Godsgeschenk

Terwijl we het huis binnenliepen, hoorden we iets tikken tegen de muur.
“De klopgeest is weer bezig.”

“Wil je koffie?”
“Ja graag.”
Nu klonk er gebonk vanachter de tegeltjes van de keukenmuur.
“Vandaag maakt ze er echt werk van.”
“Het is triest. Ze weet niks anders om zich mee bezig te houden.”

We dronken koffie en aten er een kaneelbroodje bij dat ik die dag van de voedselverstrekking had gekregen.
“De koffiebroodjes zijn lekker als je ze even in de oven doet. Dan wordt het bladerdeeg weer knapperig.”
Boven verwisselde hij zijn nette kleding voor een trainingsbroek en een trui vol verfvlekken. Nee, hij ging niet meteen aan het schilderen, maar liet me zien waarmee hij bezig was en wat zijn plannen waren in het huis.
“Dit stukje wil ik nog gaan doen en dan moet ik een kleur kiezen voor die wand.”
De nette kleren droeg hij niet in huis. Ook niet als ik kwam eten.

Het luxaflex systeem functioneerde niet goed meer. De lamellen wilden niet openen, bij een poging viel het hele systeem op de vloer. Gordijnen hingen aan één kant los van de rails. De kleuren was hij lelijk gaan vinden. Aan een donkerbruine bank ergerde hij zich al jaren. Hij wilde er niet op gaan zitten en er naar kijken deed hem pijn aan zijn ogen. Al vaak had hij er over zitten mopperen, hoe hij die bank cadeau had gekregen, zodat de vorige eigenaar er zelf niet mee naar de vuilstort hoefde.
“Doe het dan weg.” zei ik, maar hij had geen geld om iets nieuws te kopen.

Hij had raambedekking gezien in een reclamefolder. Vroeg of ik hem wilde helpen met meten en uitkiezen. De volgende dag nam ik een lang meetlint en een grote lineaal mee. We maten de ramen en maakten er notitie van. Samen gingen we naar de winkel. We zagen het systeem van de folder, maar niet in de maat die nodig was. Het kon wel besteld worden. Een elektrisch bediend rolsysteem had wel de goede maat en was afgeprijsd. Het zag er goed uit. Het dure systeem was in de aanbieding zelfs goedkoper dan het simpele systeem. Het geld dat hij met spelen had verdiend was toereikend. Thuis haalden we de gordijnen en de rails weg, plakten krantenpapier op de ramen, want hij wilde niet bekeken worden terwijl we bezig waren.

Ophangen vond hij lastig. Het lukte met wat moeite om de gebruiksaanwijzing te begrijpen en samen konden we het monteren. Met de batterijen in de afstandsbediening ging hij languit op de bank liggen, om het systeem van daar af te bedienen. Hij drukte op een knopje, maar het gordijn rolde niet uit. Hij probeerde een ander knopje en nog één, en nog één. Maar het systeem reageerde niet.

Na even nadenken, kwamen we tot de conclusie, dat niet alleen de afstandbediening een volle batterij moest hebben, maar ook het motortje van het gordijnsysteem. We ontdekten een USB aansluiting. Waarschijnlijk moest een daarin verwerkte batterij opgeladen. De oplaadkabel van zijn telefoon paste. De beschrijving liet een plaatje zien, dat een controle lampje zou kunnen voorstellen. Maar op het gordijnsysteem reageerde geen enkel lampje. Misschien had het tijd nodig. Een oplaadtijd van 24 uur leek me voldoende.

https://youtu.be/C3bBGyzEST0?si=tEjVtG5n8In9fCKK

Helaas, na 3 dagen opladen werkte het systeem nog steeds niet. Geen van de rolgordijnen wilde iets doen. Met de hand bedienen was niet mogelijk.

“Dat komt er van. Ik wilde weer te veel. Een luxe systeem moet ik niet kopen. Ik moet nederig zijn. God straft me voor mijn hoogmoed.”
“Nee, nederigheid gaat je hierbij niet helpen. Ze hebben gewoon een systeem verkocht met een mankement. Het was een restant dat toevallig de goede maat had, maar het was al eens terug gebracht door een andere klant. Wij gaan het ook terugbrengen. Jammer van het werk dat we er aan hadden, maar we moeten er mee terug naar de winkel.”
“Die gaan het niet terugnemen. Ze gaan zeggen dat ik het zelf heb stukgemaakt. Nu ben ik mijn geld kwijt, de rails van de oude gordijnen zijn er al af en ik heb niks meer om iets nieuws te kopen.”
“Ze gaan je geld teruggeven en je zoekt iets anders uit.”
“Nee, laat het maar zo.”
“Als je moeite hebt met terugbrengen, dan doe ik het wel.”

Het duurde twee dagen voordat hij daarmee kon instemmen, op voorwaarde dat ik het woord deed in de winkel. Het personeel keek er niet van op, dat het niet werkte. Waarschijnlijk was er meer teruggebracht. Het geld werd zonder discussie terugbetaald. We keken wat er verder aan raambedekking te koop was. Wat we dit keer uitzochten werd niet aan de kassa afgerekend, omdat het meisje achter de toonbank vertelde dat het de volgende week in de aanbieding zou zijn voor de halve prijs. Ik bedankte haar voor de tip.
“Dan is het vast al uitverkocht als ik er voor kom. Dat is vaak met aanbiedingen.” was zijn sombere inschatting. Maar ik beloofde op de aanbiedingsdag bij opening van de winkel dat systeem te zullen gaan halen.
Dat stelde hem een beetje gerust.

We keken verder in die winkel. Ze verkochten meubels. Hij liet me zien wat hij zou willen om die lelijke bank te vervangen. Geld voor een nieuwe bank had hij voorlopig niet, maar we zochten samen al naar iets dat hij echt graag zou willen, als het geld er voor zou zijn. We gingen de winkel rond om overal op te gaan zitten en te bedenken hoe het in zijn woonkamer zou staan.

“Nu ik weet wat je leuk vindt is het een kwestie van geduld. Dan komt het naar je toe.”
“Zomaar. Als een vliegend tapijtje, komt het zomaar mijn kamer in zweven.”
“Zo’n tapijtje kan ik niet regelen. Ik denk dat je zelf moet sjouwen, maar wat jij wil dat is er al. We hoeven alleen te zorgen dat het naar je toe komt.”
“Geheimzinnig.”
“Nee, het eten komt toch ook naar ons toe? Gratis, als ik het ophaal.”
“Maar jij bent gezegend.”
“Er is van alles genoeg voor iedereen. Te veel zelfs. Als je iets wil hebben moet je ervoor open staan om het te ontvangen.”

Op het internet kun je van alles vinden.
Ik kwam er een passende bijbeltekst tegen.

Marcus 11:24

Daarom zeg Ik u: Alle dingen, die gij biddende begeert, gelooft, dat gij ze ontvangen zult, en zij zullen u geworden.

“Waar heb je dat gevonden?”
“Dat staat in de bijbel natuurlijk.”
“Jij kent de bijbel nog beter dan ik. “
“Nee, maar ik vond dit wel toepasselijk.”
“Staat dat echt in de bijbel?”
“Volgens Google wel.”

(tekst © Vlierbloesem)
(Muziek © Magenta)