“Denk jij dat moslims duivels zijn?” vroeg de speler. “Zijn ze anti christen?”
“Mohammed erkende Jezus als profeet, maar geloofde niet dat hij de verlosser was.”
“Vervolging van christenen komt wel voor in islamitische landen.“
“Dat is vooral politiek. Volgens de religie verwachten moslims net als joden dat god ooit de verlosser naar aarde stuurt om de duivel te verslaan en gelovigen te redden. Christenen geloven dat de verlosser al is geweest en weer een keer zal terug komen. Er zijn veel overeenkomsten tussen die drie religies.“
Alles wat redelijk betaald werk zou kunnen opleveren had zijn aandacht.
“Joodse en islamitische gebouwen worden vaak bedreigd. Er worden mensen gevraagd voor de bewaking. Hier staat niet welk gebouw bewaakt moet worden, maar ze zoeken nachtwakers voor beveiliging van religieuze instellingen en overheidsgebouwen. Ik wil dat wel doen.”
Hij solliciteerde. Niet rechtstreeks, want de werving was uitbesteed. Hij reageerde via internet en werd uitgenodigd voor een gesprek.
Er was werk voor een nachtwaker binnen een overheidsinstelling, op niet te grote afstand van waar hij woonde, het uurtarief was aantrekkelijk. Een vervolgafspraak zou meer duidelijkheid geven, maar eerst moest hij bij de Kamer van koophandel “even een nummertje halen” vond de man van het bemiddelingsbedrijf. Het geboden bedrag bleek geen loon te zijn, maar het uurtarief dat zou worden betaald aan het bedrijf dat de speler zelf moest oprichten.
Hij zou als ondernemer geregistreerd moeten staan maar niet de vrijheid hebben zelf tarieven te onderhandelen. Het wervingsbureau stelde het voor alsof er na de inschrijving een hoger loon voor zijn werk zou worden betaald, dan wanneer hij zonder inschrijving zou werken in loondienst. Er werd niet duidelijk gemaakt, dat hij zelf de nodige voorzieningen, verzekeringen en belastingen zou moeten betalen. De instelling waarvoor hij zou gaan werken verzorgde dat niet.
Hij realiseerde zich niet dat hij na inschrijving zelfstandig ondernemer zou zijn, met alle daar bij horende verplichtingen. Ik vertelde hem wat aan het oprichten van een bedrijf vast zat. Financiële administratie, urenregistratie, zakelijk gereden kilometers, een boekhouding zoals de belastingdienst dat wilde zien.
“Jij weet toch hoe dat moet ?” was zijn reactie.
Ja, dat wist ik. Maar om het te gaan uitvoeren zou er veel tijd in gaan zitten. Om te beginnen moest hij de uren en auto kilometers noteren die hij aan zijn bedrijf in oprichting spendeerde. Ik installeerde bedrijfssoftware op zijn computer, zette de nodige rekenformules in een spreadsheet. Daarmee kon hij zelf aan de gang. Samen bezochten we de Kamer van Koophandel, waar hem nog eens kort werd uitgelegd wat de inschrijving betekende. Voortaan moest hij elke uitgave kunnen verantwoorden en bonnen bewaren. Hij zou klanten moeten zoeken en facturen moesten sturen en veel administratieve zaken regelen die hij nooit eerder gedaan had.
Het wervingsbedrijf had werk voor hem bij de overheid, dat nog niet zo lang geleden door ambtenaren werd uitgevoerd. In de neo-liberale opvatting moest werk in een overheidsinstelling gedaan door honderden kleine ondernemers. Elk personeelslid werkte als eenmansbedrijf. Iemand had de misvatting geïntroduceerd dat het werk zo goedkoper en efficiënter werd gedaan dan door ambtenaren met een arbeidscontract. Maar van al die mini ondernemingen wilde niemand in de nachtelijke uren werken. De speler had tegen nachtwerk geen bezwaar.
Er werden afspraken gemaakt. Hij moest een fitheidstest afleggen. Een introductie bijwonen. Een cursus volgen. Daarna kon hij beginnen. Maar een datum was nog niet bekend. Daar moest hij nog op wachten. Na een maand was er nog niks. De volgende maand ook niet.
Ondertussen waren reacties ontvangen op andere sollicitaties. Er moest geld verdiend worden, dus de snellere instelling moest voorgaan. Hem werd gevraagd zijn werkervaring te beschrijven, papieren in te sturen en een mooie motivatiebrief te schrijven. Dat deden we samen. Kennelijk deden we dat goed.
Hij kreeg een enthousiaste coördinator te spreken, van een religieuze instelling. De man was onder de indruk van zijn mooie brief en na een telefoongesprek volgde een bespreking op het hoofdkantoor. Daarna kon hij direct beginnen. De functie omschrijving was nog niet helemaal duidelijk, maar hij had nu toch weer werk in loondienst.
De overheidsinstelling die alle ambtenaren verving door kleine ondernemers werkte nog niet efficiënt genoeg om hem zelfs maar een startdatum te kunnen noemen. De religieuze instelling ging vóór.
Hij kreeg overdag een rondleiding. Daarna volgde zijn eerste nacht werk en kreeg hij al te horen dat hij na de proeftijd een vast contract zou krijgen. Na bedrijfsopleidingen zou hij een beter betaalde functie krijgen binnen die instelling. De coördinator was blij met hem en nodigde zichzelf uit voor een gesprek bij de speler thuis. Ook dat was goed verlopen, kreeg ik te horen. De man had zijn huis mooi gevonden. Het was netjes en schoon.
“Misschien had ik hem ook boven moeten laten zien?”
“Nee, hij kwam toch niet op inspectie? Hij kwam voor jou, het was geen koper die voor je woning kwam.”
Zijn functie omschrijving kreeg hij pas achteraf. De tekst waarop hij besloot te solliciteren was anders, maar de nieuwe functietitel klonk mooier en het zou beter worden betaald dan nachtwaker. Hoeveel loon hij in handen kreeg moest hij nog afwachten. Opnieuw had hij niets op schrift.
(tekst © Vlierbloesem)
(Muziek © Seal)
Vlierbloesem 
Het lijkt een terugkerend thema : solliciteren op vage functies met nog vagere arbeidsvoorwaarden. Het principe als iets te mooi is om waar te zijn dan is het dat ook. Bovendien is wat je uiteindelijk als salaris op je bankrekening gestort krijgt het enige wat van belang is, daar kun je je rekeningen mee betalen. Een mooie titel kun je aan alles geven. Zo noemt mijn nieuwe leidinggevende zich in mails aan mij Ambulant Objectleidster en Coordinator WLZ/WMO/Operationeel. Klinkt allemaal heel duur, maar stelt in feite niet veel voor. Zij staat maar een stap hoger dan ik als schoonmaakster . En gezien zij daarnaast ook nog ander werk heeft stel ik mij voor dat ze ook niet bepaald een riant inkomen heeft. Johmar
LikeGeliked door 1 persoon
Te mooi om waar te zijn leek het niet.
Nachtwaker is een oud bekend beroep. Niks bijzonders.
Maar de arbeidsvoorwaarden waren verschillend en de wetgeving biedt tegenwoordig weinig bescherming. Sollicitaties gaan nu vaak via bedrijven waaraan ze de hele procedure uitbesteden en die hebben hun eigen truukjes om er zo veel mogelijk aan te kunnen verdienen.
Het ene bedrijf liet hem lang wachten en hun klant wilde geen normaal loondienstverband. Die verantwoording willen bedrijven vaak niet meer. Ook de overheid wil van normale loondienst af.
Bij de andere instelling kon hij wel in loondienst en snel beginnen.
Dat bedrijf wilde hem graag direct hebben en gaf hem een functie omschrijving waarmee ze hem iets meer salaris konden bieden.
LikeGeliked door 1 persoon
Hij leert niets van eerder gemaakte fouten.
Als nachtwaker kan hij niet meer optreden.
LikeGeliked door 1 persoon
Zijn muziek en het andere werk was aldoor al een moeilijke combinatie. Als hij overdag werkte was hij in de avond te moe om op te treden. Als hij in de nacht werkte was optreden op diezelfde avonden onmogelijk. Als hij kon werken als nachtwaker bij een bedrijf dat de rusttijden respecteerde, zou hij een aantal dagen per week bezet zijn door dat werk. Maar hij zou ook elke week een aantal dagen vrij zijn, wat tijd voor muziek kon betekenen.
LikeGeliked door 1 persoon