Met twee bier kwam de speler tussen ons in zitten.
“Jij ook een biertje?” vroeg hij mij naar het antwoord dat hem al bekend was.
“Nee, ik lust geen bier.”
“Zij drinkt geen alcohol. Ik meestal ook niet. Maar vandaag lust ik het wel.”
“Een koel biertje is lekker” zei de predikant “Het is warm” en hij nam een slok.
“Zij drinkt water. Ze is puur. Vlierbloesem is een gestudeerde vrouw. Ze is universitair opgeleid. Ze weet veel.”
De predikant vroeg naar mijn opleiding en het werk dat ik had gedaan.
De saxofonist glom van trots.
“Ik zit hier goed, tussen een predikant en een hoogleraar in.”
“Ik ben geen hoogleraar.”
“Vlierbloesem is gepensioneerd. Ik moet mijn Surinaamse pensioen op tijd aanvragen. We kunnen volgend jaar misschien op vakantie naar Suriname om mijn pensioen te regelen en mijn grond te verkopen. Suriname is een mooi land, maar ik wil er niet meer wonen. Nederland is een modern land. Daar hou ik van.”
Hij pakte een fles uit de koelkast. Schonk een glas voor me in.
“Dit is een Surinaams drankje, zonder alcohol. Probeer of je het lekker vindt.”
Het was lekker.
“Proost op de mooie Vlierbloesem.”
“Proost.” De predikant en hij dronken eerst op mij, daarna op de jarige.
“Ze heeft me uit een diepte gehaald. Het ging niet goed met me, maar zij steunde me.”
“Nu gaat het beter. Je ziet weer toekomst.”
“Ja, prijs de heer. Ik ben dankbaar. God is goed.”
“Amen” en het biertje van de predikant was op.
Andere gasten druppelden binnen.
Zijn familie was een gemengd Surinaams Nederlands gezelschap. Er waren bekende gezichten bij. De één werkte bij de supermarkt, een ander woonde in de buurt. Uit Suriname overgekomen familie had de hele Nederlandse schoonfamilie meegenomen. Al snel was de huiskamer vol. Banken en stoelen waren bezet, ook de tuinstoelen die binnen gehaald waren en een keukentrapje was als stoel in gebruik genomen. Kinderen waren op de vloer gaan zitten, ik gaf ze de kussentjes van de bank. Youtube zorgde voor muziek, tot begon te vervelen dat het algoritme steeds maar het zelfde liet horen. De kinderen begonnen te klieren. Ik gaf ze de afstandsbediening van de TV om kinderfilmpjes te zoeken.
De speler schonk mijn glas weer vol.
“Ik wilde een sixpack kopen, maar Vlierbloesem zei dat ik de aanbieding van 10 bier moest nemen.”
Eén van de gasten prees me daarvoor en bood me een biertje aan.
“Nee, dank je. Ik lust geen bier.”
“Je drinkt het zelf niet? Dan moeten we je nog meer waarderen.”
Hij gaf het blikje aan zijn vrouw. Die stopte het in haar tas.
Hij bood me een shotje aan, wat ik ook niet hoefde, dat ging de zelfde weg.
“Jij hebt nog niks te drinken”, riep hij naar zijn vrouw, gaf haar nog een bier en zei “Drink”. Nu dronk ze wel. Er werd jenever bij het bier geschonken.
Haar tas werd steeds zwaarder en niet alleen met drank gevuld.
Gasten zochten verkoeling in de achtertuin. Ook de straat voor de deur van de woning stond vol mensen. Het bier raakte snel op zodat iemand meer ging kopen. Ik hoorde auto’s starten en rijden, deuren klappen, flesjes rinkelen.
Iemand liep met een koptelefoon naar buiten.
“Wat ga je daar mee doen?” vroeg de filiaalmanager van de supermarkt en liep hem achterna.
Een stapeltje kleding ging de zelfde kant op.
“Waar is je tasje?” vroeg de speler mij. “Hou het goed bij je.”
Hij wilde dat ik binnen bleef en goed keek wat er gebeurde.
“Niks zeggen, alleen opletten. Jij bent onderzoeker. Bekijk het als een wetenschapper.“
Zelf liep hij naar buiten, voegde zich bij het groepje dat op straat stond.
Er werd druk heen en weer gelopen. Achteraf bleek veel uit het huis verdwenen.
“Heb je gezien? Zo ging het ook na de dood van mijn vrouw. Het was druk met veel mensen. Goede mensen maar ook die alleen maar kwamen eten, zuipen en stelen. Ik was kapot en bleef alleen achter met verdriet en schulden. Nu heb ik goed gezien, wie vriend is en wie niet. Ik vraag ze nooit meer.”
Nog weken later greep hij mis bij het aankleden.
“Waar zijn die schoenen? Waar is dat jasje? Mijn goede broek? Hebben ze ook meegenomen.”
Hij zocht een CD, die er niet meer was. Kreeg Youtube niet meer gestart.
“Wat is dat? Ik ben een heleboel zenders kwijt van die TV.”
De internetkabel naar de TV en klein spul van zijn stereo installatie ontbraken.
Zelfs twee fietsen bleken verdwenen.
“Dat ruimt op. De doos met spullen om naar Suriname te sturen is ook weg. Dat scheelt me de verzending.
De goede instrumenten had ik weggeborgen. Die kapotte saxofoon heb ik gegeven. Veel bestek is er niet meer, maar dat bestek van jou heb ik nog niet uitgepakt, dat is gebleven. Die mensen hoef ik niet meer te zien.”
(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Jonna Frase)
Vlierbloesem 
Met zulke vrienden (en familie) heb je geen vijanden meer nodig.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat als je te kwetsbaar bent, je verkeerd volk aantrekt.
Dergelijk gedrag heeft trouwens vaak ook weer met een gebrekkige hechting te maken. Dit gedrag komt trouwens bij meerdere mensen in zijn omgeving terug. Zijn zoons, zijn zogenaamde vrienden (of familie?).
Misschien een familie ding?
LikeGeliked door 1 persoon
En het christelijk idee, dat je altijd moet vergeven, zelfs als je keer op keer slecht bejegend wordt.
LikeGeliked door 1 persoon
Het waren niet alle gasten die dat gedrag vertoonden.
Daarom wilde hij dat ik er op lette, zodat we erover konden praten, wie het waren die dit deden.
LikeLike
Een leuke jeugd heeft hij niet gehad en hij heeft gebroken met een deel van zijn familie. Hij heeft nog de littekens op zijn lijf die resultaat zijn van onprettige familierelaties.
LikeLike
Wat een manier om er achter te komen wie je vrienden zijn. Ik heb maar een hele kleine vriendenkring en zie een groot deel van mijn familie niet meer . Maar de mensen met wie ik nog omga daar weet ik wel van dat ik ze voor 100 % kan vertrouwen. Johmar.
LikeGeliked door 1 persoon
En met wie je niet meer omgaat, die hebben in hun gedrag laten blijken, dat je beter niet meer met ze te maken kunt hebben?
LikeGeliked door 1 persoon
Als iemand je zonder uitleg ineens als een blok laat vallen na jaren vriendschap dan zegt dat genoeg toch? Of familie die als jij geen moeite doet dan ook maar niks laat horen?Johmar
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een rare mensen. Komen ze op verjaarsvisite, stelen ze alles waar ze aan kunnen komen. Ik vind dit schokkend. Dit was toch familie, niet die kerkmensen ? Dit heeft helemaal niets met de Surinaamse cultuur te maken, zoals iemand hier suggereerd. Wat een zootje idioten zeg.
Maria
LikeGeliked door 1 persoon
Lezers kunnen niet weten of dit iets met de cultuur te maken heeft. Daarom heb ik in reactie duidelijk gemaakt dat dit niet in de Surinaamse cultuur past. Dit keer was het ook niet het kerkelijk deel van de bezoekers die kwam stelen. Misschien bezochten ze ook een kerk, dat is mogelijk, maar ze waren niet uitgenodigd vanwege kerkelijke connecties. Er waren ook mensen die een animistische godsdienst aanhangen, die in Suriname ook als godsdienst erkend is.
LikeLike
Ja…triest…verdrietig. Maar je kunt het maar beter zeker weten. vr.gr. Marle
LikeGeliked door 1 persoon
Nou dat is ook een manier om te declutteren 😁. Waren er bij dat ontuig niet ook mensen van de kerk die zo bezig waren ? Als dat soort gedrag in zijn milieu normaal moet zijn dan snap ik waarom hij zich zo aangetrokken voelt tot een kerk waar ge pretendeert wordt dat er strakke regels zijn ,opgegeven door een heel strak opperhoofd. Je moet toch weten waar je aan toe bent.
Ik ga nu steeds meer snappen. Ook actief geweest in een kerk gemeenschap waar losse handjes en ander maf seksistisch gedrag normaal was van uit een zekere cultuur. Ik werd uiteraard voor racistisch uit gemaakt omdat ik vind dat dat de gemeenschap ondermijnde.
Haha. Een vrouw mocht niet in de keuken komen want die kon wel eens ongesteld dus onrein zijn. Daarom mocht een vrouw ook geen pastor zijn en de hosties uitdelen.
Ik zei dan straight ; Ik ga er van uit dat mensen hun handen wassen als ze van de plee komen. Nadat ze de boel verwisselde hebben. En ook de pastoor als hij aan zijn snikkel gezeten heeft na het plassen of wat hij er ook mee heeft gedaan.
En met homo,s wilde ze al helemaal niet samenwerken.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit was geen normaal gedrag. Niet volgens de normen van de cultuur. In Suriname loop je het risico dood of invalide geslagen te worden als je dit doet. Maar er zijn mensen die het niet kunnen laten.
Hetzelfde was hem eerder overkomen, maar dat was toen hij net uit het ziekenhuis kwam en nog moest revalideren. Hij twijfelde aan zijn waarneming van destijds. Nu had hij het bij vol bewustzijn opnieuw gezien en ik zag het ook. Nu had hij zekerheid.
LikeGeliked door 1 persoon
@Anoniem van 1 uur geleden. Dat gebeurde in Nederland ook op de boerderijen. Tijdens slachttijden mochten vrouwen en meisjes die hun maandstonde hadden niet in de keuken of elders bij het geslachte vlees om dezelfde reden. Zal wel gestopt zijn bij de wisseling naar grote slachthuizen, zo na de tweede wereldoorlog. Zal ook wel in heel (west) Europa zo zijn gegaan.
LikeGeliked door 3 people
Ik ben die anoniem Geeske dan maar . Ja ik weet het. Kom zelf van een boerderij . En idd dan mocht je niet eens wecken. Want dan bedierf het. Tja mag je ook eens vrij af van wat klusjes. 😏
Ik kon er alleen niet in mee in die gemengde gemeenschap als anderen de volgende dag , heel oude witte vrouwen of die homo,s , dan wel voor de rotzooi die er gemaakt werd ,en die was erg, op mogen draaien. Dat kon en mocht dan wel.
LikeGeliked door 2 people
In de jaren zestig en zelfs zeventig mocht dat nog niet. Wecken en inmaken. En bij de slacht helpen om het te verwerken. Maar ja toen reden wij ook nog met paard en wagen. Om te hooien en mest uit te rijden en manden met aardappels te vervoeren . Of het graan . Of het strand hout . Of met de arenslee.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat triest.
LikeGeliked door 1 persoon