“In Suriname trouwen mensen vaak niet. In Nederland wel, maar hier gaan ze al snel weer scheiden. Waarom is dat?” werd me gevraagd. “Misschien gaan ze te makkelijk trouwen,” dacht ik , “zonder te weten waar ze aan beginnen”.
– “Ik heb een non gekend. Ze was nog jong. Een meisje uit een groot Rooms-Katholiek gezin, waarvan werd verwacht dat ze jong zou trouwen en veel kinderen krijgen. Een jongeman die naar de zelfde kerk ging als haar familie, werd door haar ouders als een geschikte huwelijkskandidaat gezien. Maar niet door haar.
Ze was gelovig, katholiek, maar trouwen en kinderen krijgen was niet wat ze met haar leven wilde doen. Dat werd niet makkelijk geaccepteerd door haar omgeving.
Door toe te treden tot de orde van voorzienigheid, hoefde ze niet te gaan trouwen. De familie had daar moeite mee, maar moest het accepteren. Het klooster zorgde voor een opleiding. Als non gaf ze les op een katholieke meisjesschool. Koken en wasbehandeling.
De orde maakte ook kleding voor priesters en nonnen van andere kloosters. Zij reisde van de ene instelling naar de andere, om orders op te nemen en speciale wensen te bespreken. Zo ontmoette ze een kapucijner monnik. Ze hadden een nette werkrelatie, deden niets wat ongepast was. Maar ze gingen meer voor elkaar voelen dan van kloosterlingen verwacht werd.
De monnik deed lange tijd een literatuurstudie in oude geschriften, waaruit later het boek samengesteld zou worden dat we nu kennen als de bijbel. Hij ontdekte dat voor kloosterlingen en priesters niet altijd de eis van celibatair leven had gegolden. God dienen kon vroeger dus ook zonder celibaat. Dat was pas later bedacht door de katholieke kerk, vele eeuwen na het ontstaan van het christendom.
Hij vertelde me over de wetenschappelijke verhandeling die hij over het celibaat had geschreven. Zijn werk had hij voor de kloosterleiding verdedigd. Zij hadden met hem ingestemd. Omdat hij had aangetoond dat die eis van de kerk kwam en niet van god, werd hij van die plicht ontheven. Het klooster bleef het celibaat handhaven voor de kloosterlingen, maar niet langer als eis. Het werd een vrijwillige keuze.
De non verdedigde het zelfde standpunt voor de leiding van haar klooster. Zij moest direct vertrekken. Ze werd geëxcommuniceerd en trouwde met de monnik. Ik was uitgenodigd op hun huwelijksfeest. In hun woning stond een ornamentele boekenstandaard met daarop een groot antiek handgeschreven en geïllustreerd boek. Dat was het boek dat de monnik het meest waardevol had gevonden in de kloosterbibliotheek. Het klooster had hen dat boek als huwelijksgeschenk gegeven.
Op het kaartje waarmee ik op hun huwelijksfeest werd uitgenodigd stond:
‘Waar liefde woont gebied de heer zijn zegen.’ (of zoiets). ” –
“Waar heb je dat gelezen?” vroeg mijn muzikale vriend.
“Nergens, ik kende die vrouw. Ze is een keer bij mij thuis komen eten, toen ze non was en les gaf. Ik had vissoep gemaakt en ze wilde precies weten hoe ik dat gedaan had. Mijn recept werd goedgekeurd en de soep vond ze lekker.”
“Is dat lang geleden?”
“O, heel lang geleden. Ik woonde nog in Amsterdam. Het zal bijna 50 jaar terug zijn geweest. Ze wilde van mij weten of ik dacht dat je ook kinderloos kon blijven als je getrouwd bent. Natuurlijk kan dat. Ze wilde de leerlingen daarover informatie geven en vroeg waar ze goed materiaal zou kunnen vinden. Ik heb haar naar de NVSH verwezen.“
“NVSH, wat is dat?” vroeg mijn vriend.
“Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming. Die geven voorlichting over alles wat met seks te maken heeft. Ze hadden altijd veel informatieve folders die geschikt waren voor gebruik in het onderwijs. Nog veel langer geleden mochten in Nederland geen condooms in de winkel verkocht, maar het kon wel besteld worden bij de NVSH, als je lid was.“
– “Die non wilde ook weten of een huwelijk goed kon blijven zonder kinderen. Dat leek me wel, maar zelf woonde ik ongetrouwd met iemand samen.” –
“Waarom wilde ze dat van jou weten?”
“Misschien vroeg ze het aan iedereen. Ik denk eigenlijk dat ze een beetje op onderzoek was naar mogelijkheden voor zichzelf. Ongetrouwd samenwonen bleek toen ik het haar vertelde iets te zijn waar ze nog niet aan gedacht had. Zelf heb ik nooit willen trouwen en ik heb nooit kinderen gewild.”
Mijn vriend dacht dat de monnik en de non nooit zouden gaan scheiden. Na zoveel moeite te hebben gedaan om te kunnen trouwen, zouden ze niet makkelijk opgeven. Maar of die twee in werkelijkheid nog lang en gelukkig samen leefden weet ik niet. Dat hadden ze zich wel voorgenomen.
– “Zij werd geëxcommuniceerd door de orde van voorzienigheid, maar samen kregen ze de zegen van de kapucijner orde, plus het antieke boek en een habijt dat in elk klooster toegang zou geven tot een maaltijd en een overnachting. Daarbij nog de belofte dat ze altijd welkom zouden zijn. Ze gingen op huwelijksreis en ik heb ze nooit meer gezien.” –
Iemand vertelde me dat ze na een jaar alweer gescheiden waren, omdat het huwelijk toch niet was wat ze er van hadden verwacht. Maar die verteller gaf vaak onbetrouwbare informatie en ik wilde liever een mooi einde:
“Misschien reizen ze nu nog steeds samen de wereld rond.”
(tekst © Vlierbloesem)
Vlierbloesem 
Eenderde van alle huwelijken haalt tegenwoordig inderdaad de eindstreep niet. Ik vind dat best een triestige statistiek. Ik streef er hard naar om bij de tweederde van de geslaagde huwelijken te blijven…
LikeGeliked door 1 persoon
Een mooi streven ,maar het blijft een gegeven dat er voor een geslaagd huwelijk 2 mensen nodig zijn, ik had ook niet de intentie om te gaan scheiden, maar mijn toenmalige partner wel en dan kun je daar weinig aan veranderen.
LikeGeliked door 1 persoon
Nog even een reactie op je vorige blog misschien heb je er wat aan.
Dansko en intersko zijn schoenen met verschillende breedte maten. Pedicure 1 keer per 6 weken of podotherapie voor steunzolen wordt vergoed door je zorgverzekering.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor de tip. Ik dacht dat de pedicure alleen vergoed werd als je diabetes hebt.
Goed om te weten dat het voor iedereen is.
Dat van die schoenen ga ik onderzoeken.
LikeLike
Ik heb wat betreft de pedicure niet kunnen vinden dat er sprake is van een vergoeding uit het basispakket behalve bij diabetes. Voor kosten van podotherapie en of de pedicure moet een dure aanvullende verzekering gekocht worden en de vergoedingen zijn dan ook nog een behoorlijk beperkt.
LikeLike
Dat dacht ik ook. Bovendien heeft hij te maken met die rare maatregel voor mensen met een betalingsachterstand. Die moeten meer betalen en krijgen minder zorg vergoed. Wie dat heeft bedacht moet een sadist zijn.
Die onderhuidse knobbel aan zijn voet zal waarschijnlijk met een chirurgische ingreep verwijderd moeten worden. Dat kost meteen 385 euro eigen risico. Plus dat na die ingreep lopen moeilijk is, waardoor hij niet kan werken en geen inkomen heeft. Dat hadden we vroeger beter geregeld, maar de Nederlandse bevolking heeft toegestaan dat heel veel basisrechten zijn afgebroken.
De gewone voetverzorging kan ik doen. Het overtollige eelt is nu weg en verder is dat een kwestie van af en toe bijwerken. Daarvoor is geen pedicure nodig.
LikeLike
Soms vraag ik me af of er minder kindermisbruik was geweest,als RK-geestelijken gewoon mochten trouwen
LikeGeliked door 4 people
Dat denk ik ook. En ook ander misbruik. Tijdens de reformatie hier in Nederland werden pastoors gedwongen te trouwen met de huishoudster waar ze een stiekeme relatie mee hadden. Die vrouwen werden door de katholieke kerk te schande gemaakt als ze zwanger werden. Alsof ze dat alleen gedaan hadden.
LikeGeliked door 1 persoon
Zelf ben ik op mijn 25e getrouwd met mijn eerste vriendje. We leerden elkaar kennen op mijn eerste baantje na school ik was toen 17. Had nog nooit een vriendje gehad en ik was er heilig van overtuigd dat ik met hem gelukkig zou worden. Toen ik 27 was werd onze dochter geboren en we hadden dacht ik een gelukkig huwelijk. Mijn ex was/is beroepsmilitair en wel vaak van huis, ik dacht daar niet teveel over na en dacht dat dat bij het werk hoorde. Een half jaar voordat we 10 jaar getrouwd waren kwam hij thuis met de mededeling dat hij niet meer van me hield en wilde scheiden. Hij ging zijn spullen pakken en bij zijn ouders wonen die overal al van op de hoogte waren. In mijn naiviteit dacht ik nog dat hij tot die conclusie gekomen en dat er verder niets speelde , tot ik er na verloop van tijd achterkwam , dat hij bij me wegging omdat hij al een tijdje vreemd ging en hij met haar verder wilde. Ook kwam ik erachter dat hij blijkbaar al vaker vreemd gegaan was. Het eerste jaar was ik er behoorlijk kapot van ook vanwege onze dochter die er grote moeite mee had, haar vader die ze altijd al niet zo vaak zag was nu nog meer afwezig ondanks zijn beloftes dat hij wat er ook gebeurde hij haar niet in de steek zou laten. Maar na verloop van tijd begon ik in te zien dat de scheiding voor mij het beste was wat er had kunnen gebeuren. Ik zag in dat ik eigenlijk alleen getrouwd was met mijn ex omdat ik dacht dat ik anders altijd alleen zou blijven. Nu denk ik en dan nog? Alleen zijn is niet altijd leuk en soms behoorlijk pittig, maar heeft ook voordelen. Ik ben in de loop van de jaren gaan leven zoals ik dat graag wil. Niet te materialistisch ,maar genieten van de simpele dingen van het leven en dat heeft me buiten mijn dochter meer gebracht dan mijn huwelijk. Ik ben nu zo’n 25 jaar alleen op een paar latrelaties na en ja ik zou graag weer iemand in mijn leven hebben ,maar mijn laatste relatie die 3 maanden geleden stuk liep omdat mijn vriend van mij eiste dat ik dingen compleet anders moest gaan doen en die de relatie die ik met mijn dochter heb en waarin ik volgens hem haar teveel verwen en toegeef aan haar manipulaties(zijn woorden) ook grondig anders moest gaan aanpakken anders was hij weg. Nou , ik mis hem , hou van hem, maar nooit meer ga ik leven zoals anderen dat van mij eisen. Dan maar alleen.
LikeGeliked door 2 people
Je weet van te voren nooit hoe lang een relatie stand houdt. Mensen veranderen ook. Na verloop van tijd kun je met een heel andere persoonlijkheid te maken hebben. En soms is het gewoon: Liever kwijt dan rijk.
LikeLike