Christenplicht

Hij ging me vertellen wat zijn god hem over mij had laten weten.

“God heeft me gezegd dat ik niet mag oordelen. Wat ik eerder zei dat trek ik in. Dat had ik niet mogen zeggen. Nu zie ik dat ik je onrecht heb gedaan. Jij hebt niets verkeerd gedaan. Ik heb jou teleurgesteld. Je denkt misschien dat ik je heb misbruikt en dan laten vallen. Dat wil ik niet. God zegt dat ik moet zorgen dat het je goed gaat. Niet oordelen maar helpen. En zo voel ik dat ook. Ik ben dat aan god verplicht en aan jou.”

https://youtu.be/Bl2WLntnPT4

Hij was jaloers. Ik had hem verteld van de hulp die buren me gaven, hij had naar roddel over mij geluisterd, was jaloers geworden en had een consult met zijn god nodig om te zien dat er geen reden voor jaloezie was.
“Ik moet niet naar kwade tongen luisteren. Ik moet luisteren naar wat god me zegt en wat hij me laat voelen. Je bent een goed mens en een mooie vrouw. Natuurlijk krijg je aandacht van andere mannen. Dan moet ik niet jaloers zijn. Als je hulp nodig hebt of ergens heen moet, dan zal ik er voor zorgen.”
Zoiets had hij al eerder aangeboden en niet waargemaakt, maar niemand kan alles. Hij was niet half zo handig als de buren die me hielpen en verzuimen van zijn werk om me vervoer te bieden had hij niet aangedurfd. Het was ook niet nodig. Er waren anderen om me te helpen.

Ook hoorde ik waarom jaloezie bij mijn buren zo’n grote rol speelde. Een ingewikkeld verhaal met moeilijke interpersoonlijke relaties binnen de familie van mijn buurvrouw, die haar wantrouwig en jaloers maakte. Lastig te beschrijven zonder aantasting van privacy. Buurman had zijn vader verteld dat hij een mooie buurvrouw had, terwijl zijn vrouw – mijn buurvrouw – dat hoorde en kennelijk verkeerd had opgevat. Zij was jaloers geworden. Haar kinderen kwebbelden met mij, gaven me kindertekeningen en vertelden dat ze buurvrouw – mij – lief vonden. Hun moeder – mijn buurvrouw – verbood ze om met mij te praten. Om niets anders dan haar eigen fantasie.

De saxofonist had zich laten beïnvloeden. Hij verontschuldigde zich daarvoor, nadat zijn god hem dat had opgedragen.

“God zegt in zijn woord, ‘wat jij gedaan hebt voor de minste, heb jij gedaan voor mij’. ‘Mij’ dat is de here Jezus, niet ik. En ‘de minste’, dat ben ik. Wat je hebt gedaan is wat telt voor god. Je kwam toen ik ziek was. Je hebt me genezen. Jij bracht me eten toen ik niks meer had. Je verdrijft demonen. Je hebt mij geholpen. Jij bent gezonden door de here god.”
Dat had hij me al vaker verteld. Dat ik door zijn god was gezonden.
“Waarom ben jij de minste?”
“Zo staat het in de bijbel.”

“Hoe weet je of iemand door god gezonden is?” wilde ik nu weten.
“Dat voel je.”
“Ik heb je wel eens gezegd, dat ik zelf niet heb gevoeld dat ik werd gestuurd en ik ben niet gelovig.”
“Dat is niet erg. Het is belangrijker dat je een goed mens bent. Omdat je god niet kent voel je niet dat hij je zendt. Maar hij doet het wel. God is liefde. Dat is niet het zelfde als verliefd zijn. Jij hebt zo veel liefde. Dat ziet god ook. Ik heb het god gevraagd. Als je god vraagt en oprecht zijn antwoord wil, dan krijg je het.”
“Hoe antwoordt god?”
“In je dromen.”

Hoewel ik atheïst ben vind ik dit niet heel vreemd. Zelf heb ik ook wel eens problemen opgelost in mijn slaap. Complexe structuren ontworpen, problemen geanalyseerd, de opzet van een onderzoek uitgedacht, de motivering bij een subsidie aanvraag geformuleerd. Eerst de probleemstelling uitgeschreven, gegevens op een rijtje gezet, dan gaan slapen. De volgende dag was ik dichter bij de oplossing en kon er verder aan werken. Slaap geeft hersens de gelegenheid om informatie te ordenen. Welke naam aan dat proces wordt gegeven is een kwestie van persoonlijke voorkeur en culturele achtergrond. Maar ik weet ook dat je wakker kunt worden met een compleet onzinnig verhaal in je hoofd. Denken dat dromen werkelijkheid zijn kan verkeerd uitpakken.

Maar hij ging daar anders mee om: “Ik geloof daarin en ik kan het je laten zien. God heeft me al veel antwoorden gegeven. Dat heb ik opgeschreven. De vragen en de antwoorden met de datum er bij.”
Wat hij omschreef kende ik uit eigen ervaring, maar ik noemde het geen god en zo goed als hij heb ik dat nooit gedocumenteerd. Het leek me heel moeilijk.

We bleven lang doorpraten. Hij vertelde over zijn romantische belevenissen van vóórdat hij de vrouw ontmoette met wie hij trouwde. Vanaf zijn eerste liefje. Hij leek een heel goed geheugen te hebben. Veel bijbel teksten kende hij uit zijn hoofd, maar soms verkeerd geciteerd en over de betekenis twijfelde hij ook wel eens. Wat hem al een tijdlang bezig hield was de vraag:

“Mag je garnaal eten of is dat vis zonder schubben?”
Garnalen kende ik nog uit de tijd dat je ze zelf pelde.
“Garnaal heeft schubben, maar het is geen vis.”
“Heeft een garnaal schubben?”
“Ja, die pel je er toch af? Je haalt de kop eraf, knijpt in het staartje tot het lijf uit de schubben loskomt. Dat eet je op. Kop, pootjes en schubben voer je aan de kippen.”
Daar moest hij om lachen. Hij kocht ze gepeld uit het diepvriesvak.
“Moet je eten volgens de voorschriften van het oude testament? Is niet alles veranderd sinds Jezus?” wilde ik weten.
“Het bloed van Jezus reinigt ons van alle zonde. Hij heeft zijn leven gegeven voor ons en is gestorven aan het kruis.”
“Gruwelijk, dat had voor mij niet gehoeven.”

De volgende dag bracht hij me bami met garnalen. “Goed dat we even gepraat hebben”, zei ik nog. “Kalm toch?” antwoordde hij. Ik moest even nadenken om te begrijpen dat hij ‘relaxed’ had vervangen door een Nederlands woord, nadat ik vertelde dat ik hem niet altijd begrijp als hij 3 talen door elkaar spreekt.

(tekst © Vlierbloesem)
(muziek © Jimmy Sax)