Defect

Een tweedehands auto kopen is altijd een gok. Ik kende het model, binnen en buiten leek alles in orde op wat schoonheidsfoutjes na. Een proefrit ging goed, maar na aankoop zouden er altijd nog defecten kunnen blijken.

Krassen en een deuk vond ik niet zo’n probleem. De zoon van de eigenaar was begonnen het plaatstaal op te poetsen. De krassen vielen extra op door tandpasta, die bedoeld was om de krassen glad te polijsten. Ook op de koplampen had hij zijn best gedaan. Waar deuken waren weggewerkt stond het plaatwerk niet helemaal strak. Waar de lak nog in orde was, vond ik dat geen probleem, maar beschadigde lak zou ik moeten bijwerken om roestplekken te voorkomen.

Belangrijker vond ik, dat het voertuig technisch in orde was. Rijden, remmen en automatisch schakelen, dat werkte allemaal goed. Automatische versnelling vond ik handig, maar als ik zou willen kon ook handmatig geschakeld.

Aan de reactiesnelheid begon ik al goed te wennen. Remmen en gassen moest heel rustig, anders werd deze auto een racemonster. Waarschijnlijk met bijbehorend brandstofverbruik. In de handleiding stond dat de bestuurder rustig moest optrekken en de auto zelf vaart laten minderen door gas terug te nemen. Remmen hoefden maar heel lichtjes aangeraakt als er gestopt moest worden. Flink op de rem trappen diende alleen voor een noodstop.

De handrem werd na parkeren automatisch aangetrokken en bij wegrijden weer los gemaakt. Het paneel van de boordcomputer meldde of de parkeerrem los was of aangetrokken. Maar de handrem kon ook ouderwets met de hand bediend. De handle die daarvoor diende, trok aandacht met een rood lampje. Ik wist niet of dat duidde op een aangetrokken rem of juist niet, maar het leek niet in orde dat het lampje altijd bleef branden.

Alle elektronica testen was lastig. Ik kende niet alle opties waarmee dit model was uitgevoerd. Het voelde als een cadeautje, dat de zijspiegels bij deze auto weer elektrisch verstelbaar en inklapbaar waren. Bij de old-timer was dat lang geleden ook mogelijk geweest. Ik miste het open dakje van de oude auto, maar de airco was erg luxe uitgevoerd. ‘Climate control’ zorgde voor de gewenste temperatuur, per zitplaats instelbaar. Ventilatie kon naar keuze met rondgepompte lucht van de cabine, of met frisse lucht van buiten, waar het natuurlijk ook niet altijd zo fris zou kunnen zijn.

Bij regen werkten de ruitenwissers vanzelf. Werd het buiten donker, dan gingen de koplampen automatisch aan. Ging na een wolkbreuk het zonnetje schijnen, dan was de verlichting weer uit. Een lege accu door vergeten verlichting hoefde me niet meer te overkomen, want daar dacht de auto zelf aan. Na parkeren werd buitenverlichting uitgezet en ging de binnenverlichting aan. Een zacht muziekje verraadde dat ergens een radio of iets dergelijks in deze auto verstopt was, maar die zag ik nergens. Na uitstappen herinnerde een knipperlichtje er aan de deuren af te sluiten door op een knopje te drukken.

Naarmate ik meer aan de jonge auto begon te wennen, vond ik het een genoegen er mee te rijden. Het voelde comfortabel. Het was er nooit te koud of te warm. De ramen bleven nooit lang beslagen. Alles werkte probleemloos.

Er waren veel knopjes waarvan ik de toepassing moest zoeken in het boekje en op het internet. Tijdens het rijden kon de cruisecontrol aan en uit gezet, maar om het hele systeem aan en uit te zetten diende een knopje onder het dashboard. De anti-slip correctie kon daar ook uitgezet. Ik had nog niet alle functies ontdekt.

Een volle tank was een flinke uitgave. De old-timer had ik de laatste jaren ook niet meer helemaal vol gegoten. Als ik de nieuwe auto tankte voor een paar tientjes gaf het streepje op het dashboard aan dat er nog een klein beetje benzine was, want de capaciteit was groot. Het aantal liters kon ik er niet aan aflezen. Raakte de tank echt leeg, dan ging de auto waarschuwen met een piepje en was het balkje helemaal blanco.

Soms lichtte een symbooltje op in het dashboard. De betekenis moest ik opzoeken in het boek. Herinnering aan de veiligheidsriem was al snel duidelijk. Er was een waarschuwing bij te snel genomen bochten. Bij slipgevaar werd een automatisch uitgevoerde stabilisatie correctie gemeld met een symbooltje en een piepje.

Zo’n piepje hoorde ik op een avond, terwijl een onbekend symbooltje knipperde. Heel even. Ik reed rustig op een recht stuk weg. De waarschuwing verscheen die dag niet meer. Maar later kwam het steeds terug. De betekenis was lastig op te zoeken omdat het heel even tijdens het rijden verscheen. Maar wel steeds vaker.

Dat piepje hoorde ik vaker tijdens het rijden, zodat ik naast de handleiding ook het internet raadpleegde. Op een forum waarschuwde een monteur me dat ik de auto grondig moest laten nakijken door de vakgarage. Dat leek me overdreven. Maar tijdens een rit verscheen ineens in grote letters STOP. In het dashboard knipperde vervolgens de melding SERVICE.

Kennelijk wilde mijn nieuwe auto naar de dealer terug. Ik besloot dat het ding eerst maar eens naar huis moest rijden om te parkeren achter mijn woning naast de old-timer die gelukkig nog niet was verkocht.

https://youtu.be/k13sZJlJ6Ag?si=NqzISWF_VuulBPrT

De symbooltjes zocht ik via internet op, maar voor de meldingen SERVICE en STOP vond ik geen andere uitleg, dan dat ik er mee naar de merkgarage moest. Er waren verhalen te lezen over ingrijpende en dure reparaties, maar de auto deed verder alles goed. In gebruik wees niets op een mankement.

Na een paar dagen besloot ik weer te rijden en de melding bleef weg. De saxofonist vertelde dat anderen doorreden na meldingen. De muzikanten haalden elkaar wel eens van een verzamelpunt op en hij had al vaak meegereden in een auto met allerlei foutmeldingen. Op gebruikersfora las ik ook dat het meldingsysteem zelf allerlei onzin meldingen kon veroorzaken en alleen de dealer kon een melding verwijderen na reparatie, zodat na eigen reparaties de foutmeldingen bleven.

De speler moest lachen, toen ik de handleiding had meegenomen om die door te nemen. Zelf kende hij ook niet al die lampjes, knopjes en symbooltjes.
Onderweg terug naar huis kwam die melding er weer:
STOP en SERVICE maar nu ook de tekst DEFECT BRAKESYSTEM.

Dat vond ik serieus genoeg om uit te zoeken op welke mankementen dit kon wijzen. De adviezen liepen flink uiteen en varieerden van: ‘Breng die auto maar naar de sloop’, tot ‘kijk even naar het reservoir van de remvloeistof’.
Dat laatste leek makkelijk te doen en niet erg kostbaar.

De old-timer had een remolie tankje waarvan het niveau jaarlijks moest worden gecontroleerd en bijgevuld, volgens de handleiding. Dat spul had ik in huis. Ik zocht uit, of beide auto’s de zelfde specificatie van die vloeistof gebruikten. Vooral bij de old-timer was het reservoir moeilijk bereikbaar. Om het te kunnen vullen waren gecompliceerder pompsystemen in de handel, ooit door mijn overleden vriend aangeschaft, om te ontdekken dat daarmee het reservoir van de old-timer niet werd bereikt.

Hij had een lege pompflacon voorzien van een slangetje, waarmee het wel lukte. Dat was bij de ontruiming van zijn huis verdwenen, maar ik kon zelf ook een geschikte flacon vinden en gelukkig was het tankje remolie dat ik in huis had voor beide auto’s geschikt. Aanvullen van de remolie was bij de old-timer makkelijker dan ik had verwacht.

Daarna wilde ik de jonge auto ook even voorzien van die vloeistof. Maar dat viel tegen. In de handle voor het openen van de motorkap was geen beweging te krijgen. Ik bekeek een filmpje over het openen van de motorkap,zodat ik wist dat ik de goede handle had geprobeerd, die makkelijk zou moeten bewegen. Maar de motorkap sluiting zat muurvast.

Met veel geduld, een spuitbus WD40 en een waterpomptang lukte het me uiteindelijk de motorkap te openen, nadat het middel een hele dag had kunnen inwerken. Het kostte me nog een hele middag om er beweging in te krijgen. onder de kap bleek dat hier niet veel aandacht was besteed door vorige eigenaren. Ik veegde vuil, roest, boomblad en takjes weg. Poetste losse roest van de motorkap vergrendeling. Spoot er wat anti-roest middel op. Pakte de handleiding om er zeker van te zijn welk reservoir was bedoeld voor de rem olie en las dat ik dit aan de merkgarage diende over te laten.

Ik heb toch maar even gekeken naar alle vloeistoffen die onder de motorkap gecontroleerd moeten worden en zag dat die allemaal op een te laag peil stonden. Dat wees op verwaarlozing. Nooit olie en vloeistoffen gecontroleerd. Als dat geen schade had veroorzaakt, was het probleem makkelijk te verhelpen.

Die auto stond nu stil. De oude auto was in orde en nog niet verkocht. Daarmee kon ik olie en vloeistoffen gaan halen en het voedsel dat verdeeld moest worden.

(tekst © Vlierbloesem)
(video © The Engineers Post)