Wat is wijs ?

Kokkie dacht wijsheid te bezitten. De bijbel gaf haar immers alle wijsheid die een mens kon bevatten?

Het is alweer een hele tijd geleden dat de saxofonist die onbegrijpelijke folder las, die in mijn brievenbus was gedaan. Zelf belde hij het telefoonnummer dat op een inlegvel stond. Dat was het nummer van Kokkie.

Zo kwam hij met haar in gesprek. Ze belde hem terug waar ik bij was. We waren samen aan het winkelen, maar zijn aandacht werd daarvan afgeleid. Minstens een uur sprak ze over hel en verdoemenis. Ziekten, plagen en oorlogen in de wereld, zouden het einde der tijden aankondigen. Zij wilde zo veel mogelijk mensen bekeren, voordat het te laat was. Dat sprak hem aan.

“Heb je gehoord?” had hij me daar in de Action gevraagd. Ik had er inderdaad iets van meegekregen. Gods toorn was niet wat hij op dat moment nodig had, dacht ik. Hij kwam uit een depressie, begon juist weer wat plezier in zijn leven te krijgen. Ik kon hem een beetje opvrolijken, maar zij had hem met haar wijsheden per telefoon terug in mineur.

Ze bood hem ook hulp. Hij zat zonder werk en zou een sollicitatiegesprek gaan hebben, dat belangrijk was, omdat hij dringend betaald werk nodig had. Ze nodigde hem uit samen te gaan bidden voordat hij ging solliciteren. Hij ging erop in. Ik was er bij toen zij hem weer belde en ze bleken elkaar al jaren eerder gekend te hebben. Met een oude bekende gaan bidden om hem zekerheid te geven voor de sollicitatie leek niet veel kwaad te kunnen doen.

Ze vroegen samen aan god om een goede afloop van het sollicitatiegesprek, maar ze had ook benadrukt dat hij nederig moest zijn, dan zou god hem helpen. Vol geloof en nederigheid vertrok hij naar het sollicitatiegesprek zodat hij niet nerveus was. Maar aan goed onderhandelen over loon en werk gaf hij geen aandacht. Hij werd met al zijn nederigheid direct aangenomen voor slecht betaald ongezond zwaar werk. 

Hij was dankbaar en bezocht haar opnieuw, om samen te gaan bidden en god te danken. Zo hernieuwden ze hun contact. Hij bezocht ook de kerk waar Kokkie nu zelf heen ging. Eerder had ze andere kerken geprobeerd, maar dit zou volgens haar de ware zijn. Hij vertelde me dat allemaal al. Maar hij vertelde me niet alles. Nog niet.

Wat hij me nog niet toevertrouwde, hoorde ik van Kokkie.
Als oude vrienden hadden ze ook besproken hoe hun leven verlopen was, na hun vorige contact jaren geleden. Beiden hadden ze ondertussen hun partner verloren. Daar moest hij niet om treuren, vond Kokkie. Leven en dood waren beslissingen van god. Dat gebeurde altijd met een goede reden.
Kokkie had inmiddels een nieuwe partner, op haar verzoek gezocht door de kerk. Ze was hertrouwd.
De speler vertelde dat hij nu contact had met een lieve vrouw, maar die was ongelovig en wilde niet trouwen.
Kokkie raadde hem aan ook een partner te laten zoeken via de kerk.
“Je moet niet zelf zoeken. Laat het over aan god. Die weet wat je nodig hebt.”
Dat vertelde Kokkie. Ze dacht dat het wijsheid was.

Hij had me dat niet verteld. Kokkie vertelde het me wel. Dat was veel later. Ze ging me huwbare mannen in de kerk wijzen en waarschuwde mij, dat de saxofonist al iets met een vrouw had. Een ongelovige vrouw, die niet wilde trouwen. Maar inmiddels was hij gedoopt en god zou hem een vrouw geven die volgens de regels van de kerk leefde. Dan zou hij rustiger worden en god dienen.
Ze raadde mij aan het zelfde te doen.
Ik heb het afgewezen, maar hij niet, zou me later blijken.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Karin Bloemen)