Rijstkoker

Bij het opladen van de telefoontjes zag ik dat er een gemist bericht was. Terug bellen stelde ik uit. Het zal een uur of 1 in de middag zijn geweest, dat iemand belde op mijn vaste lijn en ik opnam. De saxofonist vroeg hoe het met me ging en ik zei dat het goed ging.

“Weet jij waarom Kokkie die rijstpan niet terug geeft?”
Het was me opgevallen dat ze zijn rijstkoker en zijn bestek in huis had. Vreemd vond ik dat, want dat zijn dagelijks gebruikte dingen.
Hij had haar zijn pan uitgeleend, vertelde hij, maar ze gaf het niet terug.

Het kerkzaaltje was al maandenlang gesloten. Het werd verbouwd. Hij had mijn e-mail gezien, waarin ik had gemeld dat het gebouwtje dicht was. Daarna had ik niets van hem gehoord. Met Kokkie had ik nog wel contact, vooral omdat ze met van alles hulp nodig had en er weinig anderen waren die haar konden en wilden helpen.

Ik belde haar en vroeg naar die pan. Ze vertelde dat zijn rijstkoker in het kerkgebouw was blijven staan, waar ze niet in kon vanwege de langdurige verbouwing. Ze dacht dat de werklui die pan hadden meegenomen of weg gegooid. Ze kon hem die pan niet teruggeven. Ze zat er over in en had geen geld een nieuwe te kopen.

Ik bracht de boodschap over. Hij vroeg of ze er zo slecht voor stond, financieel.
“Ja. Ik heb hun financiën bekeken. Zij verdient weinig en haar man niks. Ik heb ze geholpen eten van de voedselbank op te halen, want zij werkt en hij kan geen zware tassen tillen. Ik heb haar nu voorgesteld een rijstpan te zoeken in de kringloop, daar heb ik die dingen vaker gezien.”
“O ja, dat kan ik ook doen. Een tweedehandse kopen. Misschien kunnen we samen gaan kijken. Ik wil daar wel weer eens samen zoeken, een beetje rondlopen en kijken. Dat vond ik leuk.”

Hij vroeg hoe het ging met die man die mij als huwelijkskandidaat was aangeboden.
“Die is naar Suriname.”
“Met vakantie?”
“Nee, daar woont hij. Hij was hier met vakantie. Zijn vrouw is dood en hij is op zoek naar een nieuwe. Nou, succes er mee.”
“En jij?”
“Ik doe gewoon mijn dingen, tegenwoordig ga ik soms naar een kerk. Het gebouwtje hier is gesloten. Je kunt daar niet meer naar toe. Daarom gaan Kokkie en haar man kerken bezoeken in andere dorpen en steden. Daarbij willen ze mij graag mee.”

“Heb jij wat met die man?”
“Nee, geen interesse.”
“En hoe sta je tegenover mij?”
“Jij bent niet beschikbaar.”
“Hoe dat zo?”
“Jij wil trouwen met een vrouw van de kerk. Ik ga niet trouwen, zoals je aldoor al hebt geweten. Of ik naar een kerk ga wil ik niet van jou laten afhangen. Dat staat los van jou.
En jij was een lieve man, maar je bent gemeen geworden. Die rare woede aanvallen van jou. Ik wil dat niet.”
“Maar dat ligt toch achter ons?”
“Is dat zo? Heb jij jezelf leren beheersen? Want dat is een probleem waar je wat aan zal moeten doen.”
Hij zei spijt te hebben van de onenigheid tussen ons.
“Ik zat fout, ik weet het. Het spijt me. Maar ik wist niet hoe ik je dat moest zeggen. Ik heb gebeden. Ik wist niet wat ik kon doen. Ik heb het aan god gelaten.”

https://youtu.be/2-7aQ5IhbRA?si=Xaqq-B6LFlfQu0jR

Hij had mijn e-mail gezien, waarin ik had gemeld dat het gebouwtje dicht was.
“Ik kom niet meer, want ik kan niet. Ik heb geen werk en verdien nu geld met spelen. Ik wordt gek van alle telefoontjes. Kokkie, Sjamaan, de gitaarvrouw en haar man sturen steeds berichten, ‘wanneer kom je weer’. Maar ik kan niet. Soms zou ik willen dat ik niet gedoopt was.”

“Waarom? Ik dacht dat je het graag wilde.”
“Ja. Maar het geeft ook, hoe noem je dat? Ik vind het juiste woord niet..”
“Verplichtingen?”
“Ja, ik moet naar de kerk komen en tienden betalen. Dat doe ik niet meer.”
Hij had 3x betaald maar deed dat niet meer omdat hij geen werk meer had.
“Dat is dan helemaal volgens de regels. 10% van nul is niks. Als je geen inkomen hebt, betaal je geen tienden. Daar moet jij je niet schuldig over voelen, dat is volgens de regels.
Naar de kerk komen hoeft ook niet. Die kerk is gesloten.
Dat gebouwtje is dicht. Het wordt verbouwd en geschilderd. Dat duurt langer dan verwacht. Je kunt er dus al een hele tijd niet naar toe. Daarom gaan de anderen ook niet. Het kan nu al een tijd niet, dus je bent al geëxcuseerd. De anderen gaan naar andere kerken en niet allemaal naar de zelfde. Je kunt zeggen dat je ergens naar de kerk gaat in de plaats waar je bent.”

“Ik weet niet meer wat ik ze moet zeggen. Ik heb al zo veel verzonnen.”
“We gaan nu allemaal ergens anders heen en een deel gaat nu gewoon niet. Zolang het gebouwtje dicht is komt niemand daar.”

“Wat doe jij nu?”
“Ik ben nu aan het bellen met iemand.”
“Ga je naar een kerk bedoel ik.”
“Ik ga soms mee met Kokkie. We hebben familie van haar bezocht en ook kerken in andere plaatsen. Lilly bedenkt waar ze heen wil en regelt vervoer. Dan vraagt ze mij mee.”
“Hoe gaan jullie dan?”
“Verschillend. Sjamaan en Veganist hebben ons gereden, we zijn met de taxi gegaan en met de bus en de trein. Zij en haar man gebruiken speciaal vervoer voor minder valide mensen en ik kan gratis mee als begeleider.”
“O, dat is mooi. Ik werd gek van al die ritten. Ze wilde steeds maar dat ik voor haar reed en ik heb daar de tijd niet voor.”
“Dat kun je dan toch gewoon zeggen? Ik kan niet, ik heb geen tijd. Ze vraagt mij ook steeds te komen en dingen voor haar te doen. Soms zeg ik nee, ik moet ook nog wat in mijn eigen huis doen. Ze vindt dat vervelend, maar ik zeg gewoon nee.”
“Dus dat doet ze ook bij jou? Steeds maar bellen en vragen dingen te doen. En dan wil ze je ook nog vasthouden. Ze laat je niet gaan.”
“Ja, ik denk dat ze zich een beetje alleen voelt. Ze heeft niet veel aan die man.”

“Werkt die man? Heeft hij inkomen?”
“Ik denk het niet. Alleen zij heeft werk. Ze heeft geen opleiding en spreekt nauwelijks Nederlands. Dus ze kan niet veel verdienen en ook niet makkelijk ander werk vinden.”
“Waarom ze die oude man koos? Wat heeft ze er aan? Het is alleen maar een last. Ik denk, eigenlijk ben ik beter zo. Ongetrouwd.”
“Dat heb ik je wel eens gezegd. Je kunt beter zelfstandig blijven en niet afhankelijk van elkaar. We kunnen alles doen wat we zelf willen, zonder last van alle wetgeving die gekoppeld is aan een huwelijk. Als de relatie goed is, dan is die ook goed zonder registratie bij de overheid. Als de relatie niet werkt, dan stop je er mee zonder dat je meteen dakloos bent. Of je nou huurt of in een koophuis woont, je bent je zelfstandige woonruimte kwijt als je trouwt en staat op straat als je gaat scheiden.”

“Ik wilde trouwen maar dat lukt me niet. Eén vrouw voor het hele leven. Dat is wat ik wil. Maar ik denk wel eens dat wij het toch goed hadden samen. Ik vond het fijn als je er was. Je geeft rust. Gewoon in elkaars gezelschap zijn. We hebben goed met elkaar geleefd.” vertelde hij op een rustige toon, maar ineens hoorde ik hem roepen: “Oooooh! Wat is dat? Mijn hele broek wordt nat.”
Ik moest lachen. Hij ging zachtjes pratend verder: “Ik heb nu al zo lang geen seks gehad. Ik mis het. Kunnen we niet af en toe een beetje seks hebben samen?”
“Misschien wel, maar als je dan ineens weer heel religieus gaat doen en zegt dat het van god niet mag, dan werkt het niet.”
“Nee, dat ga ik niet doen.”
“Je wilde niet meer aangeraakt en dan werkt het voor mij niet.”
“Ik was zo bang iets verkeerd te doen.” 

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Dan Vasc)