“Goede morgen, alles goed?” hoorde ik zeggen.
“Goed, een beetje warm. Slaperig, ik ben net wakker. Ik drink koffie met de cake die jij me gaf. Hoe is het met jou?”
“Niet goed.” klonk het uit de telefoon.
“Wat is er mis? Kan ik je ergens mee helpen?”
“Je hebt geen houtlijm meegenomen, gisteravond.”
“Niet aan gedacht. Wanneer wil je het hebben?”
“Je kunt het ook zaterdag meenemen.”
“Dat is goed.”
“Hoe is die telefoon? Werkt het goed?”
“Ik denk het wel. Ik moet de chip wisselen en het instellen op mijn wifi. Dat heb ik nog niet gedaan.”
“Waarom heb je die telefoon meegenomen?”
“Die heb je me gegeven.”
“Wanneer?”
“Gisteren.”
Dit verontrustte me. Zou hij dat niet meer weten? Een probleem met zijn korte termijn geheugen?
“Jij pakt het zomaar mee.”
“Maar jij gaf het me. We hebben samen bestanden er af gehaald, daarna heb ik alle contacten nog één voor één verwijderd. Je hebt gecontroleerd dat de betaalfunctie eraf is.”
“En dan stop je het gewoon maar in je tas?”
“Ik begrijp je niet meer. Ik kreeg die maaltijden uit je vriezer en de cake en snoepjes en dat telefoontje. Wat is ineens het probleem?”
Zijn hele schedel heeft open gelegen bij dat verkeersongeluk. Een groot litteken laat nog steeds zien hoe beschadigd hij werd. Het is netjes dichtgemaakt, maar er kan een flinke beschadiging zijn, die functionaliteit heeft aangetast. Geheugen en beheersing van emoties kunnen door een hersenbeschadiging zijn verminderd. Het kan stemmingswisselingen veroorzaken.
“Waarom heb je niet betaald?”
“Je vroeg er geen geld voor. Ik dacht dat je het cadeau deed.”
“Waarom zou ik jou die telefoon cadeau doen. Dat is een dure telefoon.”
“Het is heel gewoon om een oude telefoon weg te geven. Ik heb wel vaker een overbodig geworden toestel van iemand cadeau gekregen, ik vond dat niet vreemd en ik heb jou ook wel eens iets gegeven.”
“Koop zelf een telefoon. Je bent verschrikkelijk om zomaar die telefoon te nemen. Elke Surinamer zou gezegd hebben wat wil je er voor hebben.”
“Ik ben niet verschrikkelijk.”
Hij verbrak de verbinding.
Even later belde hij weer.
“Ik ga je nog even bellen. Neem zaterdag die telefoon mee. Die telefoon is veel beter dan al die kleine dingen van jou. Die gaat hier blijven.
Je kan alles van jou terugnemen. Ik heb er niet om gevraagd. Je neemt alles. Ik wil niets van jou hier hebben.”
We hebben elkaar vaak eten gegeven. Ik heb hem ook wel eens iets anders cadeau gedaan. Kleine en grote dingen, soms iets dat hij nodig had soms zomaar iets. Ook spullen die hij gebruikte bij zijn optreden. Voor hem belangrijk en van veel grotere waarde dan zijn oude overbodige telefoon.
Hij wilde niet luisteren, niet verder spreken.
“Je gaat alles terugnemen en die telefoon blijft hier dan maar liggen.”
Ik wist niet of hij besefte wat hij deed, of zijn verstandelijk vermogen was aangetast, of dat hij opzettelijk een probleem wilde creëren. Maar misschien was hij simpelweg te gierig om iets te kunnen geven en te hufterig om zich vriendelijker uit te drukken.
“Er zijn wel meer mensen die hun oude telefoon weggeven. Dat is niet vreemd.”
“Jij bent zakelijk. We hebben afspraken. We hebben een zakelijke overeenkomst en dat is het. Jij bent de tweede vrouw die dat doet.”
Ik had geen idee waar hij het nu weer over had, maar meer uitleg kreeg ik niet.
Zoals hij het nu wilde, zou ik zijn oude telefoontje tijdens een bijeenkomst van gelovigen gaan teruggeven en dan zou hij mij teruggeven wat ik hem had gebracht. Ik zag het voor me, zoals ik dan dat telefoontje uit mijn tas zou pakken en hij een paar keer naar de auto zou moeten lopen om alles wat ik hem had gegeven te gaan halen, want sommige dingen waren klein en andere waren groot en opvallend. Misschien zou dat wel goed zijn, omdat het hem iets duidelijk kon maken, dat hij kennelijk nog niet had begrepen.
Maar dat kwartje zou niet snel gaan vallen en ik twijfelde op dat moment, of hij in staat was te begrijpen wat hij deed.
(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Dan Vasc)
Informatie over mogelijke gevolgen van hersenletsel: https://www.hersenletsel-uitleg.nl/gevolgen-per-hersengebied/frontaal-kwab-voorhoofdskwab#prefrontaal
Ach toch nog geen eind goed al goed
LikeLike
Als het komt door het ongeluk dan is dat nog wel te vergeven dit irrationele gedrag. Als het een karaktertrek van iemand is dat moeilijker te vergeven zeker omdat het niet de eerste keer is dat je op deze nogal kwetsende manier behandeld word. Mij lijkt het dat hij professionele hulp nodig heeft .Johmar
LikeLike
He he, getsie. Ik had juist het idee dat het nu voortaan bergop zou gaan.
LikeLike
Heb je wel eens richting FTD gedacht?
LikeLike
Dat is ook een mogelijkheid.
LikeLike
De hersenbeschadiging is nieuw voor mij.
Is dat de verklaring van zijn gedrag?
Ik blijf hier lezen.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Hij heeft me verteld van dat auto ongeluk, waarbij zijn schedel werd beschadigd. Het heeft een groot litteken achtergelaten. Hij heeft sindsdien last van migraine aanvallen die hem dagenlang volledig uitschakelen. Dat wist ik. Hij is zich daarvan bewust en hij heeft het me verteld.
Maar er kan meer schade zijn, waarvan hij geen weet heeft, maar die wel zijn gedrag kan beïnvloeden.
LikeLike