beste aanbod zou komen. Een baan als nachtwaker bij een religieuze instelling leek hem wel wat. Rustig werk, alleen in de nacht, dus overdag vrij en geen wisseldiensten.

Terwijl we zaten te praten, viel me op, dat hij overal jeuk had. Ik vroeg hem er naar. Hij liet zien dat hij vreemde grijze vlekken op zijn huid had, op zijn armen en buik.
“Ik ben te lang niet meer naar dokter Vlierbloesem geweest.”
Ik onderzocht zijn huid, zag dat hij het ook op zijn rug had. Deze huidaandoening kende ik niet en vond dat er iets aan gedaan moest worden.
“Moet ik naar de dokter? Naar de echte dokter?”
“Ja, doe dat maar. Ik ken dit niet. Het ziet er niet goed uit.”

Zelf dacht hij aan een huidaandoening die hij veel in Suriname had gezien. Hij kende er een naam voor. Pakte zijn mobieltje en zocht op internet.
“Een schimmel infectie. Niet besmettelijk.”
“Vreemd, want schimmel is altijd besmettelijk en een infectie volgt na besmetting.”
“Ik ben niet met een andere vrouw geweest hoor. Echt niet.”
“Met een man?”
“Nee, zo ben ik. Echt met niemand hoor, ik weet niet hoe ik hier aan kom.”.
“Tegen de jeuk kun je een watje met mondwater gebruiken. Een beetje van dat menthol water waarmee je je mond kunt spoelen op een watje en je huid er mee afnemen. Dan heb je er niet meer zo’n last van. Misschien gaat het er zelfs van over, want dat spul is licht desinfecterend. Maar ik denk wel dat het een besmetting is.”
“Eerlijk, ik ben met niemand geweest. Zolang ik jou ken heb ik met niemand anders seks gehad hoor. Je moet me geloven.”

“Ik geloof je. Maar iets of iemand heeft je besmet.”
Hij bedacht dat hij zijn handdoeken misschien te lang gebruikte zonder te wassen.
“Ja, dat kan. Hoe heet was jij je handdoeken?”
“30 graden.”
“Was alle handdoeken maar een keer op 95 graden.”
“Vijfennegentig? Wil je me arm hebben?”
“Je moet niet overdrijven. Was gewoon een keer alle handdoeken op 95 graden. Daarna kan je ze op 60 graden gaan wassen. Dertig is een te lage temperatuur voor handdoeken.”

Een washandje gebruikte hij nooit, daarmee kon hij niet de volle breedte van zijn rug bereiken. Daarvoor gebruikte hij een lange doek. Maar het zelfde doekje gebruikte hij om de doucheruimte schoon te maken. Dat moest hij maar niet meer doen. Plafond en muren van zijn badkamer waren bedekt met een grijze schimmel, zoals in alle woningen in deze wijk. Kozijnen en de voegen tussen tegels waren ook met die grijze vlekken bedekt.
“Het kan de zelfde schimmel zijn die je badkamer grijs maakt en nu ook je huid aantast.”

“Ik moet het gaan verven.”
Een goed idee. Al lange tijd had hij een grote emmer witte verf in huis, maar de moed om aan het schilderwerk te beginnen ontbrak. De zoon die alles in huis vernielde was inmiddels het huis uit, dus het werd tijd om de schade te herstellen en het onderhoud aan te pakken.
“Ik moet weer wakker worden. Ik heb veel liggen suffen, maar nu krijg ik weer energie. Ik sport ook weer. Ik ga je een sixpack laten zien.”
“Zo één uit de supermarkt?”
“Nee, kijk.” Hij liet een foto zien van één van zijn zoons. “Zo was ik vroeger ook. Dat ga ik je laten zien.”
Die zoon traint al jaren en wint prijzen met zijn sport. Op zijn leeftijd zo worden is een illusie en voor mij hoeft dat ook niet.
“Zo jong kun je niet meer worden, maar een beetje bewegen is gezond. Anders ga je meer op een beertender lijken dan op een sixpack.”

We moesten om het idee lachen. Hij gaf me een watje en de fles mondspoelwater aan. Ik nam er zijn huid mee af, zodat de jeuk verdween en een fris gevoel verscheen.
“Bedankt voor het consult, dokter.”

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Manu Dibango)