Coco jaagt bij maanlicht. Hij laat zijn prooi vaak weer lopen. Het gaat om de jacht, niet om voedsel. Boris jaagt als Coco slaapt. In de volle zon of stromende regen, langs de sloot of in het veld.
Soms nemen ze wat mee naar huis. In de tuin, voor de deur, of op hun eigen bord, kun je de lijkjes dan zien liggen. Voor een lekker hapje ruilen ze het graag. Een dode muis ben ik ook al in mijn bed tegen gekomen en soms laten ze hun levende prooi in huis los.
Ze vangen van alles. Muizen, mollen, muskusratten. Zahra maakt vooral jacht op vlinders en kevers. Ze kan fanatiek achter een vallend blaadje aangaan en kwam ook eens een pluizig haarelastiek brengen.
Vandaag heb ik geen idee wat Coco trots kwam brengen. Het leek op de staart van een blauwe angora kat. Maar het was korter en donker glanzende kraaloogjes kwamen uit de grijze pluisvacht kijken. Het trippelde weg op korte pootjes die door een lange pluizige vacht aan het zicht waren onttrokken. Geen snuit, geen staart, geen oortjes te zien.
Tien centimeter lang, vier centimeter hoog. Met pluizig grijze vacht, korte pootjes, kraaloogjes. Het leefde. Ik zag het lopen. Maar wie weet wat het was?
Update:
Na jaren denk ik het antwoord gevonden te hebben: Een Syrische hamster.
Maar dan nog langhariger, zodat de oortjes niet te zien waren en verdwenen in het lange pluizige haar.
Vlierbloesem 